ITPB1/415-809a/09/DP - Ustalenie wartości początkowej środków trwałych, sfinansowanych dotacją otrzymaną z Agencji Modernizacji i Restrukturyzacji Rolnictwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu 16 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.) oraz pismem z dnia 6 stycznia 2010 r. (data wpływu 7 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych sfinansowanych otrzymaną dotacją - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych sfinansowanych otrzymaną dotacją.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.) oraz pismem z dnia 6 stycznia 2010 r. (data wpływu 7 stycznia 2010 r.)

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne oraz pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego. Powyższa działalność w części (50% wartości netto) będzie finansowana z dotacji otrzymanej z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.

Jeżeli Wnioskodawca wywiąże się w określonym czasie z postanowień zawartych w umowie dotyczących terminu zakupu sprzętu niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej, to z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa otrzyma zwrot w wysokości 50% wartości netto.

Wnioskodawca dokonał zakupu następującego sprzętu:

Nazwa Ilość Cena netto VAT Cena brutto Cena jednostkowa

Zestaw do gry 10 5.795,08 1.274,92 7.070,00 707,00

Butla 50l 1 1.557,38 342,62 1.900,00 1.900,00

Kombinezon 15 799,18 175,82 975,00 65,00

Ochraniacz głowy 10 155,74 34,26 190,00 19,00

Ochraniacz na tors 10 397,54 87,46 485,00 48,50

Pralka automatyczna 1 1.433,61 315,39 1.749,00 1.749,00

Zakupiony sprzęt użytkowany będzie przez okres dłuższy niż jeden rok. Biorąc pod uwagę fakt, że firma na powyższą działalność otrzymała dofinansowanie to musi istnieć i uzyskiwać dochody przez okres min. 5 lat i dlatego też zakupiony sprzęt użytkowany będzie przez okres min. 5 lat.

Zakupiony sprzęt zaliczony został przez Wnioskodawcę do środków trwałych.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku Nr 1).

Jaką wartość zakupionego środka trwałego należy uznać za wartość początkową, tzn. czy wartość netto + VAT wydatkowanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych czyli 50% wartości środka trwałego, czy cenę nabycia netto + VAT tego środka trwałego czyli 100% wartości środka trwałego...

Wnioskodawca uważa, że za wartość początkową środka trwałego opisanego w złożonym wniosku należy uznać wartość wydatkowanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych, czyli 50% wartości środka trwałego netto + VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

* wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy, są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z tym aby ustalić stawkę amortyzacyjną konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych środek trwały należy. Jest to konieczne dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej.

W myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22d ust. 2).

Zgodnie z przepisem art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego, w tym też celu dokonał zakupu następującego sprzętu: zestawu do gry, butli 50l, kombinezonów, ochraniaczy na głowę i tors oraz pralki automatycznej. Wnioskodawca wskazał, iż powyższe sprzęty stanowią środki trwałe.

Jeżeli Wnioskodawca w świetle powyższych przepisów zakwalifikuje zakupiony sprzęt do środków trwałych to zobowiązany jest do zaewidencjonowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do zapisów art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia w myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, uważa się kwoty należne zbywcy, powiększone o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia, montażu (...) oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc podatek VAT naliczony od zakupionego środka trwałego, do obniżenia którego nie przysługuje Wnioskodawcy prawo w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług będzie powiększał cenę nabycia powyższego środka trwałego.

W takim przypadku - zgodnie z cytowanym przepisem art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość początkową środka trwałego, podlegającą wpisowi do ewidencji środków trwałych stanowi cena nabycia brutto tzn. cena nabycia netto powiększona o podatek od towarów i usług VAT.

Podkreślić należy, iż fakt otrzymania refundacji wydatków na zakup środków trwałych nie wpłynie na wielkość wartości początkowej, ani na wielkość odpisów amortyzacyjnych wykazywanych w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca powinien jednak - mając na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy - wydzielić z odpisów amortyzacyjnych taką ich część, która będzie równa kwotowo otrzymanej refundacji. Ta wydzielona część odpisów nie będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została Wnioskodawcy zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.