ITPB1/415-684/10/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2010 r. (data wpływu 1 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie kontraktu zawartego z firmą mającą siedzibę w Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie kontraktu zawartego z firmą mającą siedzibę w Wielkiej Brytanii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarejestrowany w Polsce dla celów rozliczania podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny - świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi doradztwa w dziedzinie informatyki. Od końca 2007 r. współpracuje z firmą z Wielkiej Brytanii. Zawiera z nią 3-6 miesięczne kontrakty na dostarczanie usług konsultingowych w dziedzinie informatyki a końcowym odbiorcą świadczonych usług jest podmiot działający na terenie Szwecji. Płatnikiem dostarczanych usług jest firma brytyjska, rozliczenia dokonywane są w euro. Kontrakty zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem brytyjskim stanowią, że usługi mogą być wykonywane w siedzibie działalności gospodarczej Wnioskodawcy i w lokalizacji końcowego odbiorcy czyli podmiotu szwedzkiego (charakter dostarczanych usług wymaga częstej, 3-5 dniowej obecności Wnioskodawcy w biurach firmy szwedzkiej). Wnioskodawca nie jest związany żadnymi umowami z firmą szwedzką. Na terytorium Polski posiada centrum interesów życiowych. Na terytorium Polski przebywa żona i córka Wnioskodawcy, posiada tu nieruchomość, w której zamieszkuje jego rodzina, a także zlokalizowana jest siedziba jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca powołując się na umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Królestwa Szwecji, oraz między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, uważa, że nie posiada na terytorium żadnego z tych państw zakładu, czyli stałej placówki przez którą prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, i dochody uzyskane z ww. działalności powinny być opodatkowane wyłącznie w Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest opodatkowanie całości dochodów uzyskiwanych z opisanej wyżej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając umiejscowienie centrum interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej, dochody osiągane z prowadzenia działalności gospodarczej powinny być opodatkowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie natomiast do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy dotyczące nieograniczonego oraz ograniczonego obowiązku podatkowego - art. 3 ust. 1 i 1a, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) oraz Konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193), zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce będą podlegać opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność odpowiednio w Wielkiej Brytanii oraz w Szwecji poprzez zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane odpowiednio w Wielkiej Brytanii oraz Szwecji, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin "przedsiębiorstwo" należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

* polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

* polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych.

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Zgodnie z przepisami art. 5 umowy polsko-brytyjskiej określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 umowy).

Jednocześnie w umowie zastrzeżone zostało, że określenie "zakład" nie obejmuje:

Tożsame regulacje zawarte są w art. 5 umowy polsko-szwedzkiej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca ma w Polsce miejsce zamieszkania, rodzinę i mieszkanie. W Polsce posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie usług doradztwa w dziedzinie informatyki, którą wykonuje na rzecz firmy z Wielkiej Brytanii. Z umowy zawartej z kontrahentem brytyjskim wynika m.in., że usługi mogą być wykonywane w siedzibie działalności Wnioskodawcy i w lokalizacji końcowego odbiorcy czyli w Szwecji (3-5 dni obecności Wnioskodawcy w biurach firmy szwedzkiej). Wnioskodawca wskazał też, iż za granicą nie posiada żadnych stałych placówek (zakładów) poza miejscem wykonywania działalności w Polsce.

Mając na względzie przedstawione we wniosku informacje oraz przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca nie posiada w Wielkiej Brytanii i w Szwecji zakładu w rozumieniu art. 5 cytowanej umowy to dochód osiągnięty z działalności gospodarczej prowadzonej w Wielkiej Brytanii i w Szwecji, zgodnie z art. 7 ust. 1 wskazanych wyżej umów, podlega opodatkowaniu w Polsce. W takim przypadku nie następuje podwójne opodatkowanie dochodu, a zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej dochodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.