ITPB1/415-681/08/PSZ - Amortyzacja generatorów wprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2008 r. (data wpływu 19 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie metod amortyzacji środków trwałych w jest:

W dniu 19 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie metod amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Działalność gospodarczą Spółka rozpoczęła w dniu 2 listopada 2000 r. Spółka nie jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność firmy obejmuje wytwarzanie energii elektrycznej z wykorzystaniem energii wiatru. W tym celu zainstalowane są maszyny energetyczne (wiatraki) w stanie używanym (10- letnie) zwane potocznie i w dokumentach generatorami. Zakupione w Holandii używane kompletne generatory zbudowane są z turbiny wiatrowej (śmigło 2-łopatowe), osadzonej na wale przekładni mechanicznej, połączonej sprzęgłem z wałem 3-fazowego generatora prądu 400V - usytuowanej w metalowej gondoli na szczycie metalowej kolumny o wysokości 30 m i 40 m. Kolumny umocowane są śrubami do betonowego fundamentu wylewanego w gruncie. Wyżej wymienione generatory zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych na koniec 2008 r. i w tym też terminie dokonany zostanie jednorazowy odpis amortyzacyjny do kwoty 50.000 EURO.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego i czwartego. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i drugiego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, maszyna energetyczna (łącznie z fundamentem) występuje pod symbolem 346 - zespoły wiatrowo-elektryczne - jest sklasyfikowana w grupie rodzajowej 3 - kotły i maszyny energetyczne, co zostało potwierdzone w opinii wydanej przez urząd statystyczny w Łodzi. Według wymienionej powyżej ustawy urządzenia zakwalifikowane w grupie 3 - kotły i maszyny energetyczne można amortyzować:

Rodzaj 346 obejmuje kompletne urządzenie, służące do przetwarzania energii wiatru na energię elektryczną przy pomocy silników wiatrowych sprzężonych na stałe z prądnicami elektrycznymi. Obiektem jest komplet urządzeń, w skład którego wchodzą:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w r. ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Na mocy art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z kolei z treści art. 22h ust. 4 wynika, iż podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec r. podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym r. podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przy tym przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego.

W myśl art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Ustawodawca przewidział jednak odstępstwa od tej reguły w art. 22j-22ł.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż amortyzacji mają podlegać zakupione w Holandii generatory, składające się z turbiny wiatrowej osadzonej na wale przekładni mechanicznej, połączonej sprzęgłem z wałem generatora prądu, usytuowanych w metalowej gondoli na szczycie kolumny o wysokości 30 m i 40 m, przymocowanej do betonowego fundamentu.

Zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych uwidocznionych w tabeli stanowiącej załącznik Nr 1 do cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla KŚT grupy 3, tj. "Kotły i maszyny energetyczne" (z wyjątkiem KŚT 323-326, 343, 344, 349), stawka amortyzacji wynosi 7 %. Zatem, o ile generatory prawidłowo zostały zakwalifikowane do grupy 3, symbol 346 Klasyfikacji Środków Trwałych, możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych wg 7% stawki liniowej.

Ponadto przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena możliwości amortyzacji ww. środków trwałych z zastosowaniem zasad określonych w:

Ad. 1

Na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji nie może być krótszy niż:

Zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż zakupione w Holandii generatory, które Spółka zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych na koniec 2008 r., były wcześniej używane przez okres 10 lat.

Zatem, o ile przedmiotowe środki trwałe należą do grupy 3 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, Spółka może ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla tych składników majątku.

Ad. 2

Stosownie do treści art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym r. ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od r. podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

Ustawodawca dopuszcza więc możliwość zastosowania metody degresywnej przy zastosowaniu współczynnika 2,0. Przy zastosowaniu tej metody stawki amortyzacyjne maleją wraz ze "starzeniem się" amortyzowanego składnika majątku. W konsekwencji okres amortyzowania składników majątku ulega skróceniu i następuje zróżnicowanie obciążeń z tego tytułu w kolejnych latach ich użytkowania.

Metoda ta jest szczególnie korzystna w odniesieniu do obiektów majątku trwałego, których wytwarzanie charakteryzuje się szybkim postępem technicznym.

Odnosząc powyższe unormowania do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że o ile przedmiotowe generatory należą do grupy 3 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, Spółka może je amortyzować stosując stawki wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych podwyższone przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Ad. 3

W zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w r. podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w r. podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do postanowień art. 22k ust. 8 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym r. podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Z treści cytowanego przepisu art. 22k ust. 7 ustawy wynika, iż z metody tej skorzystać mogą:

Definicję małego podatnika zawarto w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego r. podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2008 r. małymi podatnikami są przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług w 2007 r. nie przekroczyły 3.014.000 zł.

Z kolei, przepis art. 22k ust. 11 ustawy stanowi, że przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w r. rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca r. poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Ze złożonego przez Spółkę wniosku wynika, iż nie jest ona małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest również podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Z tego względu, w świetle przedstawionych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż Spółka nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego.

Należy zauważyć, iż tut. organ podatkowy nie jest uprawniony do klasyfikowania środków trwałych wg Klasyfikacji Środków Trwałych. Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania środków trwałych do właściwej grupy spoczywa na podatniku.

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy informuje, iż działając w imieniu Ministra Finansów, wydając interpretacje indywidualną, zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, ocenia stanowisko podatnika wyrażone we wniosku a nie interpretuje załączonych dokumentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych względem wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka Cywilna, która w świetle zawartych w ww. ustawie przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.