ITPB1/415-470a/08/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2008 r. (data wpływu 25 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup samochodu niebędącego środkiem trwałym - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup samochodu niebędącego środkiem trwałym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Jawna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego dla sektora budżetowego. Wspólnicy Spółki zgodnie z umową Spółki partycypują w zyskach lub stratach po 50%.

W roku 2008 Spółka zamierza zakupić samochód osobowy o wartości przekraczającej 20.000 Euro, który ma być wykorzystywany w prowadzonej działalności. Właściciele Spółki zamierzają zakupiony samochód użytkować w Spółce przez okres krótszy niż rok, w związku z czym, działając na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie on zaklasyfikowany w Spółce do środków trwałych, natomiast obciąży jednorazowo koszty uzyskania przychodów.

Spółka zamierza obniżyć podatek należny o podatek naliczony, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego określony w fakturze zakupu samochodu (nie więcej jednak niż 6.000 zł). Następnie po okresie 6 miesięcy, a jednocześnie przed upływem jednego roku od momentu zakupu przedmiotowego samochodu, samochód ten ma zostać przekazany na potrzeby osobiste Właścicieli, przy czym przekazany samochód będzie nadal współwłasnością Właścicieli Spółki w udziale po 50%. Przekazanie to zdaniem Spółki korzystałoby ze zwolnienia od podatku od towarów i usług mając na uwadze § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przekazanie to, w związku z tym, że przedmiotowy samochód nie zostałby zaliczony do środków trwałych w Spółce, mając na uwadze art. 91 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie powodowałoby również obowiązku korygowania odliczonego podatku naliczonego od towarów i usług. Skoro dany towar (tu: samochód osobowy) nie jest uznany za środek trwały z uwagi na planowany okres użytkowania - z jednej strony nie podlega amortyzacji, a z drugiej - okres korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy wynosi zaledwie jeden rok. Skutkiem tego jest, że przekazanie na potrzeby osobiste w okresie od 6 do 12 miesięcy użytkowania przedmiotowego samochodu, w sytuacji gdy przekazanie to ma miejsce już w kolejnym roku podatkowym, korzysta ze zwolnienia z VAT bez obowiązku korygowania odliczonego przy zakupie podatku naliczonego.

Mając również na uwadze, że przekazanie przedmiotowego samochodu nie stanowi jego sprzedaży, gdyż składnik majątku wycofany ze spółki jawnej, w której każdy ze Wspólników zgodnie z umową Spółki partycypuje w zyskach lub stratach po 50%, nadal stanowi własność Wspólnika w 50%, to nie powstanie z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu w Spółce i u Wspólników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Pana w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania pierwszego prawidłowym będzie, obciążenie jednorazowo kosztów uzyskania przychodów, w momencie zakupu samochodu osobowego, bowiem w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupiony samochód nie będzie zaklasyfikowany w Spółce do środków trwałych, natomiast obciąży jednorazowo koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka, dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zakupić samochód osobowy o wartości powyżej 20.000 EURO, którego okres użytkowania nie będzie przekraczał jednego roku. Wartość samochodu Spółka zamierza w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, jeżeli Spółka dla zakupionego samochodu osobowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej określi okres używania krótszy niż rok i nie zaliczy go do środków trwałych, to wydatek poniesiony na zakup tego samochodu osobowego może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli po upływie roku samochód będzie nadal użytkowany, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

Stosownie do art. 22e ust. 2 ww. ustaw, przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wyższa od kosztów danego miesiąca, nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach (22e ust. 2).

Zaznaczyć również należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, możliwe jest więc, jeżeli podatnik wykaże, iż składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jeżeli jednak zakupiony składnik majątku nie przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż służył celom osobistym, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Ciężar udowodnienia, iż zakupu nie dokonano w celach osobistych, jak również wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku. Natomiast procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku. Mając powyższe na uwadze, tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę tego, czy zakupiony samochód osobowy wykorzystywany jest w prowadzonej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych względem wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka Jawna, która w świetle zawartych w ww. ustawie przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.