ITPB1/415-615/14/AK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na wynajem lokalu mieszkalnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajem mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osoby fizyczne w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajem mieszkania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od marca bieżącego roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Dochody opodatkowuje według skali podatkowej i prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. Przeważający rodzaj działalności to działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki. W miesiącu marcu 2014 r. podpisał umowę z firmą prowadzącą wdrożenia oprogramowania... w różnych instytucjach na terenie Polski. Obecnie firma, której Wnioskodawca jest podwykonawcą, prowadzi duży projekt wdrożeniowy na terenie X. W związku z powyższym Wnioskodawca zobowiązany jest kilka dni w tygodniu przebywać w X. Oprócz tego uczestniczy w spotkaniach dotyczących projektów w innych miastach, często oddalonych od miejsca siedziby Jego firmy w Y o ponad 500 km W związku z powyższym, że nie jest w stanie każdego dnia dojechać na wyznaczone miejsce z siedziby firmy w Y, zmuszony jest czasem nocować w miejscu, które pozwoli na czas dotrzeć do miejsca świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. W związku z faktem, iż usługi hotelowe pochłonęłyby znaczące kwoty wynajął mieszkanie w X. Również ze względów ekonomicznych i w związku z faktem, że ww. mieszkanie nie jest bezpośrednim miejscem prowadzenia działalności umowa najmu mieszkania została podpisana na nazwisko Wnioskodawcy, a nie jako umowa między dwoma firmami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z ww. stanem faktycznym Wnioskodawca ma prawo do uznania kwoty płaconej za wynajem mieszkania za koszt stanowiący koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodów są wydatki, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu bądź też z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponieważ wydatek związany z wynajmem ww. mieszkania ewidentnie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami jakie uzyskuje oraz nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionej w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w mojej ocenie może on być uznany za koszt stanowiący koszt uzyskania przychodu. Bez poniesienia bowiem tego wydatku świadczenie usług, w związku z podpisaną przez Wnioskodawcę umową, nie byłoby możliwe, zatem niemożliwe byłoby również uzyskiwanie z tego tytułu przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od marca bieżącego roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Dochody opodatkowuje według skali podatkowej i prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. Przeważający rodzaj działalności to działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki. W miesiącu marcu 2014 r. podpisał umowę z firmą prowadzącą wdrożenia oprogramowania... w różnych instytucjach na terenie Polski. Obecnie firma, której Wnioskodawca jest podwykonawcą, prowadzi duży projekt wdrożeniowy na terenie X. W związku z powyższym Wnioskodawca zobowiązany jest kilka dni w tygodniu przebywać w X. Oprócz tego uczestniczy w spotkaniach dotyczących projektów w innych miastach, często oddalonych od miejsca siedziby Jego firmy w Y o ponad 500 km W związku z powyższym, że nie jest w stanie każdego dnia dojechać na wyznaczone miejsce z siedziby firmy w Y, zmuszony jest czasem nocować w miejscu, które pozwoli na czas dotrzeć do miejsca świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. W związku z faktem, iż usługi hotelowe pochłonęłyby znaczące kwoty wynajął mieszkanie w X. Również ze względów ekonomicznych i w związku z faktem, że ww. mieszkanie nie jest bezpośrednim miejscem prowadzenia działalności umowa najmu mieszkania została podpisana na nazwisko Wnioskodawcy, a niejako umowa między dwoma firmami.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż do wydatków na wynajem mieszkania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania.

Niezbędnym jest bowiem posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której Wnioskodawca wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy tym, obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.