ITPB1/415-295/08/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2008 r. (data wpływu 30 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu dobudowanej części budynku wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu dobudowanej części budynku wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada lokal użytkowy w którym prowadzi działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznej praktyki stomatologicznej i rozlicza się na podstawie księgi przychodów i rozchodów, natomiast podatek opłaca wg skali podatkowej.

W roku 2007/2008 rozbudowano ten lokal o pomieszczenia przystosowane do wynajmu przez inne podmioty. Wydatki które były ponoszone w związku z rozbudową tego lokalu są udokumentowane fakturami wystawionymi na firmę.

Od marca 2008 r. Wnioskodawca wynajmuje wolne, nowo wybudowane pomieszczenia innym podmiotom jako osoba prywatna, przy czym nie ma to nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca zaznacza, że nowe pomieszczenia mają osobną poczekalnię, toalety oraz liczniki wody i energii elektrycznej, wspólne jest tylko wejście.

Wynajem ten traktuje Wnioskodawca jako prywatny i opodatkowuje podatkiem zryczałtowanym wg stawki 8,5%.

Dobudowana część lokalu, będąca przedmiotem najmu nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej. W powyższej ewidencji ujęty jest jedynie lokal z przydziałem z 1999 r., w którym prowadzona jest praktyka stomatologiczna. Amortyzowana jest jedynie część nieruchomości obejmująca ww. przydział. Pozostała, dobudowana część lokalu nie jest do dziś amortyzowana. Poniesione wydatki na rozbudowę lokalu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, poprzez zwiększenie wartości początkowej środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynajem dobudowanej części lokalu użytkowego można traktować jako najem prywatny i opodatkować go zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki 8,5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, najem lokali w dobudowanej części nieruchomości należy zaliczyć do źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i można opodatkować go ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym wg stawki 8,5% określonej w art. 12 ust. 3 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z zm.) określa w rozdziale drugim źródła przychodów będące podstawą do ustalenia dochodu do opodatkowania.

Do źródeł przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy zalicza się m.in.:

* pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3):

* najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawę, poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Powyższe przepisy wskazują, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej.

Tak więc dla celów podatkowych najem, może być kwalifikowany jako przychód z działalności gospodarczej lub najem jako dodatkowe źródło przychodu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem.

Jednakże w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem lub dzierżawa jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie lub wydzierżawianie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Bowiem w myśl tego przepisu przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem najmu są pomieszczenia w rozbudowanym, już istniejącym składniku majątkowym w postaci lokalu użytkowego, wykorzystywanym przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie specjalistycznej praktyki stomatologicznej. Dotychczasowy lokal użytkowy - wg stanu przed rozbudową - tak jak wskazano we wniosku stanowi środek trwały i jest przez Wnioskodawcę amortyzowany w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z rozbudową lokalu dokumentowane są fakturami wystawionymi na firmę - specjalistyczną praktykę stomatologiczną, jednakże "poniesione wydatki na rozbudowę lokalu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zwiększyły wartości początkowej środka trwałego".

W świetle art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że przychód uzyskany z tytułu najmu pomieszczeń w dobudowanej części lokalu użytkowego wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej - jako związany z działalnością gospodarczą - nie stanowi przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (najem, dzierżawa itp.), lecz jest przychodem ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nadmienić także należy, że - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - w przypadku najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą fakt, że wynajem pomieszczeń w nowo dobudowanej części budynku nie mieści się w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, nie ma wpływu na zaliczenie przychodu z tego tytułu do źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W tym przypadku niezależnie od dokonanych zmian we wpisie do działalności gospodarczej, przychód z podnajmu tych składników traktowany jest jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ustawodawca w art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z zm.) stwierdził, że osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz przedstawionego powyżej stanu prawnego, zakwalifikowanie przychodów z najmu pomieszczeń w rozbudowanym, istniejącym już składniku majątkowym w postaci lokalu użytkowego do pozarolniczej działalności gospodarczej - w związku z zapisem ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - wyklucza możliwość opłacania z tego tytułu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.