ITPB1/415-735/12/WM - PIT w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu, sprzedaży nieruchomości, ma również zamiar świadczyć usługi transportu zagranicznego. Prowadzi księgi handlowe.

W ramach tej działalności będzie delegował pracownika (kierowcę) w zagraniczne podróże służbowe. Na poczet wydatków związanych z wyjazdem zagranicznym - np. na paliwo, opłaty za autostrady, parkingi - przed wyjazdem kierowca otrzyma środki pieniężne z kasy przedsiębiorstwa. Środki te rozliczone zostaną po powrocie delegowanego do siedziby przedsiębiorstwa. Odbywać się to będzie w taki sposób, że w przeddzień wyjazdu dokonana zostanie złotówkowa wypłata z kasy przedsiębiorstwa tytułem środków na pokrycie kosztów.

Z kwoty tej pracownik regulować będzie wszystkie płatności, które związane będą z wyjazdem (nie obejmie ona diet i ryczałtów za noclegi - te rozliczone zostaną odrębnie) - w szczególności dotyczyć to będzie kosztów paliwa, autostrad i parkingów. Wnioskodawca nie będzie ingerował w to, w jaki sposób, kiedy i gdzie kierowca wymieni złotówki na walutę zagraniczną.

Po powrocie z trasy nastąpi rozliczenie delegowanego na następujących zasadach: pracownik przedstawi wszystkie dokumenty potwierdzające dokonanie zakupów i opłat, następnie kwoty wynikające z tych dokumentów, które wyrażone będą w obcej walucie, przeliczone zostaną na złotówki wg kursów średnich NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia każdego dokumentu potwierdzającego zakup. Suma tych wydatków dokonanych przez kierowcę wyrażona w złotych zostanie rozliczona z kwotą zaliczki, którą pracownik otrzyma w przeddzień wyjazdu. Ewentualne różnice pomiędzy kwotą wypłaconą w formie zaliczki, a wartością zakupów będą rozliczane w złotówkach i albo nastąpi zwrot różnicy do kasy przedsiębiorstwa, lub też nastąpi wypłata z kasy na rzecz pracownika.

Kwota rozliczonej i wypłaconej pracownikowi kwoty pieniężnej wynikającej z dokonanych wydatków zagranicznych ujęta zostanie w księgach jako koszt w dacie wystawienia dokumentu potwierdzającego rozliczenie kosztów podróży kierowcy - czyli w dacie dokonania ostatecznego rozliczenia środków wypłaconych pracownikowi na poczet kosztów podróży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji przyjęty sposób przeliczenia wydatków dokonanych przez pracownika w walucie obcej na złotówki, w dacie wynikającej z faktury (rachunku) lub innego dowodu, stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dokumentu w sytuacji, gdy będą one ujęte w księgach rachunkowych w dniu rozliczenia kierowcy będzie prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że zakupy i opłaty będą dokonywane przez pracownika w walutach obcych, odnieść się trzeba do art. 24c ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że do przeliczenia waluty obcej na złote należy przyjąć datę wynikającą z faktury (rachunku) lub innego dowodu, stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu, przyjęty sposób ustalenia kosztów będzie prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej będzie ponosił koszty uzyskania przychodu w walutach obcych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje na podstawie ksiąg rachunkowych. W części E wniosku ORD-IN, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest m.in. przepis art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w treści wniosku wskazał, że dla ustalenia różnic kursowych stosuje kurs średni NBP z ostatniego dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku, a zatem przyjęto, że Wnioskodawca stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

W myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, iż ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Zatem o tym, na który dzień ujmuje się koszt w księgach rachunkowych, a tym samym o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, przesądzają przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

W myśl art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W przypadku transakcji dotyczących kosztów uzyskania przychodów przeprowadzanych w walutach obcych należy mieć na uwadze fakt, iż transakcje te co do zasady skutkują powstaniem różnic kursowych, o których mowa w art. 14b i art. 24c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 24c ust. 7 ww. ustawy, (przy ich ustalaniu) za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z przepisu tego wynika, iż do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury lub innego dowodu.

Mając na celu ujednolicenie rozliczeń podatkowych z ewidencją rachunkową związaną z transakcjami walutowymi, uzasadnione jest, aby w odniesieniu do tych transakcji przy przyjęciu daty kursu średniego NBP zastosować jednolitą datę. Z uwagi na powyższe dla celów podatku dochodowego będzie to zatem kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Zatem stwierdzić należy, iż jeżeli ww. wydatki spełniają kryteria uznania ich za koszty uzyskania przychodów, ich wartość należy wyceniać w walucie polskiej z zastosowaniem kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Podkreślić równocześnie należy, że niniejsza interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem - nie dotyczy nie dotyczy wyceny kosztów pracowniczych (rozliczenia delegacji pracowników).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.