ITPB1/415-791/07/IB - Pobór zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu praw autorskich właścicielom zamieszkałym w USA.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Agencji, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2007 r. (data wpływu 24 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat należności z tytułu praw autorskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat należności z tytułu praw autorskich.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - wydawnictwo książek, na podstawie umów z właścicielami praw autorskich zawieranych za pośrednictwem agencji "A." mających siedzibę w Polsce i za granicą, nabywa prawa do użytkowania praw autorskich do utworów literackich. Właścicielami praw autorskich są osoby fizyczne (autorzy bądź ich spadkobiercy) i osoby prawne mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych, nie mające stałego zakładu ani przedstawicielstwa na terenie Polski. Wnioskodawca podpisuje z agencją "A." umowę dotyczącą publikacji i sprzedaży utworu literackiego, która w swej treści wskazuje kwotę należną właścicielowi praw autorskich, jak również warunek uiszczenia tejże należności w całości, pod rygorem nieważności umowy. Agencja "A." wystawia następnie Wnioskodawcy fakturę VAT zgodnie z taką umową. Faktura VAT nie zawiera wyodrębnionej kwoty "podatku dochodowego od praw autorskich". Jednocześnie Wnioskodawca otrzymuje certyfikat rezydencji właściciela praw autorskich.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca informuje, iż nie posiada stałego zakładu ani przedstawicielstwa na terenie Stanów Zjednoczonych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabywając prawa autorskie na podstawie umowy zawartej z właścicielem mieszkającym w Stanach Zjednoczonych i płacąc na podstawie faktury VAT kwotę brutto, na jaką opiewa umowa oraz nie mając wyszczególnionego w tej fakturze podatku dochodowego od praw autorskich, posiadając jedynie certyfikat zamieszkania właściciela w USA, można domniemywać, że pośrednik (agencja "A.") odprowadzi podatek od tej kwoty?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zwolniony z czynności odprowadzania podatku, ponieważ agencja "A." wystawia mu fakturę na sprzedaż praw autorskich autora zagranicznego i żąda zapłaty pełnej kwoty należności. Jeśli pełna kwota nie zostanie uiszczona agentowi w określonym terminie, to prawa do wydania utworu wracają do właściciela bez żadnego zawiadomienia. Poza tym powyższe stanowisko - w opinii Wnioskodawcy - wydaje się prawidłowe z uwagi na fakt, że "kwota brutto na fakturze za umowę autorską zawiera także prowizję agencji autorskiej - pośrednika, więc trudno od niej potrącać podatek autorski". Podatek pobierany byłby bowiem również od marży pośrednika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku jednak istnienia obowiązku odprowadzenia podatku - w sytuacji przez niego przedstawionej we wniosku - ma on możliwość pobrania podatku zryczałtowanego według stawki 5% lub 10%, ale powinien wówczas sporządzić deklarację IFT.

Wnioskodawca w treści wniosku natomiast wskazuje, iż nie otrzymuje od agencji zagranicznej danych niezbędnych do sporządzenia informacji IFT, tzn. dokładnego adresu, NIP, gdyż agencja twierdzi, iż są to dane poufne. Bez takich danych nie ma z kolei - według niego -możliwości sporządzenia informacji IFT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) płatnicy, o których mowa w ust. 1 (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to osoby fizyczne, które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania i podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie natomiast do art. 29 ust. 2 ww. ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z kolei art. 13 ust. 1 i 2 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. Nr 31, poz. 178) stanowi, iż należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. W każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Na podstawie ust. 4 ww. artykułu umowy postanowienie ustępu 2 nie będzie stosowane, jeżeli odbiorca należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw, posiada w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, zakład, a prawa albo wartości majątkowe, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście należą do tego zakładu. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 8 niniejszej Umowy.

W art. 13 ust. 3 ww. umowy wyjaśniono, iż określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza:

Zgodnie z art. 13 ust. 5 umowy należności licencyjne będą uważane za powstałe w Umawiającym się Państwie tylko wtedy, kiedy takie należności licencyjne są wypłacane jako zaspokojenie używania lub praw do używania wartości majątkowych lub praw wymienionych w ustępie 3 na terytorium tego Umawiającego się Państwa.

Podkreślić przy tym jednak należy, iż stosownie do art. 13 ust. 6 ww. umowy jeżeli między dłużnikiem a wierzycielem lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone opłaty licencyjne przekraczają w stosunku do świadczenia podstawowego kwotę, którą dłużnik i wierzyciel umówiliby bez tych stosunków, wówczas artykuł ten stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę może być opodatkowana według prawa każdego Umawiającego się Państwa oraz przy uwzględnieniu innych przepisów niniejszej Umowy.

Z powyższego wynika, że państwu, w którym powstały należności licencyjne (w tym przypadku Rzeczpospolitej Polskiej) - zgodnie z art. 13 ust. 2 ww. umowy - przysługuje prawo do ich opodatkowania, zgodnie z prawem tego państwa. Jednocześnie przepis ten przewiduje również ograniczenie tego opodatkowania w państwie źródła, a mianowicie podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto. Z umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu nie wynika natomiast, że ograniczenie roszczeń podatkowych państwa źródła ma miejsce jedynie w przypadku, gdy odbiorca należności jest właścicielem (rzeczywistym odbiorcą) tych należności, a ograniczenie takie nie ma zastosowania np. w sytuacji, gdy między wierzycielem a dłużnikiem występuje pośrednik, nie będący rzeczywistym odbiorcą tych należności (właścicielem praw majątkowych), a jedynie np. powiernikiem.

W konsekwencji, spełnienie warunku w postaci udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika (właściciela praw majątkowych) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji umożliwia zastosowanie przez płatnika stawki podatku w wysokości 10% od wypłat dokonywanych tytułem należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich.

W przypadku wypłat przez płatników należności z ww. tytułów na rzecz osób określonych w wyżej cytowanym art. 3 ust. 2a ustawy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stanowi osiągnięty przez podatnika przychód należny, który podlega opodatkowaniu w momencie faktycznej wypłaty go przez płatnika - zgodnie z postanowieniami zawartej umowy pomiędzy stronami - na rzecz podatnika (właściciela praw autorskich).

W sytuacji przedstawionej we wniosku kwotę należną właścicielowi praw autorskich Wnioskodawca - zgodnie z umową z właścicielem praw autorskich zawartą za pośrednictwem agencji "A." - przekazuje tej agencji na podstawie otrzymywanych faktur VAT (rachunków). W tym momencie Wnioskodawca dokonuje więc wypłaty na rzecz właściciela praw autorskich (rezydenta amerykańskiego) należności tytułem nabycia prawa do użytkowania prawa autorskiego i jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% kwoty tej należności brutto.

Dokonanie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta zapłaty całej należności wykazanej na fakturze VAT, nie powoduje przeniesienia na tego kontrahenta obowiązków płatnika - jak zdaje domniemywać się Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie. Bez znaczenia również dla wykonania powyższych obowiązków pozostaje fakt, że kwota brutto na fakturze VAT nie zawiera wyodrębnionej kwoty należnego zryczałtowanego podatku dochodowego.

Jak wynika z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony - art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej. Zatem za podatek nie pobrany od podatnika, mimo takiego obowiązku, odpowiada płatnik, a nie podatnik.

Jednocześnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne nie mające w Polsce miejsca zamieszkania, oznaczonej jako IFT-1/IFT-1R.

W myśl tego przepisu w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ww. ustawy w razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed końcem lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, w terminie do dnia zaprzestania działalności.

Na podstawie ust. 4 ww. artykułu na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imiennej informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Ponadto zgodnie z art. 42 ust. 6 ustawy informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.