ITPB1/415-206/08/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2008 r. (data wpływu 4 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nie zaliczenia odszkodowania od ubezpieczyciela do przychodu z działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 2 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nie zaliczenia odszkodowania od ubezpieczyciela do przychodu z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W trakcie realizowanej przez Wnioskodawcę w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej inwestycji - budowy budynku handlowo - usługowego, projektant budynku popełnił błąd w projekcie, doprowadzając do szkody, która uniemożliwiała kontynuację procesu inwestycyjnego bez poniesienia przez Wnioskodawcę dodatkowych wydatków inwestycyjnych w kwocie ok. 200 000 zł. Poniesionych wydatków nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów w związku z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik zażądał od projektanta zwrotu wydatków związanych z likwidacją szkody. Projektant uznał roszczenie Wnioskodawcy, a w związku z tym, że był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej, zwrot został zrealizowany przez ubezpieczyciela bezpośrednio na konto Wnioskodawcy tytułem likwidacji szkody na kwotę 193 000 zł, ograniczając odszkodowanie do wysokości sumy gwarantowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota uzyskanego zwrotu wydatków w postaci odszkodowania wypłaconego przez ubezpieczyciela sprawcy szkody na konto Wnioskodawcy stanowi przychód z działalności gospodarczej podatnika.

Jeżeli nie stanowi takiego przychodu, to czy zastosowanie mają przepisy art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na wytworzenie tych środków trwałych zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota uzyskanego zwrotu wydatków inwestycyjnych w postaci odszkodowania wypłaconego przez ubezpieczyciela sprawcy szkody bezpośrednio na konto Wnioskodawcy nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z działalności gospodarczej są także otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie ustawodawca w art. 14 ust. 3 pkt 3a przewidział wyjątek od powyższej zasady, ustanawiając, że do przychodów o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie wypłacona przez ubezpieczyciela sprawcy szkody kwota, stanowi zwrot wydatków inwestycyjnych związanych z likwidacją szkody, która wystąpiła w procesie inwestycyjnym. Zatem wydatki te, jako wydatki związane z wytworzeniem środka trwałego nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a ich zwrotu dokonanego przez ubezpieczyciela nie zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Jednocześnie do odpisów amortyzacyjnych zastosowanie ma przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, w zakresie w jakim nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na wytworzenie tych środków, zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.) przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w przepisie art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy ustawodawca wyłączył z przychodów z działalności gospodarczej, zwrócone inne wydatki nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że odszkodowanie uzyskano od ubezpieczyciela za szkody poniesione w związku z błędem projektanta budynku w procesie inwestycyjnym. Bez dokonania naprawy błędu przez Spółkę - poniesienia dodatkowych wydatków inwestycyjnych - przez Spółkę, niemożliwym byłoby kontynuowanie głównego procesu inwestycyjnego. W związku z tym, że wydatki związane z naprawieniem szkody wynikłej z błędu projektanta były ponoszone w związku z wytworzeniem środka trwałego - to zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy (o ile nie dochodzi do odpłatnego zbycia inwestycji) nie uważa się tych wydatków za koszty uzyskania przychodów i zgodnie z tym zapisem nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem pomimo że - co do zasady - otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z działalności gospodarczej, to jednak przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza z przychodów tę część odszkodowania, która stanowi zwrot poniesionych wydatków, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Dlatego też odszkodowanie, jako zwrot wydatków poniesionych na naprawę szkody spowodowanej błędem projektanta budynku handlowo - usługowego, których to nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło przychodu z tytułu tej działalności.

Natomiast rozstrzygając kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości poniesionych nakładów na naprawę szkody wynikłej z błędu projektanta w procesie inwestycyjnym związanym z wytworzeniem środka trwałego w postaci budynku handlowo - usługowego należy posłużyć się zapisem art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca poniósł dodatkowe wydatki inwestycyjne związane z naprawą szkody w wysokości ok. 200 000 zł, natomiast wysokość uzyskanego odszkodowania wyniosła 193 000 zł A zatem kwota wydatków równa uzyskanemu odszkodowaniu nie będzie kosztem uzyskania przychodów zarówno bezpośrednio jak i w postaci odpisów amortyzacyjnych, natomiast różnicę między poniesionymi dodatkowo wydatkami nie pokrytą kwotą odszkodowania należy zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 doliczyć do wartości początkowej środka trwałego - budynku handlowo - usługowego.

Jednocześnie, mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.