ITPB1/415-376/08/AK - Możliwość opodatkowania najmu ryczałtem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2008 r. (data wpływu 4 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów z tytułu dzierżawy - jest prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów z tytułu dzierżawy.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 27 października 2008 r. (data wpływu 30 października 2008 r.) przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik zawarł w dniu 21 marca 2008 r. ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę dzierżawy. Z tytułu dzierżawy gruntu podatnik otrzymywał będzie od dzierżawcy czynsz dzierżawny w kwocie przekraczającej rocznie równowartość w polskich złotych kwoty 150.000 euro. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie wykorzystywał gruntu do prowadzenia działalności gospodarczej. Oddanie przedmiotowego gruntu w dzierżawę przez Wnioskodawcę również nie nastąpiło w ramach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy określony w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) limit 150.000 euro uprawniający do opodatkowania w r. podatkowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się do przychodów osiąganych z tytułu zawartych przez podatnika umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, określonych w art. 6 ust. 1a powyższej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, określony w art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) limit 150.000 euro nie ma zastosowania do przychodów osiąganych z tytułu zawartych przez podatnika umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, tj. przychodów określonych w art. 6 ust. 1a ww. ustawy. Zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1 przedmiotowego przepisu, jeżeli:

Natomiast art. 6 ust. 1 ustawy stanowi, iż opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób prawnych lub spółki jawnej osób fizycznych. Z brzmienia powyższego przepisu wynika, iż odnosi się on jedynie do przychodów osób fizycznych z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ww. ustawy. Nie odnosi się natomiast do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy, który stanowi, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż limit w kwocie 150.000 euro określony w art. 6 ust. 4 pkt 1a ustawy, umożliwiający skorzystanie ze zryczałtowanej formy opodatkowania od dnia 1 stycznia 2008 r. dotyczy wyłącznie przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, nie dotyczy zaś przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawca powołał się również na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze w sprawie interpretacji prawa podatkowego, sygn. US.PD-I-415/1/28/07, z dnia 4 kwietnia 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.