ITPB1/415-715/09/TK - Określenie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci nieruchomości nabytej w drodze darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1995 r. prowadzi Pani indywidualną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości sklasyfikowaną jako PKD Nr 6820Z (wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi). Nie prowadzi działalności deweloperskiej ani budowlanej. Mąż planuje darować Pani grunt wraz z budynkiem przeznaczonym na cele handlowe. Od roku 1995 mąż jest jedynym właścicielem nieruchomości i wynajmuje ją na lokale handlowe w ramach prowadzonej przez siebie indywidualnej działalności gospodarczej. Posiada Pani z mężem pełną rozdzielność majątkową na podstawie małżeńskiej umowy majątkowej zawartej w 1994 r. Wartością nieruchomości wskazaną w akcie notarialnym darowizny będzie wartość rynkowa nieruchomości w dniu jej darowania ustalona na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego. Rzeczona nieruchomość zostanie darowana Pani jako pojedyncze aktywo, a nie jako przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Pani mąż będzie w dalszym ciągu prowadził indywidualną działalność gospodarczą (nie zostanie ona zlikwidowana), w najbliższym czasie planuje on również rozwijać jego skalę. Otrzymanej nieruchomości nie planuje Pani włączać do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, ponieważ ze względu na wiek w niedalekiej przyszłości rozważa przekazanie działalności synom, zlikwidowanie jej, lub sprzedanie przedsiębiorstwa. Natomiast nieruchomość którą teraz Pani otrzyma i pożytki z niej mają być zabezpieczeniem na starość i dlatego nie będzie jej Pani wprowadzała do prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej, a wynajmowała ją poza działalnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pani zdaniem wartością początkową środka trwałego w przypadku darowizny jest wartość wskazana w umowie darowizny, nie wyższa jednak, niż wartość rynkowa w dniu nabycia. Wartość rynkową w dniu nabycia można ustalić na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego rzeczoznawcę. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W rzeczonej sytuacji będzie miał zastosowanie zacytowany art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego wartość początkowa budynku, który zostanie przekazany w darowiźnie i stanowić będzie środek trwały w działalności gospodarczej powinna zostać ustalona na podstawie wartości określonej przez darczyńcę i obdarowanego w akcie notarialnym. Nie może to być jednak wartość wyższa, aniżeli wartość rynkowa budynku na dzień dokonania darowizny. Określając tę wartość strony mogą oprzeć się na operacie szacunkowym sporządzonym przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego aktualnym na dzień dokonania darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 powołanej ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, zastosowanie ma przepis art. 19.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający, o czym stanowi art. 19 ust. 4 wyżej cytowanej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że nabędzie Pani w drodze darowizny od męża, z którym zawarła umowę o rozdzielności majątkowej, grunt wraz z budynkiem przeznaczonym na cele handlowe. Wartość nieruchomości wykazana w akcie notarialnym będzie wartością rynkową z dnia jej darowania, która zostanie ustalona na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego. Mając powyższe na uwadze, w przypadku gdy określona w operacie szacunkowym, sporządzonym na potrzeby zawarcia umowy darowizny, wartość nieruchomości jest niższa bądź równa od wartości rynkowej z dnia ich nabycia, to może Pani przyjąć za wartość początkową środka trwałego wartość wykazaną w operacie szacunkowym. Przy dokonywaniu przez podatnika własnej wyceny wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dopuszczalne jest skorzystanie m.in. z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie. Pamiętać jednak należy, że w przypadku gdy wycena nieruchomości znacznie odbiega od wartości rynkowej właściwy organ może skorzystać z uprawnień wynikających z wyżej cytowanego przepisu art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że stosownie do postanowień art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.