ITPB1/415-514a/10/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2010 r. (data wpływu 27 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku wynikającego z noty obciążeniowej z tytułu uszkodzenia przewożonego towaru - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku wynikającego z noty obciążeniowej z tytułu uszkodzenia przewożonego towaru.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Wykonuje usługi transportowe (PKD 4941Z - Transport Drogowy Towarów) na terenie kraju. Prowadzi księgi rachunkowe. Wnioskodawca wykonuje usługi transportowe dla dwóch odbiorców w kraju. W dniu 16 marca 2010 r. podczas świadczenia usługi transportowej dla jednej z firm doszło do wypadku drogowego. W wyniku tego wypadku uległ zniszczeniu samochód ciężarowy wraz z towarem. Pojazd był ubezpieczony pełnym pakietem OC, AC, NW. Towar także podlegał ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej przewoźnika na mocy polisy zawartej z ubezpieczycielem. Składki ubezpieczeniowe z tytułu polisy zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodów jako pośrednio związane z działalnością gospodarczą.

Firma zlecająca wykonanie przewozu towaru obciążyła Wnioskodawcę wystawiając notę obciążeniową na wartość uszkodzonego towaru. Uznanie noty przez Wnioskodawcę oraz kompensata nastąpiła w miesiącu maju. Wypłata odszkodowania od ubezpieczyciela nastąpi w najbliższych miesiącach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów (Odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1). Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodu z działalności gospodarczej (Odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2) będzie przedmiotem odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest zaliczenie przez niego do kosztów uzyskania przychodów noty obciążeniowej za uszkodzony towar w transporcie w trakcie wypadku samochodowego.

Wnioskodawca wskazuje, że jest to koszt ściśle związany z przychodem z działalności gospodarczej, a w szczególności:

* wykonywanie usług transportowych jest obciążone ryzykiem uszkodzenia, utraty towaru dlatego też ubezpiecza firmę od tego rodzaju zdarzeń,

* ponosi odpowiedzialność wobec swoich klientów za powierzony towar, jednocześnie cedując niejako tę odpowiedzialność na firmę ubezpieczeniową,

* posiadanie polisy odpowiedzialności cywilnej przewoźnika jest warunkiem koniecznym funkcjonowania firmy na rynku usług transportowych,

* niezapłacenie kwoty wynikającej z noty obciążeniowej może zagrozić dalszej współpracy lub całkowicie zerwać współpracę ze zlecającą firmą, a tym samym powstania przychodów z działalności gospodarczej.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy uszkodzenie towaru na skutek katastrofy drogowej, nie może być uznane za wadę usługi, a wydatek z tego tytułu - za kwotę o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 774 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Cechą konstytutywną umowy przewozu jest zatem przewiezienie osób lub rzeczy do miejsca przeznaczenia. Usługi przewoźnika nie obejmują samego tylko działania, ale również jego rezultat.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Mając na względzie tę regulację, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, jednak pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług;

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów. Podczas świadczenia usługi doszło do wypadku drogowego, w wyniku którego uległ zniszczeniu samochód ciężarowy wraz z towarem. Pojazd był ubezpieczony pełnym pakietem OC, AC, NW. Towar podlegał ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej przewoźnika na mocy polisy zawartej z ubezpieczycielem. Firma zlecająca wykonanie przewozu obciążyła Wnioskodawcę wystawiając notę obciążeniową na wartość uszkodzonego towaru.

W przypadku opisanego zniszczenia przewożonego towaru w wyniku wypadku drogowego, należy przyjąć, iż usługa nie została wykonana. Nie będzie miał więc w tej sytuacji zastosowanie przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, gdyż dotyczy on tylko kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów oraz wykonanych robót i usług.

W takim przypadku, zapłata kwoty odpowiadającej równowartości zniszczonego, a więc niedostarczonego odbiorcy towaru, ma na celu utrzymanie źródła przychodów, jakim jest dalsza współpraca ze zleceniodawcą. W związku z tym skoro - jak wskazano we wniosku - poniesiony wydatek, będący następstwem zdarzenia losowego, ma racjonalne i gospodarcze uzasadnienie, to może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej - pod warunkiem prawidłowego udokumentowania.

W związku z powyższym, że Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze na podstawie ksiąg rachunkowych, dokumentowanie zdarzeń gospodarczych musi odpowiadać zapisom ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa. Tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.