ITPB1/415-318/11/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. W roku 2011 wybrała Pani opodatkowanie podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącu styczniu 2011 r. do ewidencji środków trwałych został wprowadzony samochód ciężarowy Mercedes Benz. Samochód ten został nabyty w 2007 r. w Belgii i tam przez okres dwóch lat był wykorzystywany w prowadzonej przez męża działalności gospodarczej. W Belgii mąż był zarejestrowanym podatnikiem dla potrzeb podatku dochodowego oraz podatku VAT. Samochód stanowił środek trwały i podlegał amortyzacji, odliczono również podatek naliczony VAT z faktury zakupu. W roku 2010 mąż zlikwidował działalność gospodarczą prowadzoną na terenie Belgii. Wraz z mężem mieszkała Pani w Belgii, tam też było centrum życiowe. Mąż Pani prowadząc działalność gospodarczą był rezydentem belgijskim, nie był zobowiązany do rozliczania dochodów osiąganych z prowadzonej w Belgii działalności gospodarczej w Polsce. W miesiącu grudniu 2010 r. samochód został zarejestrowany w kraju na imię i nazwisko Pani męża i stanowi współwłasność majątkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza męża była prowadzona na terenie Belgii i podlegała przepisom prawnym obowiązującym na terenie tego państwa. Podatek naliczony został odliczony, lecz nie na podstawie obowiązującej w Polsce ustawy o podatku od towarów i usług (art 22g ust. 3). Wartość początkowa samochodu powinna być ustalona na podstawie faktury zakupu według ceny brutto z pominięciem art. 22g ust. 13 pkt 5.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ustawą obowiązującą na terenie Polski i reguluje zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Przepis art. 22h ust. 3 reguluje zasady kontynuacji amortyzacji w przypadku zamiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność gospodarczą wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków w odniesieniu do działalności gospodarczych prowadzonych na terenie Polski.

Uważa Pani, że w związku z tym, iż działalność gospodarcza męża była prowadzona na terenie innego państwa nie ma obowiązku stosowania powyższego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,

Z treści art. 22g ust. 12 ustawy wynika, że w razie zmiany formy prawnej a także połączenia lub podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7 (art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak więc wynika z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13 tej ustawy, powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot, w którym środki trwałe były dotychczas wykorzystywane.

Możliwe jest jedynie stosowanie podwyższonych lub obniżonych stawek amortyzacyjnych, przewidzianych w art. 22i ust. 2-7 ww. ustawy.

Powyższe ma również zastosowanie w sytuacji zmiany działalności prowadzonej przez jednego małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka.

Ze złożonego wniosku wynika, że w prowadzonej w Belgii indywidualnie działalności gospodarczej mąż Pani wykorzystywał samochód, który stanowił środek trwały i podlegał amortyzacji. Mąż Pani prowadząc działalność gospodarczą był rezydentem belgijskim, nie był zobowiązany do rozliczania dochodów osiąganych z prowadzonej w Belgii działalności gospodarczej w Polsce. W roku 2010 mąż zlikwidował działalność gospodarczą. W miesiącu grudniu 2010 r. samochód stanowiący współwłasność małżonków został zarejestrowany w kraju na imię i nazwisko męża.

Następnie samochód przekazany został na potrzeby podjętej przez Panią działalności gospodarczej. W styczniu 2011 samochód zaliczyła Pani do środków trwałych.

W przedstawionej sytuacji zachodzą przesłanki wymienione w art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W działalności gospodarczej używać będzie Pani środek trwały amortyzowany wcześniej w działalności gospodarczej męża. Konsekwencją powyższego jest konieczność zastosowania art. 22h ust. 3 ww. ustawy, tj. kontynuowania amortyzacji z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych.

Kontynuacja amortyzacji oznacza, że winna Pani wpisać do ewidencji środków trwałych taką wartość początkową środków trwałych, jaka figurowała uprzednio w ewidencji środków trwałych oraz naliczać odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem odpisów naliczonych przez męża.

Bez znaczenia pozostaje fakt, iż działalność gospodarczą mąż prowadził na terytorium Belgii.

Zasadą jest bowiem, że jeśli małżonkowie, pomiędzy którymi istnieje ustrój ustawowej wspólności majątkowej, wykorzystują składnik wspólnego majątku na potrzeby własnej działalności, to każdy zamortyzuje tylko część jego wartości. Nie mogą więc go zamortyzować dwukrotnie. Należy zaznaczyć, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez jednego z małżonków mają bezpośredni wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który to dochód jest dochodem wspólnym małżonków. Nie jest więc uzasadnione powtórne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tego samego wydatku, poniesionego ze wspólnego majątku małżonków, tym razem w działalności drugiego małżonka (z której dochód również będzie dochodem wspólnym).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.