ITPB1/415-737/08/AK - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu zakupu sprzętów AGD oraz artykułów spożywczych koniecznych do produkcji potraw.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2008 r. (data wpływu 2 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych i sprzętu AGD - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych i sprzętu AGD.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi portal internetowy, na którym prezentuje przepisy kulinarne, sposób przygotowania potraw kulinarnych, potrzebne składniki oraz wymagane przygotowania. Na portalu Wnioskodawca zamieszcza obszerne opisy przygotowania, fotografie oraz końcowe efekty w postaci w postaci zdjęć przygotowanych potraw. Wnioskodawca planuje również umieszczać filmy z procesu przygotowania potraw. Z portalu Wnioskodawca planuje uzyskiwać dochód z emisji reklam. Zwiększenie możliwości emisji reklam Wnioskodawca planuje poprzez zwiększenie ilości przepisów, sposobów przyrządzania oraz uatrakcyjnienia ich prezentacji. Do tego Wnioskodawca planuje zakup nowych urządzeń AGD, zróżnicowanych składników potraw, które pozwolą na wykonywanie większej ilości potraw oraz zwiększenie ich atrakcyjności i zainteresowania odbiorców. Zwiększona ilość użytkowników serwisu oraz zwiększona częstotliwość odwiedzania portalu zwiększy możliwości reklamy oraz jej cenę, co spowoduje zwiększenie przychodu Wnioskodawcy. Duża ilość form prezentacji przepisów kulinarnych może również umożliwić wprowadzenie dodatkowych opłat za dostęp od tych form. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży wykonywanych potraw. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi portale oraz vortale internetowe o różnej tematyce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakup sprzętów AGD oraz artykułów spożywczych koniecznych do produkcji potraw prezentowanych na portalu może stanowić koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako koszt uzyskania przychodu, traktujemy poniesione koszty, które przynoszą realne przychody dla przedsiębiorcy. Zakup sprzętu AGD oraz artykułów wykorzystywanych do przygotowania potraw według przepisów kulinarnych prezentowanych na portalu, spowoduje uatrakcyjnienie jego oferty, zwiększenie odwiedzalności, co przełoży się na możliwość zwiększenia cen reklam prezentowanych na portalu, co w końcowym efekcie zwiększy przychody Wnioskodawcy. Zakup tych produktów, ich koszt jest zatem kosztem ponoszonym w celu zwiększenia i uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zapytanie przedstawione w złożonym wniosku dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych używanych do prezentacji na internetowym portalu kulinarnym, a także sprzętu AGD, potrzebnego do wykonywania tych potraw.

Zatem, mając na uwadze przytoczone przepisy art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że istnieje możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, skoro jak wskazano we wniosku, poniesienie tych wydatków będzie miało wpływ na zwiększenie atrakcyjności prowadzonego w ramach działalności gospodarczej portalu i zainteresowania odbiorców, a poprzez to spowoduje zwiększenie przychodu Wnioskodawcy.

Jednakże aby wydatek na zakup artykułów spożywczych mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, zakupy te muszą być dokonywane wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności i nie mogą być wydatkami osobistymi Wnioskodawcy.

Natomiast co do sprzętów AGD niestanowiących środków trwałych - warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ich zakup - jest wykorzystywanie tych sprzętów w działalności gospodarczej, tj. sprzęty te nie mogą służyć celom osobistym Wnioskodawcy, jego pracowników lub innych osób, ani też bez uzasadnienia znajdować się poza siedzibą przedsiębiorstwa. Z kolei wydatki na zakup sprzętu AGD stanowiącego środki trwałe w rozumieniu definicji zawartej w art. 22a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne - nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, co wynika z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa jednak obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne - poza wskazanymi w ustawie - przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną, nie może więc zbadać w sensie merytorycznym "sprawy podatkowej" wynikającej z przytoczonego we wniosku stanu faktycznego lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym w oparciu o konkretną dokumentację księgową.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.