ITPB1/415-824/11/AD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej czynszu z tytułu wynajmu pomieszczenia, którego podmiot prowadzący tę działalność jest współwłaścicielem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Dla celów podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Pana małżonka również prowadzi działalność gospodarczą z tym, że opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Oboje z małżonką jesteście Państwo posiadaczami nieruchomości użytkowej, która nie została wprowadzona do żadnej z działalności, a którą zamierzacie wynajmować w ramach tzw. "prywatnego najmu" wspólnie ustalając, że przychód z najmu będzie rozliczać małżonka składając stosowne oświadczenie w Urzędzie Skarbowym.

W złożonym oświadczeniu małżonka wskaże, że wybiera ryczałt ewidencjonowany od przychodu z najmu prywatnego t.j ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W ramach ww. wynajmu jedno z pomieszczeń zostanie wynajęte na potrzeby Pana działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy może Pan uznać czynsz z ww. wynajmu pomieszczenia, którego jest współwłaścicielem do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przychód z najmu zaliczony będzie do źródeł przychodów małżonki zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowany przez wybraną przez nią formę, to tak samo koszt najmu dla wynajmującego stanowić powinien koszt uzyskania przychodów w jego działalności. Tym bardziej, że ten rodzaj kosztu (wynajem od współwłaściciela) nie został wymieniony w art. 23 ustawy jako wydatek nie uznawany za koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że zarówno Pan jak i małżonka prowadzą niezależnie od siebie działalność gospodarczą. Oboje z małżonką jesteście Państwo posiadaczami nieruchomości użytkowej, która nie została wprowadzona do żadnej z działalności, a którą zamierzacie wynajmować w ramach tzw. "prywatnego najmu" wspólnie ustalając, że przychód z tego tytułu rozliczać będzie małżonka opłacając zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych. Jedno z pomieszczeń w tej nieruchomości będzie Pan wykorzystywał na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. kodeksu.

Stosownie zaś do treści art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Natomiast w myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Tym samym małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie wspólności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz dbania o nią.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych.

Tym samym uznać należy, iż nie ma żadnych przeszkód, by jedno z pomieszczeń znajdujące się w nieruchomości - będącej wspólną własnością małżonków - używane było w działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków. Uprawnienie do tego wynika z prawa własności (prawa rzeczowego) a nie stosunku obligacyjnego. Współwłasność łączna jest bezudziałowa co oznacza, że współwłasność przedmiotowej nieruchomości przysługuje niepodzielnie obojgu małżonkom, co w konsekwencji powoduje, iż nieruchomość ta nie może być w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej przedmiotem czynności zobowiązujących, wynikających z zawartej miedzy małżonkami umowy najmu, gdyż mają oni do tej nieruchomości równe prawa i obowiązki, zarówno w zakresie użytkowania jak i zarządu nieruchomością. W konsekwencji należy uznać, że wykorzystanie przez jednego z małżonków na cele prowadzonej działalności pomieszczenia znajdującego się we własnej nieruchomości nie będzie stanowić wynajmu.

Odnosząc zatem opis zdarzenia przyszłego do przedstawionego stanu prawnego stwierdzić, że odpłatne korzystanie przez jednego z małżonków, za zgodą drugiego, z nieruchomości wchodzącej w skład majątku dorobkowego nie może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy najmu. Zatem wobec bezskuteczności takiej umowy czynsz jaki - zgodnie z wnioskiem-miałby Pan opłacać na rzecz żony (w ramach najmu prywatnego) za wynajem pomieszczenia we wspólnej nieruchomości nie może być traktowany jako Jej przychód, a w konsekwencji nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Wskazać bowiem należy, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 23 ww. ustawy, zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecin, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.