ITPB1/415-509a/10/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 26 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pozostaje Pani w związku małżeńskim, w którym majątek małżonków objęty jest wspólnością majątkową małżeńską. W roku 1989, wraz z mężem, ukończyła Pani budowę domu mieszkalnego w którym jedno z pomieszczeń na parterze zostało już na etapie budowy zaprojektowane i wybudowane jako lokal użytkowy. Początkowo w tym lokalu prowadzona była, wspólnie przez oboje małżonków, działalność gospodarcza. Następnie lokal był wynajmowany. Przychody z najmu lokalu zaliczane były do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Lokal traktowany był jako przedmiot majątku osobistego, nigdy nie był traktowany jako środek trwały, nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W związku z tym nie naliczano odpisów amortyzacyjnych. W roku 2006 w związku ze zmianą przepisów dotyczących rejestracji działalności gospodarczej zaprzestała Pani prowadzenia wspólnej działalności gospodarczej. Działalność gospodarczą, jako osoba fizyczna kontynuował mąż i on w ramach prowadzonej działalności wynajmował stanowiący współwłasność lokal użytkowy. Lokal powyższy w trakcie prowadzenia działalności przez Pani męża nie został również wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie były od niego naliczane odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu wykorzystywanego do prowadzonej działalności, ale nie ujętego w ewidencji środków trwałych będzie stanowiła przychód z działalności gospodarczej męża, czy też nie będzie przychodem z działalności gospodarczej (w ogóle w ujęciu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie przychodem).

Czy kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu wykorzystywanego do prowadzonej wspólnie działalności przed upływem 5 lat od zaprzestania działalności wspólnie wykonywanej, będzie stanowiła przychód z działalności wspólnej z tytułu sprzedaży w przypadku, gdy lokal nie był ujęty w ewidencji środków trwałych, czy też nie będzie przychodem z działalności gospodarczej.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na powyższe pytania w części dotyczącej Wnioskodawcy. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu użytkowego wykorzystywanego do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie ujętego w ewidencji środków trwałych nie będzie, w świetle przepisów art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej bowiem nie wystąpiła niezbędna w tym przypadku przesłanka ujęcia składnika majątku w ewidencji środków trwałych.

Konieczność opodatkowania przychodu ze zbycia nieruchomości, jako przychodu z działalności gospodarczej zachodzi jedynie w przypadku wcześniejszego ujęcia takiej nieruchomości w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c ustawy.

Z przychodów z działalności gospodarczej wyłączone zostały przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy, nawet jeżeli wykorzystywane były na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Do nieruchomości, o których mowa w tym przepisie zaliczane są: budynek mieszkalny, jego część lub udział w takim budynku, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, grunt lub udział w gruncie związany z tym budynkiem lub lokalem, prawa majątkowe w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z budynkiem lub lokalem mieszkalnym, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - amortyzacji nie podlegają:

* zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w tej działalności.

Należy zauważyć, iż cytowany powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Na gruncie niniejszej sprawy, przedmiotem zbycia ma być lokal użytkowy stanowiący współwłasność majątkową małżeńską Pani i małżonka. Lokal ten, do 2006 r. był wykorzystywany w ramach prowadzonej wspólnie przez Panią i męża pozarolniczej działalności gospodarczej. Następnie wykorzystywany był przez męża dla potrzeb prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu nie uzyska Pani przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro lokal ten - po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej przez Panią - w całości wykorzystywany był do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez męża, to cała kwota uzyskana ze sprzedaży stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej męża.

Sprzedaż przedmiotowego lokalu użytkowego nie spowoduje zatem dla Pani powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko przedstawione we wniosku należało jednak uznać za nieprawidłowe, gdyż - jak argumentowano uprzednio - sprzedaż środka trwałego (nawet nieujawnionego), z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych - skutkuje powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, chyba że nastąpi po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności.

Podkreślić przy tym należy, że niniejsza interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem - dotyczy sprzedaży lokalu użytkowego, a nie budynku mieszkalnego, w którym ten lokal się znajduje. Przedmiotem interpretacji nie jest także ocena zgodności dokonanej czynności i przepisów prawa cywilnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.