ITPB1/415-405/07/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2007 r. (data wpływu 23 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan obywatelem Polski. Aktualnie uzyskuje dochody z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy wykonywanej na terytorium Polski. W związku z ofertą pracy otrzymaną z zagranicy rozważa Pan możliwość rozwiązania obecnego stosunku pracy oraz wyjazdu do Królestwa Bahrajnu w celu podjęcia zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem zagranicznym mającym swą siedzibę na terytorium Królestwa Bahrajnu.

W przypadku przyjęcia propozycji pracy za granicą, wyjedzie Pan z kraju w styczniu 2008 r., a aktualna umowa o pracę zostanie przez Pana rozwiązana ze skutkiem na dzień 31 stycznia 2008 r. Jednocześnie z dniem 1 lutego 2008 r. zawrze Pan nową umowę o pracę, bezpośrednio z podmiotem zagranicznym (umowa będzie obowiązywała co najmniej do 31 grudnia 2008 r., możliwe będzie także jej przedłużenie). Wynagrodzenie będzie wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Królestwie Bahrajnu i w całości za pracę wykonywaną za granicą. Na dzień dzisiejszy nie ma Pan sprecyzowanej daty powrotu do Polski. Planuje pozostać na terytorium Królestwa Bahrajnu przynajmniej do dnia 31 grudnia 2008 r., z dużym prawdopodobieństwem przedłużenia okresu pobytu i pracy za granicą także na lata następne.

O ile zdecyduje się Pan na podjęcie pracy za granicą, w styczniu 2008 r. wraz z Panem wyjedzie Pana partnerka, która również z dniem 31 stycznia 2008 r. rozwiąże swą umowę o pracę. W Polsce posiada Pan 50% udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, w którym obecnie zamieszkuje (drugie 50% udziału jest własnością Pana partnerki). W związku z wyjazdem do pracy za granicę mieszkanie zostałoby wynajęte lub przekazane do nieodpłatnego korzystania członkom rodziny. Dodatkowo w marcu 2007 r. zawarł Pan wraz z partnerką umowę z firmą deweloperską na wybudowanie oraz sprzedaż lokalu mieszkalnego, którego współwłaścicielami (po 50% udziału) stanie się Pan wraz z partnerką w drugiej połowie 2008 r. (inwestycja finansowana jest częściowo kredytem hipotecznym). Po nabyciu prawa do lokalu, lokal ten przez czas nieoznaczony będzie pozostawał w stanie deweloperskim, tj. nie zostaną podjęte czynności wykończeniowe umożliwiające eksploatację lokalu. Ponadto w Polsce jest Pan właścicielem nieruchomości rolnej oraz lokalu użytkowego. Obydwie nieruchomości zostały przez Pana bezpłatnie przekazane do użytkowania członkom rodziny i pozostaną w ich użytkowaniu także w trakcie Pana pobytu za granicą. Dodatkowo pomimo, iż będzie Pan przebywał za granicą, nie wyklucza Pan nabycia w Polsce w celach inwestycyjnych innych nieruchomości.

W trakcie pobytu na terytorium Królestwa Bahrajnu będzie Pan zamieszkiwał w wynajętym domu. W 2008 r. na terytorium Królestwa Bahrajnu będzie Pan łącznie przebywał około 300 dni. Pozostałe dni spędzi Pan w Polsce (około 45) oraz w innych krajach (w czasie urlopu).Podobnie będzie w latach kolejnych, o ile zdecyduje się Pan na przedłużenie swojego pobytu za granicą, pobyt Pana w Polsce będzie miał charakter okazjonalny (15 dni w roku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wyjazdu Pana z Polski i podjęcia zatrudnienia na terytorium Królestwa Bahrajnu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w 2008 r. i w kolejnych latach, w których będzie Pan przebywał poza terytorium Polski, będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce podlegają natomiast osoby mające w Polsce miejsce zamieszkania, przy czym za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, uważa się osobę fizyczną która:

W myśl powyższych przepisów, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

W związku z tym stwierdza Pan, że jeśli w styczniu 2008 r. rozwiąże umowę o pracę z polskim pracodawcą i wyjedzie wraz ze swoją partnerką do Królestwa Bahrajnu, to z datą wyjazdu z Polski jego centrum interesów ekonomicznych i osobistych zostanie przeniesione do Królestwa Bahrajnu. Zatem, biorąc pod uwagę datę jego wyjazdu z Polski, nie zostaje przez niego spełniony pierwszy warunek określony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący kwestii posiadania przez niego miejsca zamieszkania na terytorium Polski, a w następstwie, na podstawie tego kryterium od daty jego wyjazdu nie będzie uznany za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

W odniesieniu do okresu i częstotliwości pobytu w Polsce uważa Pan, iż skoro w 2008 r. pobyt na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni - w Polsce będzie Pan przebywał wyłącznie w styczniu 2008 r. oraz sporadycznie w kolejnych miesiącach 2008 r. (łącznie nie przekroczy 40 - 45 dni), nie zostanie spełniony również drugi warunek określony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana zdaniem, w związku z wyjazdem do Królestwa Bahrajnu, w 2008 r. od dnia jego wyjazdu będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu jako osoba nieposiadająca na terytorium Polski miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (od daty wyjazdu jego miejsce zamieszkania, w którym zlokalizowane będzie centrum interesów życiowych, będzie znajdowało się w Królestwie Bahrajnu). Również w kolejnych latach będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (o ile jego centrum interesów ekonomicznych i gospodarczych będzie w dalszym ciągu pozostawało za granicą, a jego pobyt w Polsce w kolejnych latach nie przekroczy 183 dni).

Wskazuje Pan, iż począwszy od dnia jego wyjazdu z Polski opodatkowaniu w Polsce będą podlegały wyłącznie dochody uzyskane przez niego ze źródeł położonych w kraju. Natomiast wyłączone z opodatkowania w Polsce będą uzyskane przez niego od dnia 1 lutego 2008 r. dochody z tytułu pracy wykonywanej poza terytorium Polski oraz z innych źródeł przychodów położonych poza terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Art. 3 ust. 1a wskazuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę która:

W myśl powyższych przepisów, aby można było mówić o podleganiu ograniczonemu obowiązkowi przez konkretnego podatnika, musi on łącznie spełnić ww. warunki tj. przebywać poza granicami kraju przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym oraz mieć za granicą ośrodek interesów życiowych.

Na podstawie dyspozycji art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, iż wskazana w ww. definicji miejsca zamieszkania, przesłanka pobytu w Polsce przez okres przekraczający 183 dni w roku podatkowym nie oznacza, że wystarczy wyjechać za granicę na okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym, aby podatnik przestał podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Decydujące znaczenie dla określenia, w którym z państw osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania ma to, czy stworzyła w danym państwie ośrodek (centrum) interesów życiowych, rozumiany jako suma okoliczności osobistych i gospodarczych. Ośrodek interesów życiowych obejmuje powiązania osobiste i ekonomiczne, w tym stosunki rodzinne i majątkowe (m.in. miejsce przebywania najbliższej rodziny podatnika, miejsce położenia jego składników majątku). Dokonując oceny gdzie dana osoba ma centrum interesów życiowych, wszelkie okoliczności należy rozważyć w całości, lecz niewątpliwie należy zwrócić szczególną uwagę na indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie, z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych pozostanie w Polsce. Świadczy o tym fakt, iż posiada Pan 50% udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, jest Pan właścicielem nieruchomości rolnej oraz lokalu użytkowego. Ponadto w marcu 2007 r. zawarł Pan umowę z firmą deweloperską na wybudowanie oraz sprzedaż lokalu mieszkalnego, którego współwłaścicielem (50% udziału) stanie się Pan w drugiej połowie 2008 r. Dodatkowo - pomimo, iż będzie Pan przebywał za granicą - nie wyklucza Pan nabycia w Polsce w celach inwestycyjnych innych nieruchomości.

Kolejną przesłanką świadczącą, iż Pana ośrodek interesów życiowych pozostanie w Polsce jest fakt, że najbliższa Pana rodzina przebywa i będzie przebywać w Polsce. Bez istotnego znaczenia dla powyższej oceny pozostaje fakt, że podczas wyjazdu będzie Panu towarzyszyć obecna partnerka. Planuje Pan mieszkać i pracować na terytorium Królestwa Bahrajnu, przy czym jednocześnie nie deklaruje zamiaru stałego pobytu w tym państwie, co oznacza, że zamierza Pan wyjechać jedynie na określony czas. Oświadcza jedynie, iż "nie ma sprecyzowanej daty powrotu do Polski". Sam wyjazd za granicę, a nawet posiadanie statusu rezydenta podatkowego innego kraju nie oznacza automatycznie, że przestanie Pan być polskim rezydentem. Rezydencję zmienia się dopiero wówczas, gdy przeprowadzając się za granicę podatnik przenosi w całości ośrodek interesów życiowych i zamierza zamieszkać tam na stałe.

W świetle przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, iż pomimo opuszczenia terytorium Polski na okres dłuższy niż 183 dni, nie utraci Pan rezydencji podatkowej w Polsce, bowiem w Królestwie Bahrajnu będzie posiadać Pan wyłącznie powiązania gospodarcze (praca), natomiast Pana centrum interesów życiowych nadal pozostanie w kraju.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.