ITPB1/415-535/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu usług gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w sektorze projektowania oraz realizacji szeroko rozumianych przedsięwzięć architektonicznych - przede wszystkim w zakresie projektowania wnętrz. Zazwyczaj współpraca z klientem rozpoczyna się od wspólnego obejrzenia konkretnych warunków realizacji projektu w miejscu budowy. Przeważnie bezpośrednio po wizycie na budowie Wnioskodawca odbywa spotkanie z klientem, na którym zapoznaje się z jego indywidualnymi oczekiwaniami i potrzebami, przedstawia własne pomysły i wymienia wstępne uwagi. Z przyczyn obiektywnych spotkanie nie może się odbyć na placu budowy. Co prawda w miejscu prowadzenia działalności znajduje się pomieszczenie, które umożliwia spotkanie z klientem, jednakże ze względu na często odległe położenie budowy, wyżej wymienione spotkanie odbywa się w restauracji lub kawiarni w bardziej dogodnej dla obu stron lokalizacji. Zgodnie z przyjętym zwyczajem w trakcie takich spotkań spożywany jest posiłek (lunch, obiad, kolacja). Wybierane restauracje czy kawiarnie nie są specjalnie wyszukane ani wyrafinowane, nie mają oczarować klienta swoim standardem, czy też dostarczyć mu wyjątkowych wrażeń. Spożywane dania pochodzą z menu, nie są specjalnie zamawiane przed spotkaniem. Poziom lokalu i spożywanych potraw jest jedynie wystarczający do rangi spotkania a nie wyjątkowo, ponad miarę wytworny. Wydatki dotyczące spotkań z klientami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłata za zwykły posiłek w restauracji związany ze spotkaniem z klientem stanowi koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej ustawą) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wliczenie wśród kosztów reprezentacji wydatków na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, ma charakter przykładowy. Zapis ten nie oznacza, że wszystkie wydatki poniesione na zakup usług gastronomicznych, żywności napojów, zawierają się w pojęciu kosztów reprezentacji. Oznacza to tylko, że wyżej wymienione wydatki, o ile mają charakter reprezentacyjny są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Podobne stanowisko, zajął m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 czerwca 2008 r., sygn. III SA/Wa 157/08.

W związku z tym, kluczowa, jest odpowiedź na pytanie, w jakim celu (reprezentacyjnym, czy też nie) zostały poniesione wydatki na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów. Aby móc to stwierdzić, niezbędne jest zdefiniowanie słowa "reprezentacja". Wobec braku definicji ustawowej trzeba ustalić wykładnię językową pojęcia "reprezentacja". Zgodnie z definicją zawartą w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007), reprezentacja, oznacza: "okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Według Słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych autorstwa Władysława Kopalińskiego słowo "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego repraesentatio, co oznacza wizerunek lub zapłatę gotówką. Dlatego też, reprezentację należy rozumieć jako okazałość, wystawność i wytworność związaną z czyimś wizerunkiem. Określenia: okazałość, wystawność czy wytworność dobitnie wskazują, że chodzi o zachowania wyraźnie wyrastające ponad zwyczajność.

Zatem, jeśli wydatki na zakup napojów, żywności i nabycie usług gastronomicznych zostały poniesione z zamiarem zaimponowania klientowi luksusem, przepychem miejsca i posiłków, czyli kreowania elitarnego wizerunku firmy, należy je zaliczyć do kosztów reprezentacyjnych. Natomiast, jeżeli spotkanie miało charakter roboczy a zjedzenie wspólnego posiłku w trakcie mieściło się w ramach powszechnego zwyczaju, wydatki te nie powinny być rozpatrywane, jako koszty reprezentacyjne.

Wyżej wymienione wydatki są związane z konkretnymi projektami prowadzonymi przez Wnioskodawcę, są faktycznie ponoszone w celu uzyskania przychodów, mają charakter definitywny i są właściwie udokumentowane, więc mogą być zaliczone do kosztów jego uzyskania. Dotyczy to wydatku poniesionego na oba posiłki, gdyż zapłata za posiłek przez stronę zapraszającą należy do ogólnie przyjętych zasad dobrego wychowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie podaje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

* nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);

* musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "reprezentacji" należy - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: "reprezentacja" to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się "występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów".

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca organizuje spotkania z klientami, w czasie których zapoznaje się z ich indywidualnymi oczekiwaniami i potrzebami, przedstawia własne pomysły i wymienia wstępne uwagi. Spotkania te organizowane są poza siedzibą w restauracji lub kawiarni, a Wnioskodawca ponosi koszt posiłku np. lunchu, obiadu czy kolacji. Wydatki dotyczące spotkań z klientami są dokumentowane rachunkami lub fakturami wstawianymi na Wnioskodawcę.

Odnosząc powyższe do przedstawionych we wniosku informacji należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie czy wydatki, o których mowa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy dotyczą one reprezentacji, tj. czy wydatki na usługi gastronomiczne ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (wizerunku).

W ocenie tutejszego Organu podatkowego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na spotkania z kontrahentami organizowane w restauracjach lub kawiarniach, wiążą się z tworzeniem i utrwaleniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Ich charakter świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania firmy na zewnątrz.

Reasumując, wydatki na usługi gastronomiczne w czasie spotkań w restauracjach lub kawiarniach są to wydatki na reprezentację i wobec tego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż istnieją także orzeczenia sądów potwierdzające stanowisko tut. organu (vide: wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 334/10).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.