ITPB1/415-563/11/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.) uzupełnionym pismami z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.) oraz z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodu osobowego.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.) oraz z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako osoba fizyczna prowadzi Pani działalność gospodarczą polegającą na indywidualnej praktyce pielęgniarskiej. Współpracuje Pani ze szpitalem na podstawie kontraktu. Miejsce zamieszkania oddalone jest od szpitala o 25 km Pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem wykonywania działalności nie działa żadna komunikacja PKS, PKP czy też prywatne linie autobusowe. Czynności, które Pani wykonuje w szpitalu odbywają się w systemie zmianowym. Zamierza Pani zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, w ramach której użytkować będzie samochód osobowy. Wskazuje Pani, iż działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku korzystania z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego, do kosztów uzyskania przychodu można zaliczać wydatki związane z wykorzystaniem tego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu prawidłowego wywiązania się z kontraktu, jest Pani zmuszona zagwarantować sobie odpowiedni środek lokomocji. W tym przypadku jest to samochód osobowy. Uważa Pani, że na podstawie art. 22 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszty, które Pani poniesie na utrzymanie samochodu osobowego spełniają wszystkie wymogi cytowanego wyżej przepisu. Z uwagi na odległość miejsca zamieszkania i wykonywania działalności oraz zmianowy system pracy, warunki atmosferyczne i inne czynniki wybór samochodu osobowego jest odpowiedni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przez pojęcie "zachować" należy rozumieć "dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać". Natomiast "zabezpieczyć" oznacza "uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę". Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania źródła przychodów poniesienie ich jest uzasadnione.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.

Należy jednak zauważyć, iż o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale 4a ustawy jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Stosownie natomiast do przepisu art. 23b ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Z przepisów powyższych wynika, iż co do zasady, jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ww. ustawy warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie (w tym raty leasingowe), z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ustawa nie zawęża uregulowań związanych z umowami leasingu wyłącznie do umów zawieranych przez korzystającego prowadzącego działalność gospodarczą, jednakże przy zaliczaniu wydatków związanych z umową leasingu do kosztów uzyskania przychodów nie można pomijać zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą zasadą, do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone wyłącznie wydatki związane z umową leasingu, której przedmiotem są składniki majątku służące podatnikowi do osiągania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 3b ustawy, przepis ust. 1 pkt 46 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1.

Ustawodawca wyraźnie więc wskazał w art. 23 ust. 3b ww. ustawy, iż samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 nie dotyczy przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy nakładający obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i ograniczenia kwoty kosztów z tytułu eksploatacji samochodów do limity tzw. "kilometrówki".

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano, że osiąga Pani dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowane na zasadach ogólnych. Dla potrzeb związanych z działalnością gospodarczą zamierza Pani wykorzystywać samochód osobowy na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Oceniając możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z najmu rat leasingowych oraz wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego w działalności, w sytuacji zawarcia umowy leasingu samochodu osobowego należy rozważyć, czy wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy.

Jeżeli samochód osobowy jest użytkowany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, czyli spełniona jest przesłanka określona w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a umowa leasingu spełnia warunki określone przepisem art. 23b tej ustawy, to raty leasingowe oraz pozostałe koszty eksploatacyjne tego samochodu osobowego, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.