ITPB1/415-688/10/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji wydatków związanych z przebudową linii energetycznej - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji wydatków związanych z przebudową linii energetycznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, spółka jawna zajmuje się sprzedażą sprzętu komputerowego. Ponieważ spółka nie posiada dużej powierzchni magazynowej, dotychczas zakupy towarów handlowych dokonywane były na bieżąco w zależności od nasilenia zamówień od klientów. Obecnie rozpoczęto budowę budynku handlowo - usługowo - biurowego z częścią magazynową z dwoma mieszkaniami i garażami na działce, której spółka jest wieczystym użytkownikiem. Działka ma kształt prostokąta, a przez jej środek przebiegały podziemne linie energetyczne średniego napięcia zasilające energią elektryczną firmę, która znajduje się na sąsiedniej działce. Linie te są własnością zakładu energetycznego. Położenie tych linii kolidowało z planowaną inwestycją, gdyż przewody te położone były na głębokości 0,8 m, a wykopy pod budynek miały wynosić 4 m. Warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę powyższego budynku było więc przełożenie tych przewodów. Spółka wystąpiła o ich przełożenie po nowej trasie (na granicy działki) z wykorzystaniem istniejących kabli. Spółka uzyskała pozwolenie na przeniesienie ww. linii zgodnie z przedstawionym projektem budowlano - wykonawczym. Po zakończeniu prac i odbiorze, urządzenia elektroenergetyczne (linie energetyczne) zostały protokołem technicznym przekazane zakładowi energetycznemu. Zakład energetyczny odmówił pokrycia kosztów związanych z przebudową, w związku z tym wydatki te pokryła spółka, zgodnie z podpisaną umową. Wykonawstwo wszystkich prac zostało potwierdzone fakturami VAT, podatek VAT naliczony Spółka odliczała na bieżąco, natomiast pozycje dotyczące nakładów inwestycyjnych gromadziła na koncie - środki trwałe w budowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z przebudową linii energetycznych, Spółka powinna zaliczyć bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej w momencie przekazania linii na rzecz zakładu energetycznego, który jest ich właścicielem, czy też wydatki te powinny powiększyć wartość wytworzenia inwestycji polegającej na budowie budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na przebudowę istniejącej linii energetycznej związane są z budową budynku. Nie można zaliczyć ich do bieżących kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Spółkę działalności, ponieważ wg art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b nie są kosztami uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wykonana przebudowa linii średniego napięcia dotyczyła przygotowania terenu pod budowę, a przez to związana jest z budową tego budynku. Wydatki poniesione na przesunięcie powyższych linii energetycznych, powinny zwiększać wartość wytworzenia inwestycji polegającej na budowie przedmiotowego budynku zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 i art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 308 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot "w celu" oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. W celu uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, nie jest konieczne wykazanie bezpośredniego związku pomiędzy ponoszonym wydatkiem a konkretnym przychodem. Należy zauważyć, że kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy będą zatem także koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 2 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

* zwane także środkami trwałymi.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka jawna poniosła koszty przesunięcia podziemnej linii energetycznej (z wykorzystaniem istniejących kabli) przebiegającej przez nieruchomość oddaną Spółce w wieczyste użytkowanie. Przeniesienie powyższej linii zasilającej w energię elektryczną sąsiednią działkę, warunkowało uzyskanie pozwolenia na budowę budynku handlowo - usługowo - biurowego z częścią magazynową z dwoma mieszkaniami i garażami. Po zakończeniu prac i odbiorze technicznym, Spółka przekazała nieodpłatnie powyższą linię zakładowi energetycznemu.

Spółka dokonuje więc inwestycji budowlanej polegającej na wytworzeniu środka trwałego, tj. budynku na cudzym gruncie, o którym mowa art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy.

Wartość początkową dla tego rodzaju środków trwałych ustala się na podstawie art. 22g ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do powołanego przepisu, ustalając wartość początkową budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się, stosując odpowiednio ust. 3-5.

Stosownie do brzmienia art. 22g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wydatkami zwiększającymi wartość początkową środków trwałych mogą być zatem wydatki, które podatnik ponosi w związku z realizowaną inwestycją.

Z uwagi na fakt, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z przesunięciem linii elektroenergetycznej, były warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę budynku handlowo - usługowo - biurowego z częścią magazynową z dwoma mieszkaniami i garażami, a więc poniesienie ich było warunkiem w ogóle rozpoczęcia inwestycji która umożliwi prowadzenie działalności gospodarczej w większym zakresie, wydatki te należy zaliczyć do kosztu wytworzenia środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy.

Zatem wydatki związane z przesunięciem linii elektroenergetycznej należy rozliczać w formie odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie, mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.