ITPB1/415-452/09/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłacanych pracownikom - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłacanych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego polegającego na przewozie towarów na trasach krajowych i zagranicznych. Zatrudnia kierowców, którym od 2006 r. wypłaca dodatek za pracę nocną oraz diety z tytułu podróży służbowych - dokumentowane przez pracowników tzw. poleceniem wyjazdu służbowego. Zawarł Pan z pracownikami umowy o pracę w których wskazał miejsce wykonywania pracy: nazwa firmy - wg zlecenia wyjazdu. Czas pracy kierowców rejestrowany jest za pomocą tachometrów. Kontrola przeprowadzona przez inspektora pracy wykazała, że powyższe rozliczania dokonywane są prawidłowo. Od stycznia 2009 r. zalicza Pan świadczenia wypłacane kierowcom do kosztów uzyskania przychodów.

Z analizy treści art. 77 ⁵ Kodeksu pracy wynika że, podróż służbową można określić jako podróż podjętą przez pracownika w celu wykonania określonego zadania służbowego, przy czym miejsce podjęcia powierzonych czynności powinno być ustalone w poleceniu wyjazdu służbowego i znajdować się poza siedzibą pracodawcy lub poza stałym miejscem wykonywania pracy. Według zaleceń inspektora pracy z dnia 21 czerwca 2006 został Pan zobowiązany do ustalenia w umowach o pracę zatrudnionych kierowców należności z tytułu podróży służbowej - zapis taki od tej pory znajduje się w umowie o pracę. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi że, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, a w nim nie znajduje się wykluczenie wydatków związanych z podróżą służbową pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, poniesione w związku z wypłacanymi należnościami z tytułu podróży służbowej zatrudnionych kierowców, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Pana zdaniem, wypłacane należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową stanowią koszty uzyskania przychodów. Poniesione wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem, przedsiębiorca ponosząc wydatki związane z wyjazdem służbowym pracowników może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu, o ile nie są one wyszczególnione jako nie stanowiące takich kosztów.

W katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety bądź z innego tytułu, w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom - kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia podlegającym opodatkowaniu, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy - dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełnią dyspozycję uprzednio cytowanego art. 22 ust. 1.

Należy podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy - art. 77 ⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej obowiązku czy zasadności wypłacania przez Pana diet i należności za czas pracy nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Jednocześnie, zgodnie z zakresem żądania, interpretacja dotyczy jedynie możliwości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a nie przesądza o ich potrącalności.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.