ITPB1/415-497/07/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 6 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekształcenia lokatorskiego prawa do lokali we własność odrębną tych lokali - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekształcenia lokatorskiego prawa do lokali we własność odrębną tych lokali.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia będzie zobowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po spełnieniu przez niego ustawowo wskazanych przesłanek tj. po dokonaniu: spłaty przypadającej na jego lokal części kosztów budowy będących zobowiązaniami spółdzielni, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego wraz z odsetkami z zastrzeżeniem pkt 2, spłaty nominalnej kwoty umorzenia kredytu lub dotacji w części przypadającej na jego lokal, o ile spółdzielnia skorzystała z pomocy podlegającej odprowadzeniu do budżetu państwa uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków, spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1.

Własność ww. budynku Spółdzielnia uzyskała w wyniku nieodpłatnego przeniesienia własności przez Przedsiębiorstwo P., na podstawie ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. z 1994 r. Nr 119, poz. 567 z późn. zm.). Wkład mieszkaniowy ustalono na poziomie 5% wartości rynkowej lokalu. Członek Spółdzielni, na rzecz którego spółdzielnia przeniesie własność lokalu, nie będzie musiał uiszczać na rzecz spółdzielni żadnych kwot nie ma bowiem kredytu ani żadnych innych zobowiązań spółdzielni związanych z budową budynku. Spółdzielnia stała się jego właścicielem pod tytułem darmym. W wyniku przeniesienia własności lokalu, członek stanie się właścicielem lokalu o określonej wartości rynkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, z brzmienia przepisów zarówno ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (art. 12 i art. 11), które wprost mówią, iż w wyniku przeniesienia własności lokalu, członek uzyska określoną wartość majątkową w postaci lokalu o wartości rynkowej, jak i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9) w tej konkretnej sytuacji powstanie po stronie członka przychód. Członek uzyska bowiem lokal, bez konieczności ponoszenia jakichkolwiek kosztów, bez jakiejkolwiek wpłaty do spółdzielni. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem są m.in. otrzymane przez podatnika w roku kalendarzowym świadczenia w naturze. Świadczenia te z mocy art. 12 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych są częściowo odpłatne, przychodem podatnika będzie różnica pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przychodem w sprawie niniejszej będzie różnica pomiędzy ceną rynkową a kwotą zapłacona zbywcy (spółdzielni) przez nabywcę (członka spółdzielni). Różnica ta jest równa wartości rynkowej lokalu. W związku tym, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółdzielnia zobowiązana będzie do sporządzenia i przekazania członkowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu, w terminie do końca lutego następnego roku kalendarzowego PIT-8C. Za takim stanowiskiem przemawia również wykładnia przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, z dniem 31 lipca 2007 r. przestał bowiem obowiązywać art. 12 ust. 2, zgodnie z którym dochód członka z tytułu uzyskania prawa własności lokalu mieszkalnego zwolniony był z podatku dochodowego. Skoro przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, aktualne staje się stanowisko spółdzielni w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych mogą być osiągane z wykonywania różnych czynności faktycznych i prawnych, które zostały sklasyfikowane przez ustawodawcę według źródeł przychodów. Katalog źródeł przychodów zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie do przepisu art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy). Oznacza to, że przychodem z tytułu uzyskania rzeczy lub prawa po obniżonej cenie (tj. częściowo odpłatnego) jest różnica pomiędzy ceną rynkową stosowaną w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, a kwotą zapłaconą zbywcy przez nabywcę.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem koniecznym do uznania świadczenia częściowo odpłatnego za przychód jest jego otrzymanie przez podatnika.

W sytuacji przedstawionej we wniosku zastosowanie znajdują przepisy art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) po nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125, poz. 873). Zgodnie z przepisami ust. 1 tego artykułu - w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 lipca 2007 r. - na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

Artykuł 12 ust. 1 ¹ stanowi, że spółdzielnia mieszkaniowa zawiera umowę, o której mowa w ust. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku przez osobę uprawnioną, chyba że nieruchomość posiada nieuregulowany stan prawny w rozumieniu art. 113 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami lub spółdzielni nie przysługuje prawo własności lub użytkowania wieczystego gruntu, na którym wybudowała sama budynek lub wybudowali go jej poprzednicy prawni.

W związku z powyższym, nabycie prawa własności lokalu mieszkalnego przez członka Spółdzielni Mieszkaniowej, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do tego lokalu, jeśli przekształcenie dokonane zostanie zgodnie z przepisami art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, nie powoduje u członka spółdzielni przysporzenia majątkowego. Tym samym ustanowienie prawa własności lokali nie rodzi skutków podatkowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Spółdzielni będącej stroną umowy, o której mowa w art. 12 ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie ciążą zatem obowiązki płatnika wynikające z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.