ITPB1/415-509/12/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokalu usługowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokalu usługowego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W grudniu 1996 r. spółka cywilna, której Wnioskodawca był współwłaścicielem od 20 listopada 1990 r. nabyła nieruchomość o powierzchni 0,1061 ha zabudowanej trzykondygnacyjnym budynkiem o charakterze użytkowym o powierzchni 397,86 m² mieszczącą biura i lokale użytkowe. Budynek ten był miejscem siedziby spółki, ponadto spółka wynajmowała niewykorzystywane przez siebie pomieszczenia innym podmiotom gospodarczym. W budynku tym nie znajdowały się lokale mieszkalne. Budynek ten, ujęty był w ewidencji środków trwałych i amortyzowany, do kosztów uzyskania przychodów zaliczane były inne koszty eksploatacyjne. W dniu 31 maja 2008 r. spółka cywilna została rozwiązana, a w dniu 11 czerwca 2008 r. nastąpiło notarialne zniesienie współwłasności spółki, bez spłat i dopłat, podział ten był równy dla obu stron. Wnioskodawca został właścicielem wskazanej powyżej nieruchomości o wartości 1.000.000 zł. Po rozwiązaniu spółki, Wnioskodawca nie prowadził już działalności gospodarczej, nieruchomość tę przeznaczył do majątku prywatnego. Budynek trzykondygnacyjny, który uzyskał na własność w wyniku zniesienia współwłasności spółki cywilnej, wyremontował i przerobił na lokale mieszkalne i usługowe, przekształcając charakter budynku z niemieszkalnego na budynek o charakterze mieszkalnym. W listopadzie 2011 r. jeden lokal usługowy o powierzchni 58,97 m² sprzedał za kwotę 175.000 zł. Wnioskodawca nadmienia, że podatek dochodowy rozliczył w zeznaniu PIT-36 i zapłacił podatek dochodowy w wysokości 18% od kwoty 175.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Wnioskodawca ma rozpatrywać przychód ze zbycia części nieruchomości, przy rozliczaniu podatku dochodowego za 2011 r., czy data nabycia nieruchomości przez spółkę cywilną jest datą uprawiającą Wnioskodawcę jako współwłaściciela do zryczałtowanego podatku wynoszącego 10%, czy też data zniesienia współwłasności spółki cywilnej i pozostanie właścicielem całej nieruchomości, jest właściwą datą do rozliczenia podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, data nabycia nieruchomości przez spółkę cywilną, jest datą uprawniającą Wnioskodawcę jako współwłaściciela, do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem wynoszącym 10% od sprzedaży części nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w listopadzie 2011 r. dokonał sprzedaży lokalu usługowego mieszczącego się w budynku trzykondygnacyjnym, który uzyskał w 2008 r. w wyniku rozwiązania spółki cywilnej i zniesienia współwłasności spółki cywilnej, której był wspólnikiem. Wnioskodawca wskazał, że podział majątku spółki był ekwiwalentny, tj. nastąpił bez spłat i dopłat. Budynek ten - o charakterze niemieszkalnym spółka cywilna nabyła w grudniu 1996 r. i wykorzystywała na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

informacje o jednostce

Zatem, w sytuacji odpłatnego zbycia składnika majątku, niebędącego budynkiem (lokalem) mieszkalnym, wykorzystywanym na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą znajduje zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 w powiązaniu z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, na wskazanej we wniosku nieruchomości, nabytej przez wspólników spółki cywilnej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, znajdował się trzykondygnacyjny budynek o charakterze niemieszkalnym wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej.

Zatem wymieniony we wniosku budynek użytkowy stanowił w spółce cywilnej środek trwały. Fakt ten wynika już z samej definicji środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zaznaczyć należy, iż odrębnym środkiem trwałym był również grunt, na którym ww. budynek wybudowano, który jednakże zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, nie podlega amortyzacji.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie 2 pkt 1 dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zauważyć należy, iż cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera ogólną definicję przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast w art. 14 ust. 2 pkt 1 wskazane są tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z tego źródła. Stwierdzić zatem należy, iż przychodem z działalności gospodarczej jest także odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej niezależnie od tego, czy zostały skutecznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych). Przychód z tytułu zbycia, w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej powstanie również w sześcioletnim okresie po wycofaniu tego składnika (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy). Podsumowując, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest zarówno odpłatne zbycie środka trwałego (art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy), jak i odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej niezależnie od tego, czy zostały skutecznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zniesienie współwłasności nieruchomości - wykorzystywanej w działalności gospodarczej - dokonane w 2008 r. było ekwiwalentne (podział był równy dla obu stron), odbyło się bez spłat lub dopłat. Zatem zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości nie stanowi jej nabycia w świetle ww. regulacji.

Bowiem zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej z niej (podzielonej) rzeczy. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, skoro przedmiotowa nieruchomość niemieszkalna (grunt wraz z posadowionym na niej budynkiem trzykondygnacyjnym o charakterze użytkowym) będąca, jak wskazano do rozwiązania spółki cywilnej, środkiem trwałym w tej spółce, to przychód z odpłatnego zbycia wyodrębnionego z niej lokalu usługowego będzie stanowić przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu, że między pierwszym dniem miesiąca następującym po miesiącu, w którym nastąpiło jej wycofanie z działalności gospodarczej i dniem jej odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.