ITPB1/415-57/10/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 22 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty przekazanej przez syndyka masy upadłościowej - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty przekazanej przez syndyka masy upadłościowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wykonywania między innymi tynków w budynkach mieszkalnych. W roku podatkowym 2010 strona jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca od dochodu uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Jest uprawniony do wpłacania kwartalnych zaliczek na podatek dochodowy. W roku podatkowym 2005 strona była także zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach współpracy gospodarczej Wnioskodawca wykonał w poprzednich latach podatkowych usługi budowlane dla spółki akcyjnej X, które to usługi zostały dokumentowane fakturami VAT. Wartość netto wykonanych usług wyszczególniona w niniejszych fakturach VAT została przez Wnioskodawcę zaliczona w poszczególnych latach do przychodu podlegającego podatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i zaewidencjonowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Część wykonanych usług budowlanych pomimo ich wykonania przez podatnika, odbioru przez zleceniodawcę i udokumentowania fakturami VAT nie została w terminie opłacona, a mianowicie:

Ogółem dotyczyło to kwoty brutto 162.290 zł 89 gr (sto sześćdziesiąt dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy), z tego wartość netto 151.673 zł 73 gr (sto pięćdziesiąt jeden tysięcy sześćset siedemdziesiąt trzy złote siedemdziesiąt trzy grosze) oraz podatek należny 10.617 zł 16 gr (dziesięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych szesnaście groszy). Strona wystąpiła o zasądzenie od wierzyciela opisanych powyżej należności. Sąd Okręgowy nakazem zapłaty z dnia 4 grudnia 2003 r. zasądził na rzecz Wnioskodawcy opisane powyżej należności w całości. Na powyższy zarzut zleceniodawca wniósł zarzuty. Nadto wskazana powyżej spółka nie zapłaciła podatnikowi w roku 2003 za poniżej opisane należności za wykonane usługi budowlanej udokumentowane fakturami VAT na łączną kwotę 47.475 zł 12 gr, (czterdzieści siedem tysięcy złotych czterysta siedemdziesiąt pięć złotych dwanaście groszy), z tego wartość ogółem netto 44.369 zł 27 gr, należny podatek od towarów i usług 3.105 zł 85 gr, tj.:

W dniu 21 lutego 2005 r. Sąd Rejonowy ogłosił upadłość spółki akcyjnej X. Z uwagi na ogłoszenie upadłości dłużnika postanowieniem z dnia 1 marca 2005 r. Sąd Okręgowy zawiesił postępowanie w sprawie zarzutów na nakaz zapłaty z dnia 4 grudnia 2003 r.

W dniu 17 maja 2005 r., Wnioskodawca zgłosił do Sądu Rejonowego w trybie art. 240 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe następujące wierzytelności:

W dniu 23 maja 2005 r. mając za podstawę art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodu roku 2005 i zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgłoszone wierzytelności za wykonane usługi budowlane (po odjęciu należnego podatku od towarów i usług) w kwocie ogółem 198.688 zł 04 gr (sto dziewięćdziesiąt osiem tysięcy sześćset osiemdziesiąt osiem złotych cztery grosze). Kwoty pozostałych zgłoszonych wierzytelności w trakcie postępowania upadłościowego w roku podatkowym 2005 oraz do dnia składania przedmiotowego wniosku nie zostały zaliczone przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu. W dniu 29 grudnia 2009 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie i dokonał ostatecznego podziału masy upadłościowej. Syndyk wykonując przedmiotowe postanowienie przekazał w dniu 12 stycznia 2010 r. na rachunek bankowy Wnioskodawcy kwotę 293.578 zł 01 gr. Na postanowienie w sprawie ostatecznego podziału masy upadłości Wnioskodawca wniósł zarzuty, wnosząc o zwrot wyższej kwoty odsetek ustawowych oraz o zwrot kosztów postępowania sądowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwotę 293.578 zł 01 grosz (dwieście dziewięćdziesiąt trzy tysiące pięćset siedemdziesiąt osiem złotych jeden grosz) Wnioskodawca jest zobowiązany zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w miesiącu styczniu 2010 r. oraz uznać, iż powyższa kwota jest przychodem z działalności gospodarczej podlegającym opodatkowaniu w miesiącu styczniu 2010 r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się wszelkie kwoty pieniężne uzyskane z masy upadłości uprzednio zaliczone przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu oraz uzyskane odsetki ustawowe od niniejszych wierzytelności. Z uwagi na fakt, iż podatnik do kosztów uzyskania przychodu w roku 2005 bezspornie nie zaliczył zapłaconego latach 2002 i 2003 należnego podatku od towarów i usług w kwocie ogółem 13.723 zł 01 gr (trzynaście tysięcy siedemset dwadzieścia trzy złote jeden grosz), oraz kaucji gwarancyjnych na kwotę 41.069 zł (czterdzieści jeden tysięcy sześćdziesiąt dziewięć złotych), strona ma prawo pomniejszyć uzyskaną w dniu 12 stycznia 2010 r. z masy upadłości kwotę pieniężną w wysokości 293.578 zł 01 gr o powyżej wymienione kwoty co stanowi, iż w miesiącu styczniu 2010 r. strona jest zobowiązana w kolumnie 8 podatkowej księgi zaewidencjonować kwotę 238.786 zł (dwieście trzydzieści osiem tysięcy siedemset osiemdziesiąt sześć złotych) oraz uznać, iż powyższa kwota jest przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w roku podatkowym 2010.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1c ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość zwróconych wierzytelności, które zostały, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20, odpisane jako nieściągalne albo na które utworzono rezerwy zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów.

W razie zwrotu części wierzytelności, o których mowa w ust. 2 pkt 7, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału zwróconej części wierzytelności w jej ogólnej kwocie (art. 14 ust. 2a ustawy).

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że przychodem z działalności gospodarczej są również: stosownie do postanowień art. 14 ust. 2 pkt 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość należności umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a także stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 7c równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów.

Na mocy art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się zwróconych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy, do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

W myśl natomiast postanowień art. 23 ust. 1 pkt 20 i pkt 21 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona oraz odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 3.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy nieściągalne wierzytelności za wykonane usługi budowlane w kwocie ogółem 198.688 zł 04 gr bez podatku VAT i bez kaucji gwarancyjnej, które uprzednio zaliczył do przychodu podlegającego opodatkowaniu i zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W styczniu 2010 r. syndyk masy upadłościowej przekazał Wnioskodawcy na rachunek bankowy kwotę 293.578 zł 01 gr. tytułem spłaty ww. wierzytelności.

Wskazać należy zatem, iż została wypełniona dyspozycja art. 14 ust. 2 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec tego spłata dawnych należności, które uprzednio, zgodnie z przepisami, zostały odpisane jako nieściągalne i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w dacie zwrotu wierzytelności. Jednocześnie na mocy wskazanego wcześniej art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy, przychodem będzie również część spłaty odpowiadająca odsetkom od wskazanych wierzytelności.

Natomiast część wierzytelności stanowiąca równowartość należnego podatku od towarów i usług oraz kaucji gwarancyjnej, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu stosownie do regulacji art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy. W odniesieniu do kosztów sądowych poniesionych przez Wnioskodawcę należy wskazać, że wartość zwróconej wierzytelności odpowiadającej tym wydatkom stanowić będzie przychód podatkowy w sytuacji, gdy uprzednio zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 Ordynacji, organ nie dokonuje wyliczenia kwot przychodów, kosztów. W związku z tym tut. organ nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawcę obliczeń.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.