ITPB1/415-521a/12/WM - Obowiązek uwzględnienia dochodu spadkodawcy przy obliczaniu dochodu za rok podatkowy przez spadkobiercę kontynuującego prowadzenie działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2012 r. (data wpływu 11 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku uwzględnienia dochodu spadkodawcy przy obliczaniu dochodu za rok podatkowy przez podatnika kontynuującego działalność gospodarczą (spadkobiercę) - jest prawidłowe.

W dniu 11 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku uwzględnienia dochodu spadkodawcy przy obliczaniu dochodu za rok podatkowy przez podatnika kontynuującego działalność gospodarczą (spadkobiercę).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ojciec Wnioskodawczyni prowadził do śmierci w dniu 25 listopada 2011 r. działalność gospodarczą w zakresie handlu oknami PKD 47.59.Z, opodatkowaną na zasadach ogólnych podatkiem liniowym, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. W dniu 28 listopada Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą na własne nazwisko w celu kontynuowania działalności firmy ojca. Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni zgłoszona została w urzędzie skarbowym wraz z pismem o kontynuacji działalności gospodarczej po ojcu. Wola spadkobierców potwierdzona została aktami notarialnymi:

* aktem poświadczenia dziedziczenia i protokołem dziedziczenia, w którym każdy z czworga spadkobierców przyjął spadek wprost po ojcu i mężu w wysokości po #188; części spadku każdy;

* pełnomocnictwem udzielonym przez spadkobierców (mamę Wnioskodawczyni, jej siostrę i brata) dla Wnioskodawczyni w celu prowadzenia wszelkich czynności w ramach działalności gospodarczej kontynuowanej po ojcu.

Firma prowadzona przez ojca posiadała na dzień śmierci majątek w postaci środków trwałych - samochodów oraz wyposażenia w postaci różnych narzędzi. Jako osoba kontynuująca działalność, Wnioskodawczyni przejęła te środki trwałe, wyposażenie oraz towary, które Wnioskodawczyni wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku numerem dwa.

W jaki sposób należy rozliczyć podatek dochodowy za zmarłego podatnika, który opodatkowany był podatkiem liniowym. Czy Wnioskodawczyni może uwzględnić w swoim zeznaniu rocznym PIT-36L za 2011 r. przychody, dochody oraz zaliczki na podatek dochodowy zapłacone przez ojca, a tym samym połączyć dochody wygenerowane przez ojca z jej dochodami.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek, nie ma prawa w zeznaniu rocznym za 2011 r. łączyć przychodów i dochodów wygenerowanych przez zmarłego ojca. Zatem powinna rozliczyć się tylko z tych przychodów i dochodów, które sama uzyskała w 2011 r.

Natomiast podatek dochodowy za zmarłego podatnika powinien zostać określony przez urząd skarbowy właściwy ze względu na adres zamieszkania podatnika. Zgodnie z art. 100 § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa, właściwy organ podatkowy powinien wydać decyzję o wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), podatnikiem jest m.in. osoba fizyczna, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Przepis ten określa przedmiotowy oraz podmiotowy zakres zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jej przepisy obejmują osoby fizyczne, a przedmiotem regulacji jest opodatkowanie podatkiem dochodowym, dochodów osób fizycznych. Zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega osoba fizyczna od uzyskanych przez siebie dochodów.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 3f ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b. Zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45 (art. 44 ust. 6).

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W świetle powyższego, dochodem Wnioskodawczyni do opodatkowania za 2011 r. z tytułu prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, niezależnie od tego, że jako spadkobierczyni kontynuuje działalność gospodarczą po zmarłym ojcu, jest dochód przez Wnioskodawczynię uzyskany, który powstał w okresie prowadzenia przez Nią działalności gospodarczej, czyli już po śmierci spadkodawcy. Od dochodu ustalonego w trakcie roku podatkowego, o ile Wnioskodawczyni na 2011 r. przysługiwało opodatkowanie dochodów podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ww. ustawy, ma Ona obowiązek wpłacać zaliczki zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 44 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wykazać dochód z tego tytułu w zeznaniu rocznym, zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, czyli tak jak wskazała Wnioskodawczyni na druku PIT-36L.

Natomiast dochód spadkodawcy nie jest dochodem, który Wnioskodawczyni mogłaby w jakikolwiek sposób "połączyć" ze swoim dochodem.

Byt prawny podatnika, jako osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą jego śmierci.

W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Natomiast w przepisach podatkowych kwestię sukcesji praw i obowiązków spadkobierców regulują przepisy art. 97-105 Ordynacji podatkowej.

Jak wynika z art. 97 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, spadkobiercy podatnika co do zasady przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy, a także w określonych sytuacjach prawa niemajątkowe. Spadkobiercy nie dziedziczą jednakże takich obowiązków o charakterze niemajątkowym, jak obowiązek złożenia zeznania, czy deklaracji za zmarłego.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 104 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, organ podatkowy informuje spadkobierców, na podstawie posiadanych danych, o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty.

Na tej podstawie, zgodnie z art. 104 § 2 Ordynacji podatkowej, w sytuacji, gdy spadkodawca poniósł wydatki uprawniające do ulg podatkowych, spadkobierca w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 1, zawiadamia organ podatkowy o wysokości poniesionych wydatków. Po upływie wskazanego powyżej terminu, na postawie art. 104 § 3 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy doręcza spadkobiercom decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę.

Tym samym, w przypadku, gdy podatnik - spadkodawca, zmarł w trakcie roku podatkowego, w celu rozliczenia podatkowego zmarłego za dany rok, organ podatkowy korzysta z posiadanych informacji. W oparciu o te informacje organ zawiadamia spadkobierców o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty. Od tej chwili spadkobiercy mają prawo do zawiadomienia organu podatkowego w ciągu 30 dni o wysokości poniesionych przez spadkodawcę wydatków z tytułu ulg lub odliczeń.

Na tej podstawie organ podatkowy po upływie terminu określonego w art. 104 § 2 Ordynacji podatkowej (30 dni), doręcza spadkobiercom decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę.

W świetle cytowanych powyżej przepisów Wnioskodawczyni, nie miała obowiązku wyliczenia i zapłacenia za zmarłego ojca podatku za rok 2011 oraz złożenia rocznego zeznania podatkowego za okres w którym ojciec działalność prowadził. Nie miała także możliwości połączenia dochodów wygenerowanych przez ojca w okresie w którym prowadził działalność gospodarczą z dochodem uzyskanym w okresie po śmierci ojca, w którym to Ona prowadziła działalność gospodarczą, kontynuując działalność gospodarczą po ojcu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.