ITPB1/415-62/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2014 r. (data wpływu: 21 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do 31 marca 2013 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w postaci małego sklepiku drogeryjnego. Wnioskodawczyni zmuszona była go zlikwidować z uwagi na nierentowność. Pawilon jest własnością Wnioskodawczyni, ale posadowiony jest na działce, która jest własnością Miasta. Wnioskodawczyni co miesiąc płaci czynsz dzierżawny za ww. nieruchomość. Wnioskodawczyni wynajęła ww. pawilon dla firmy za kwotę 1500 zł brutto z tym, że obowiązek opłaty za działkę spoczywa - zgodnie z zawartym w "umowie najmu" zapisem - na Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni od uzyskiwanego przychodu opłaca zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy naliczaniu ryczałtu od najmu Wnioskodawczyni może kwotę przychodu pomniejszyć o czynsz dzierżawny płacony do Urzędu Miasta.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w oparciu o interpretacje indywidualne - głównie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. IPTPB1/415-238/12-2/ASZ - ma prawo do obniżania kwoty przychodu z najmu o kwotę czynszu dzierżawnego za działkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Zawarta umowa najmu winna jednoznacznie określać jakie wydatki związane z wynajmowanym lokalem ponosi właściciel a jakie najemca. W zależności od różnego skonstruowania stosunku prawnego umowy najmu w zakresie pokrywania przez najemcę pewnych płatności (świadczeń) związanych z przedmiotem najmu, różne będą skutki podatkowe.

W sytuacji gdy z umowy najmu wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do ponoszenia wydatków związanych z przedmiotem najmu (np. czynsz dzierżawny) to uzyskiwana przez wynajmującego kwota w całości stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Fakt, iż wynajmujący z tej kwoty opłaca wydatki związane z wynajmowanym lokalem nie ma wpływu na wysokość podstawy opodatkowania.

Składnikiem przychodu osiąganego przez wynajmującego z tytułu najmu, nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu jeżeli z umowy wynika, że do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zawartą umową najmu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do opłacania czynszu dzierżawnego. Najemca natomiast uiszcza Wnioskodawcy kwotę w wysokości 1500 zł.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami prawa oraz przedstawionym opisem stanu faktycznego, przyjąć należy, że skoro Wnioskodawczyni - jako wynajmujący - zobowiązana jest, zgodnie z umową najmu, do opłacania czynszu dzierżawnego, to przychodem podlegającym opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym będzie cała kwota określona w umowie, w momencie jej otrzymania (postawienia do dyspozycji), niezależnie od tego, iż Wnioskodawczyni pokrywa z tej kwoty wydatki związane z przedmiotem najmu.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Ponadto Organ podatkowy nadmienia, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.