ITPB1/415-744/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 lutego 2002 r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzi Pan działalność gospodarczą. W dniu 1 lipca 2007 r. zawarł Pan umowę współpracy ze Spółką Akcyjną. Do zakresu Pana obowiązków zalicza się między innymi prowadzenie sprzedaży w kanałach sieci super i hipermarketów, prowadzenie sprzedaży w kanałach sieci stacji benzynowych oraz sklepów dyskontowych, analiza rynku w celu poszukiwania nowych kanałów dystrybucji, pozyskiwanie na rzecz Spółki Akcyjnej nowych klientów i zamówień na sprzedaż towarów z oferty handlowej Spółki, prowadzenie rozmów handlowych z klientami według harmonogramu, przygotowywanie na potrzeby Spółki zestawień i raportów dotyczących prowadzonych projektów. W celu prawidłowego wykonywania przedmiotowych obowiązków jest Pan zmuszony do częstych podróży po prawie całej północnej Polsce, gdyż w głównej mierze Pana działalność polega na sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę Akcyjną w super i hipermarketach oraz stacjach benzynowych. W dniu 26 stycznia 2009 r. zakupił Pan samochód osobowy marki HONDA CRV w celu sprawniejszego i lepszego wykonywania ww. obowiązków związanych z prowadzeniem przez Pana działalności gospodarczej. W związku z powyższym chciałby Pan uznać za koszty uzyskania przychodu (zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) faktury za paliwo i amortyzację samochodu. Samochód ten zostałby wpisany do ewidencji środków trwałych. Biorąc pod uwagę fakt, iż jest Pan płatnikiem podatku od towarów i usług miałby Pan możliwość odliczenia ustawowego podatku naliczonego zapłaconego w cenie zakupionego samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Odpowiedź na pytanie drugie zostanie udzielona w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Przedstawiając własne stanowisko stwierdza Pan, iż aby uzyskiwać przychody z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej konieczny jest stały kontakt z klientami, do którego również zobowiązuje go umowa o współpracy ze Spółką Akcyjną. W tym celu, zdaniem Pana aby polepszyć swoją mobilność i usprawnić swoją działalność gospodarczą potrzebny jest mu samochód, a koszty z nim związane powinny należeć do kosztów uzyskania przychodu. Koszty te pozwalają zachować lub zabezpieczyć źródło Pana przychodu (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i są faktycznie przez Pana ponoszone, gdyż obecnie wykorzystuje Pan swój prywatny samochód do prowadzenia działalności gospodarczej i uzyskania oraz zachowania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w cytowanym powyżej przepisie, nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno się brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu" zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Sformułowanie to oznacza dążenie do osiągnięcia pewnego stanu rzeczy, w szczególności przychodu. Działanie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

O tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 23 powołanej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 26 stycznia 2009 r. zakupił Pan samochód osobowy w celu wykonywania obowiązków związanych z prowadzeniem przez Pana działalności gospodarczej. Samochód ten ma Pan zamiar ująć w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając zatem na uwadze powyższe regulacje prawne i przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, iż jeżeli zakupiony samochód osobowy będzie Pan wykorzystywał na potrzeby działalności gospodarczej oraz wprowadzi go do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, to wówczas może - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 4. Jednocześnie poniesione i prawidłowo udokumentowane wydatki na zakup paliwa związane z używaniem zakupionego samochodu osobowego - środka trwałego - stanowić będą koszty uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.