ITPB1/415-558b/13/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży znaku towarowego (znaku firmowego) - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży znaku towarowego (znaku firmowego).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie zamierza dokonać transakcji zbycia prowadzonego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), obejmującego wszystkie składniki majątkowe po stronie aktywów, a mianowicie środki trwałe, znak firmowy, zapasy towarów, należności, a po stronie pasywów: wartości zobowiązań. Na wartość przedsiębiorstwa składa się również wartość zawartych przez firmę długookresowych umów z odbiorcami oraz wartość znaku firmowego obejmującego wartość pozycji firmy na rynku vendingowym. Wycena tych wartości jest umowna i opiera się o wartość rynkową firmy. Przedmiotem umowy będzie zatem sprzedaż przedsiębiorstwa obejmująca zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni jako sprzedającej, tworzących jej przedsiębiorstwo (automaty, środki transportu, zapasy towarów, środki pieniężne we wrzutnikach, prawa wynikające z umów dotyczących działalności przedsiębiorstwa, znak towarowy, tajemnice przedsiębiorstwa oraz wszelka dokumentacja i przejęcie kwot przyszłych opłat leasingowych dotyczących leasingu operacyjnego maszyn vendingowych). Wnioskodawczyni wskazała również, że jest twórcą zbywanego znaku towarowego o którym mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zamierza przenieść prawo własności tego znaku towarowego na nabywcę przedsiębiorstwa. Kupujący kupi przedsiębiorstwo od Wnioskodawczyni, zapłaci cenę i przejmie od Niej przenoszone umowy i zobowiązania leasingowe automatów. W oparciu o to przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni jako sprzedająca prowadzi obecnie swoją działalność gospodarczą. Po zawarciu przedmiotowej umowy sprzedaży składniki majątkowe tworzące przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni będą wykorzystywane przez kupującego do prowadzenia jego działalności gospodarczej. Sprzedający przedstawi kupującemu pisemne potwierdzenie otrzymania wymaganych zgód kontrahentów na przeniesienie na kupującego praw i obowiązków wynikających z zawartych przez Wnioskodawczynię jako sprzedającą umów, wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni.

Transakcja zbycia przedsiębiorstwa oznacza likwidację prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię jako sprzedającą.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie, oznaczone numerem 7.

Gdy w ramach sprzedaży przedsiębiorstwa zbywany jest znak towarowy przez jego twórcę, to czy przysługują 50% koszty uzyskania przychodu, na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku uzyskania przychodów z tytułu przeniesienia prawa własności do znaków towarowych w ramach prowadzonej działalności na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można zastosować do tych przychodów 50% koszty uzyskania przychodów, ponieważ Wnioskodawczyni jako sprzedająca była ich twórcą. Przepis art. 22 ust. 12 ww. ustawy wyłącza bowiem ich zastosowanie tylko do przychodów z tytułu korzystania lub rozporządzania prawami autorskimi w ramach działalności gospodarczej, nie zabrania tego natomiast w stosunku do przychodów związanych z przeniesieniem własności do znaku towarowego, gdy źródłem przychodu jest działalność gospodarcza. Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku ze sprzedażą prawa ochronnego do znaków towarowych, koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej stanowią zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%. W związku z powyższym dochodem ze zbycia znaków towarowych do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, będzie przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% kwoty przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, (w zakresie pytania 7) uznaje się za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, zamierza dokonać transakcji zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), obejmującego wszystkie składniki majątkowe, w tym m.in. znak towarowy.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl natomiast art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Katalog składników przedsiębiorstwa, ujęty w ww. art. 55¹ Kodeksu nie ma charakteru zamkniętego. Stosownie natomiast do art. 55² k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Należy jednak przy tym wyraźnie zaznaczyć, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań w zakresie odpłatnego zbycia przedsiębiorstwa. W efekcie w przypadku odpłatnego zbycia przedsiębiorstwa, zastosowanie, co do zasady, znajdą przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych), przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z treści art. 14 ustawy wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością, poza wymienionymi w art. 14 ust. 3 ww. ustawy.

Zasady korzystania i rozporządzania mieniem, do którego należą znaki towarowe, określa ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 Prawa własności przemysłowej ustawa normuje stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

W myśl art. 6 ust. 1 Prawa własności przemysłowej na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Stosownie do art. 120 powołanej ustawy znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 121 powołanej ustawy na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

W interpretacji z dnia 13 sierpnia 2013 r. znak ITPB1415-558a/13/WM stwierdzono, że przychód z dokonanej przez Wnioskodawcę sprzedaży przedsiębiorstwa (wraz ze znakiem towarowym), należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z ogólną definicją kosztów uzyskania przychodu zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Niemniej w odniesieniu do niektórych rodzajów przychodów ustawodawca przewiduje zryczałtowane koszty ich uzyskania. I tak w myśl art. 22 ust. 9 pkt 1 - 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów określa się:

Jednakże zgodnie z art. 22 ust. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym koszty zryczałtowane określone w ust. 9 nie mogą być stosowane w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14. W stosunku do tych przychodów obowiązuje zasada wyrażona w ww. art. 22 ust. 1 ustawy.

Nie można przy tym zgodzić się z Wnioskodawczynią, że przepis art. 22 ust. 12 wyłącza zastosowanie wskazanych powyżej zryczałtowanych kosztów tylko do "przychodów z tytułu korzystania lub rozporządzania prawami autorskimi w ramach działalności gospodarczej, a nie zabrania tego natomiast w stosunku do przychodów związanych z przeniesieniem własności do znaku towarowego, gdy źródłem przychodu jest działalność gospodarcza".

Powyższe stanowisko znajdowałoby oparcie w art. 22 ust. 12 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. który stanowił, że do przychodów o których mowa w art. 14 i 14a, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% określone w ust. 9 pkt 3, tj. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Wyjaśnić jednak należy, że przepis ten został zmieniony ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588 z późn. zm.).

Obecnie obowiązujące brzmienie art. 22 ust. 12 wyłącza możliwość zastosowania zryczałtowanych kosztów określonych w ust. 9 (w tym również z pkt 1, dotyczącego zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności m.in. znaku towarowego) w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14.

Uwzględniając przytoczone powyżej uregulowania prawne i ustosunkowując się do pytania przyporządkowanego do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię należy stwierdzić, iż uzyskany przez Nią przychód z tytułu zbycia w ramach sprzedaży przedsiębiorstwa - znaku towarowego (znaku firmowego), wytworzonego przez Wnioskodawczynię, stanowi przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji brak jest podstaw do zastosowania zryczałtowanych 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.