ITPB1/415-264/10/DP - Zakwalifikowanie najmu do właściwego źródła przychodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2010 r. (data wpływu 7 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania najmu do właściwego źródła przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania najmu do właściwego źródła przychodów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 maja 2010 r. (data wpływu 7 czerwca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od kwietnia 2009 r. wynajmuje Pan własne lokale (początkowo dwa, obecnie cztery), opodatkowując dochód z tego tytułu na zasadach ogólnych. Usługi te polegają na świadczeniu tzw. czystego najmu, nie są usługami stricte hotelarskimi, nie noszą także takich znamion, bo nie są świadczone dodatkowo usługi typu sprzątanie mieszkań, zmiana pościeli i ręczników, organizacja wyżywienia i wypoczynku, prowadzenie recepcji, itp. Przed podjęciem decyzji o ewentualnym rozpoczęciu działalności gospodarczej zapoznał się Pan z wieloma artykułami dotyczącymi sposobu opodatkowania przychodów (dochodów) z najmu. W większości wypadków potwierdzały one możliwość wynajmu lokali w ramach najmu prywatnego. Z informacji telefonicznej uzyskanej z Krajowej Informacji Podatkowej wynika, że to podatnik decyduje o wyborze formy prowadzenia działalności w zakresie najmu.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazuje Pan, iż wykonywane przez Niego czynności (opisane we wniosku) nie są działalnością usługową, prowadzoną we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły, a polegają na wynajmowaniu mieszkań należących do Pana majątku prywatnego. Rozmiar i zakres wynajmu lokali nie wyczerpuje znamion charakterystycznych dla działalności gospodarczej. Nie może być też mowy o ciągłości działania, jako że bywają okresy kiedy nie wynajmuje Pan lokali z powodu np. przebywania za granicą i nie ustanawia Pan zastępstwa.

Ponadto wskazuje Pan, iż nie dokonał zgłoszenia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej - korzystając z możliwości wyboru pozostawionej przez ustawodawcę, mieszkania wynajmuje na zasadach najmu prywatnego. Lokale, o których mowa we wniosku nie są lokalami związanymi z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej może w ramach najmu prywatnego świadczyć usługi krótkotrwałego zakwaterowania w czterech należących do Niego lokalach mieszkalnych w zakresie, tzw. czystego najmu, tzn. nie świadcząc jednocześnie żadnych usług dodatkowych charakterystycznych dla działalności hotelowej typu sprzątanie mieszkań, zmiana pościeli, organizacji recepcji, wyżywienia, wypoczynku, itp.

Wnioskodawca uważa, że postępuje prawidłowo kwalifikując ww. najem do najmu w ramach najmu prywatnego, co uzasadnia zgodnością swojego poglądu z opiniami prawnymi oraz interpretacjami prawa podatkowego wydanymi przez różne instytucje w tym Urzędy i Izby Skarbowe w Polsce.

Wnioskodawca w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej powołuje się m.in. na:

Ponadto powołuje się Pan na artykuły publikowane w prasie i Internecie oraz na opinie doradcy podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż wynajmuje Pan cztery lokale mieszkalne (krótkotrwałe zakwaterowanie), dochody z tego tytułu opodatkowane są na zasadach ogólnych. Usługi te polegają na świadczeniu tzw. czystego najmu, w ramach najmu nie są świadczone dodatkowo usługi typu sprzątanie mieszkań, zmiana pościeli i ręczników, organizacja wyżywienia i wypoczynku, prowadzenie recepcji, itp. Ponadto wskazuje Pan, iż wykonywane przez Niego czynności nie są działalnością usługową, prowadzoną we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły, a polegają na wynajmowaniu mieszkań należących do Pana majątku prywatnego. Rozmiar i zakres wynajmu lokali nie wyczerpuje znamion charakterystycznych dla działalności gospodarczej. Nie można także mówić o ciągłości działania. Nie dokonano zgłoszenia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie najmu. Wynajmowane lokale nie są lokalami związanymi z działalnością gospodarczą.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis stanu faktycznego oraz przepisy prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że w związku z tym, iż przedmiotem najmu nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, umowy najmu nie są zawierane w ramach działalności, czynności związane z wynajmem lokali mieszkalnych nie noszą znamion pozarolniczej działalności gospodarczej w świetle przytoczonej powyżej definicji a w szczególności nie stanowią, co podkreśla Wnioskodawca, działań ciągłych ani też zorganizowanych oraz nie nastąpiła rejestracja działalności gospodarczej w tym zakresie, to najem ten nie stanowi źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu najmu powyższych nieruchomości należy kwalifikować do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.