ITPB1/415-304/07/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2007 r. (data wpływu 3 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania wydatków poniesionych na dostosowanie placu do potrzeb prowadzonej działalności na podstawie nieodpłatnego użyczenia - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania wydatków poniesionych na dostosowanie placu do potrzeb prowadzonej działalności na podstawie nieodpłatnego użyczenia. Na wezwanie tut. organu wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu 25 października 2007 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od września 2005 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów drzewnych, handlu hurtowego i detalicznego materiałami drzewnymi oraz budowlanymi. Nie posiada własnego placu, od początku prowadzenia działalności wynajmuje plac składowo-przeładunkowy. Obecnie wynajmowany plac jest za mały, większy pozwoli na zwiększenie przerobu i uzyskanie wyższych przychodów z prowadzonej działalności. Wnioskodawca zamierza podpisać z żoną umowę bezpłatnego użyczenia placu, którego żona jest właścicielem (nieruchomość stanowi jej majątek odrębny). W celu dostosowania przedmiotowego placu do potrzeb prowadzonej działalności niezbędne jest między innymi jego utwardzenie i ogrodzenie. Wykonanie tych prac jest niezbędne z uwagi na zabezpieczenie składowanych towarów i materiałów, a także bezpieczeństwo okolicznych mieszkańców, oraz dla umożliwienia poruszania się po placu sztaplarką, niezbędne jest jego wyrównanie i utwardzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na dostosowanie placu do potrzeb prowadzonej działalności na podstawie nieodpłatnego użyczenia będą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki jakie zmuszony będzie ponieść w związku z dostosowaniem placu "do użyteczności" w prowadzonej działalności będą stanowiły dla niego koszt uzyskania przychodu (w postaci miesięcznych rat z tytułu amortyzacji w obcym środku trwałym), gdyż możliwość użytkowania placu większej powierzchni manewrowo - składowej pozwoli na uzyskiwanie wyższych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, iż w opisanym przez Wnioskodawcę przypadku jest możliwe skuteczne zawarcie umowy użyczenia między małżonkami, bowiem przedmiot umowy - nieruchomość stanowi majątek odrębny żony.

Uregulowania w zakresie umowy użyczenia zawiera art. 710 - 719 kodeksu cywilnego. Zgodnie z tymi przepisami, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu (przez czas oznaczony lub nieoznaczony) na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Główną przesłanką kwalifikującą umowę jako umowę użyczenia jest jej nieodpłatny charakter.

Przedsiębiorcy, którzy korzystają nieodpłatnie z cudzych rzeczy mogą rozliczać wydatki ponoszone w związku z ich używaniem i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów, o ile wydatki te spełniają warunki z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 22 ust. 1 koszt poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy spełnia następujące przesłanki:

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym kosztem uzyskania przychodów, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane przez podatnika wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy.

Artykuł 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym, stanowi, iż amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania m.in. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Inwestycje w obcych środkach trwałych to nakłady poczynione w obcym środku trwałym, wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu operacyjnego, a także umowy użyczenia. Opisane we wniosku prace należy zatem w świetle przytoczonych przepisów prawa, uznać za inwestycję w obcym środku trwałym, podlegającą amortyzacji.

Wnioskodawca może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dokonane zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym, wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na marginesie należy wskazać, iż u biorącego rzecz do używania na podstawie umowy użyczenia powstanie przychód podatkowy z nieodpłatnie otrzymanych świadczeń (art. 11 ust. 1, art. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednakże w opisanym we wniosku stanie faktycznym przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia od podatku. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochodowego wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w złożonym w dniu 3 października 2007 r. wniosku na druku ORD-IN oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.