ITPB1/415-303a/12/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujmowania w spisie z natury zakupionych artykułów kosmetycznych - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujmowania w spisie z natury zakupionych artykułów kosmetycznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi prezentacji produktów firmy kosmetycznej, prezentując sposób zastosowania i działanie produktów, zachęca do kupna kosmetyków. Osoby biorące udział w prezentacji mogą zakupić produkty kosmetyczne bezpośrednio u producenta, bądź (co znacznie rzadziej ma miejsce) od firmy Wnioskodawcy. Wynagrodzeniem z tytułu świadczonych usług jest kwota wyliczona przez producenta uzależniona od obrotu wygenerowanego przez klientki uczestniczące w prezentacjach. Działalność gospodarcza prowadzona jest od dnia 2 stycznia 2012 r., natomiast w dniu 29 grudnia 2011 r. zakupiono niezbędne artykuły ściśle związane z realizacją nawiązanej umowy z producentem kosmetyków. Artykuły zakupione w grudniu 2011 r. przeznaczono na cele prezentacji, nie stanowią one towarów gdyż nie będą przez Wnioskodawcę odsprzedawane. W procesie wykonywania usługi głównej nie stanowią też materiałów pomocniczych, gdyż usługa świadczona na rzecz producenta kosmetyków nie jest usługą materialną w wyniku, której powstaje produkt. Za organizowane prezentacje od osób uczestniczących nie jest pobierana żadna opłata.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakupione przez Wnioskodawcę w grudniu 2011 r. artykuły kosmetyczne należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 13 jako pozostałe koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą pod datą 2 stycznia 2012 r. (rozpoczęcia działalności gospodarczej). Tym samym czy Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonywać spisu z natury tych artykułów, gdyż nie spełniają definicji zawartej w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Wnioskodawca uważa, iż artykuły używane w ramach świadczonych usług podczas prezentacji, nie spełniają definicji towarów ani materiałów podstawowych czy też pomocniczych. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku sporządzania spisu z natury tych artykułów, tylko na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca może ująć koszt zakupu tych artykułów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 13 jako pozostałe koszty.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące ujmowania w spisie z natury artykułów kosmetycznych. W pozostałym zakresie wniosek rozpatrzony będzie odrębnym pismem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Przy kwalifikowaniu wydatków w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełniają one dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (...).

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. towary handlowe, materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak definicji wyżej wskazanych pojęć. Wyjaśnienie tych pojęć można odnaleźć w przepisach ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W świetle § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Artykuły kosmetyczne, o których mowa we wniosku zostały zakupione w celu świadczenia usług prezentacji produktów firmy kosmetycznej. Nie są one przeznaczone do sprzedaży, wobec czego nie stanowią one towarów handlowych.

Materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi (§ 3 pkt 1 lit. b).

Mając na uwadze ww. definicję materiałów podstawowych, wskazać należy, iż zakupione przez Wnioskodawcę artykuły kosmetyczne służące do prezentacji produktów firmy kosmetycznej nie posiadają także właściwości materiałów podstawowych.

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w § 3 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia, materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

Z przywołanej powyżej definicji materiału pomocniczego wynika, iż warunkiem uznania określonego materiału za pomocniczy jest łączne spełnienie trzech warunków:

* materiał nie stanowi materiału podstawowego w rozumieniu przepisów rozporządzenia, oraz

* materiał musi być zużywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz

* musi on bezpośrednio oddawać wyrobowi swoje właściwości.

Wskazane we wniosku artykuły kosmetyczne spełniają dwa pierwsze warunki podstawowe, których spełnienie pozwala uznać dany materiał za materiał pomocniczy. Jednocześnie w świetle trzeciego warunku materiał pomocniczy musi bezpośrednio oddawać wyrobowi swoje właściwości, a jak wskazano w złożonym wniosku - świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług materialnych, w wyniku których powstaje produkt.

Zatem artykuły kosmetyczne wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie stanowią materiałów pomocniczych.

W świetle powyższego, używane podczas prezentacji kosmetyki, jako nie stanowiące towarów handlowych, materiałów podstawowych ani materiałów pomocniczych w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. a-c) ww. rozporządzenia, nie muszą zostać ujęte w sporządzanym spisie z natury.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.