ITPB1/415-301/07/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Organu 1 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia z opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia z opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zakład jest zobowiązany wydawać produkty żywnościowe pracownikom celem przyrządzenia posiłków profilaktycznych w okresie zimowym. Związki zawodowe postulują wydawanie kuponów żywieniowych na posiłek profilaktyczny do realizacji w ogólnie dostępnej sieci sklepów spożywczych na terenie miasta. Za kupony żywieniowe pracownik może nabyć każdy produkt spożywczy. Dotychczas pracownicy otrzymywali produkty żywnościowe w postaci konserw mięsnych i w dalszym ciągu mogą je otrzymywać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymanych przez pracownika kuponów żywieniowych należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na możliwość wydawania pracownikom artykułów spożywczych, do przyrządzania posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów, nie ma zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych wartości otrzymanych przez pracownika od pracodawcy kuponów żywieniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Stosownie do art. 232, zawartego w dziale X "Bezpieczeństwo i higiena pracy", ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepis ten zawiera delegację do określenia w drodze rozporządzenia, rodzajów tych posiłków i napojów oraz wymagań, jakie powinny spełniać, a także przypadków i warunków ich wydawania.

Powyższe określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279). Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Zakład jest zobowiązany do wydawania, w okresie zimowym, posiłków profilaktycznych i jednocześnie ma możliwość dostarczania ich pracownikom. Przepisy rozporządzenia nie przewidują wydawania pracownikom kuponów żywieniowych do zrealizowania w ogólnie dostępnej sieci sklepów spożywczych na terenie miasta, za które można nabyć każdy produkt spożywczy.

Równocześnie, w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zawarł zastrzeżenie, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych kuponów uprawniających do uzyskania posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych jedynie w sytuacji, gdy nie ma możliwości wydania pracownikom takich posiłków.

Konsekwentnie, gdy pracodawca ma możliwość wydawania pracownikom posiłków lub artykułów spożywczych - wartość wydanych kuponów żywieniowych nie korzysta ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też, w przypadku wydawania kuponów żywieniowych, pracodawca zobowiązany jest doliczyć wartość wydanych kuponów do pozostałych przychodów pracownika, naliczyć oraz pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Reasumując, stanowisko Zakładu, iż z uwagi na możliwość wydawania pracownikom artykułów spożywczych, do przyrządzania posiłków we własnym zakresie z otrzymanych produktów, wartość wydawanych kuponów żywieniowych nie mogłaby korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń