ITPB1/415-750a/12/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 749) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 3 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się Pani realizacją programów telewizyjnych. Realizowane programy telewizyjne w zależności od ich tematyki, specyfiki, miejsca kręcenia wymagają zakupu odpowiednich ubrań (kostiumów scenicznych), oraz kosmetyków do charakteryzacji zarówno dla Pani, pracowników (a także osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych) oraz innych osób występujących w tych programach. Ponadto w ramach prowadzonej działalności gospodarczej występuje Pani na koncertach (zarówno samodzielnie, jak i z innymi muzykami zatrudnionymi na podstawie umów cywilnoprawnych). Występy na scenie wymagają zarówno odpowiedniej charakteryzacji Pani jak i innych osób występujących na scenie. Do takich występów nabywa Pani stroje dla całego zespołu muzycznego, jak i kosmetyki do charakteryzacji Pani i wspominanych osób. Zakup strojów i kosmetyków jest ściśle związany z prowadzoną działalnością. Nabywane stroje są wykorzystywane jedynie podczas występów scenicznych lub podczas realizacji programów telewizyjnych. Osoby występujące z Panią w programie i na scenie są zobowiązane do wykorzystania pobranych rzeczy wyłącznie do celów związanych z pracą i zwrotu ich po wykorzystaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione na nabycie strojów i kosmetyków stanowią koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powołanego przepisu wynika, iż aby dane wydatki mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów musza one spełniać następujące warunki:

* pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

* nie są wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy).

W ocenie Pani poniesione wydatki niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia lub zwiększenia przychodów. W przypadku realizacji programów telewizyjnych musi Pani zapewnić odpowiedni standard (np.: odpowiedni makijaż, puder matujący zapobiegający błyszczeniu w świetle kamer) aby zaproszeni goście zgodzili się w nim wystąpić oraz aby program mógł zostać przyjęty przez stację telewizyjną. Ewentualny zakup strojów również wiąże się ściśle z tematyką i scenografią kręconych programów (np.: innych strojów wymaga program kręcony w warsztacie samochodowym, a innych kręcony w dworku szlacheckim).

Również zakup kosmetyków i strojów dla występów scenicznych niewątpliwie przyczynia się do osiągnięcia i zwiększenia przychodów. Podczas występów na scenie odpowiednich strojów wymagają tancerze, muzycy, itp. Zarówno w przypadku programów telewizyjnych, jak i koncertów zakup strojów i kosmetyków jest konieczny, aby należycie wykonywać działania objęte umową z organizatorem koncertu lub stacją telewizyjną.

Pani zdaniem nabycie odzieży oraz kosmetyków do charakteryzacji jest warunkiem koniecznym osiągnięcia przychodów. Charakter tych wydatków jest ściśle związany z specyfiką realizowanych przez Nią programów i jest elementem kalkulacji kosztów wytworzenia usługi polegającej na realizacji zleconego programu. Zakup kostiumów scenicznych nie ma na celu kreowania pozytywnego wizerunku firmy ale jest warunkiem właściwej realizacji zawartych umów dotyczących tworzonych programów i koncertów, które stanowią produkt Pani działalności gospodarczej, w którym zasadniczą role odgrywa wygląd i charakteryzacja występujących w programie postaci, ma więc bezpośredni związek z uzyskaniem przychodu z tej działalności. Ubranie oraz kosmetyki stanowią w firmie materiał używany do realizacji usługi.

Podsumowując, uważa Pani, iż zakup strojów i kosmetyków używanych do realizacji programów telewizyjnych oraz podczas występów scenicznych (koncertów) stanowi koszt uzyskania przychodów.

Prawidłowość swojego stanowiska odnajduje Pani również w piśmiennictwie organów podatkowych, np.: w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 września 2007 r., Nr IPPB1/415-40/07-2/ES.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przy czym zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Duże znaczenie dla ustalenia kosztów ma rodzaj i charakter prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści wniosku prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie realizacji programów telewizyjnych i koncertów. Zatrudnia Pani pracowników oraz inne osoby na podstawie umów cywilnoprawnych. Realizowane programy telewizyjne jak również występy na scenie w zależności od ich tematyki, specyfiki, miejsca kręcenia wymagają zakupu odpowiednich ubrań (kostiumów scenicznych) oraz kosmetyków do charakteryzacji zarówno dla Pani jak i osób zatrudnionych. Nabywane stroje są wykorzystywane jedynie podczas występów scenicznych lub podczas realizacji programów telewizyjnych. Osoby występujące w programach i na scenie są zobowiązane do wykorzystania pobranych rzeczy wyłącznie do celów związanych z pracą i zwrotu ich po wykorzystaniu.

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż ponoszone wydatki na zakup odpowiednich ubrań (kostiumów scenicznych) oraz kosmetyków do charakteryzacji wynikają z charakteru i specyfiki prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Wynika więc z tego, że wydatki te ponoszone są w celu uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż ponoszone przez Panią wydatki na zakup odpowiednich ubrań (kostiumów scenicznych) oraz kosmetyków do charakteryzacji mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, gdyż pozostają one w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.