ITPB1/415-201/14/MW - Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z działalności polegającej na udostępnianiu powierzchni reklamowej na stronach internetowych zarządzanych przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu: 27 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu: 15 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych osiągania przychodów z działalności polegającej na udostępnianiu powierzchni reklamowej na własnych stronach internetowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych osiągania przychodów z działalności polegającej na udostępnianiu powierzchni reklamowej na własnych stronach internetowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest uczestnikiem internetowego programu. Jego organizatorem jest firma z siedzibą w Irlandii.

Do programu Wnioskodawca przystąpił poprzez akceptację ustalonego przez firmę regulaminu (w formie elektronicznej), co jest jednoznaczne z zawarciem przez Niego umowy w sposób dorozumiany z ww. firmą (art. 60 oraz art. 384 Kodeksu cywilnego). Mimo że umowa ta nie została jawnie określona "umową zlecenia" to jest ona bardzo podobna do tego rodzaju umowy. Przedmiotem zawartej umowy jest zlecenie wykonania m.in. czynności obejmujących przystosowanie strony internetowej do zasad programu, zapewnianie dla firmy dostępu do działającej strony zdolnej do wyświetlania reklam, wykonywanie usługi z zakresu udostępniania powierzchni reklamowej na tej stronie oraz utrzymania tej strony w taki sposób, aby było możliwe wyświetlanie na niej reklam na czas trwania umowy. Zgodnie z umową "przystępując do programu, użytkownik zezwala Firmie na obsługę reklam i innych treści (...) lub innych składników majątku zatwierdzonych przez Firmę" oraz "Firma ma prawo dostępu do składników majątku lub ich części" (wyrażenie "majątek" definiuje tutaj stronę internetową Wnioskodawcy).

Wysokość wynagrodzenia z tytułu wykonywania ww. usług nie jest dokładnie uregulowana w umowie, gdyż zależy bezpośrednio od skuteczności podejmowanych przez Wnioskodawcę działań na rzecz Firmy, tzn. liczby odwiedzin strony internetowej a co za tym idzie ilości wyświetleń reklamy w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z umową "użytkownikowi przysługuje wynagrodzenie związane z liczbą ważnych kliknięć Reklam, ważnych wyświetleń Reklam lub innych ważnych czynności wykonywanych w związku z wyświetlaniem Reklam w jego Składnikach majątku".

Usługi na rzecz Firmy Wnioskodawca wykonuje osobiście przy użyciu prywatnej strony internetowej. Jedynie w przypadku całkowitego wywiązania się przez Niego z warunków zawartej umowy tj. prawidłowego wykonania ww. usług Firma wypłaca przelewem bankowym wynagrodzenie (za ostatni okres rozliczeniowy) na konto bankowe Wnioskodawcy w walucie PLN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć opisane przychody oraz w jaki sposób określić koszty uzyskania przychodów z tego źródła.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymane od Firmy z tytułu uczestnictwa w programie powinien traktować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście (jest to stricte wykonywanie usługi na rzecz zleceniodawcy - podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwanej dalej ustawą. Wnioskodawca uważa, że nie jest to działalność traktowana jako działalność gospodarcza gdyż czynności wykonywane przez Niego nie mają charakteru ciągłego (jest studentem uczelni wyższej, ww. czynności to dodatkowe zajęcie), a przychody z tego źródła są nieregularne (nie więcej niż kilka wpłat rocznie).

Firma nie zajmuje się rozliczeniami podatkowymi wypłat przekazywanych uczestnikom programu (dochody bez pośrednictwa płatnika). Dlatego też, do 20 dnia każdego miesiąca (z wyjątkiem grudnia) następującego po przelaniu wynagrodzenia na konto bankowe Wnioskodawca odprowadza do właściwego Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy w kwocie wynikającej z aktualnej na dany rok skali podatkowej (art. 27 ust. 1) od uzyskanych dochodów. Zaliczkę z tytułu dochodów uzyskanych w grudniu Wnioskodawca przekazuje do Urzędu Skarbowego w terminie złożenia rocznego zeznania podatkowego (PlT-36).

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy, obliczając dochód do opodatkowania, Wnioskodawca uwzględnia zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochód z tytułu uczestnictwa w programie powinien w całości rozliczać w Polsce. Składając zeznanie roczne PIT-36 dodatkowo Wnioskodawca składa formularz PITZ/G dotyczący dochodów zagranicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z przepisu art. 4a ww. ustawy wynika, iż art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W kontekście umowy z dnia 13 listopada 1995 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z dnia 13 marca 1996 r.) - udostępnianie miejsca reklamowego na własnej stronie internetowej - należy traktować jako świadczenie usług na rzecz kontrahenta, którym jest firma w Irlandii.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż dochód, który Wnioskodawca uzyskuje z Irlandii jest, w świetle ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochodem uzyskiwanym z tytułu samodzielnej działalności. Oznacza to, iż dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ww. umowy o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. umowy dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swojej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Zatem dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu samodzielnie wykonywanej działalności na rzecz firmy w Irlandii zgodnie z powołaną umową podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Zatem do przychodu, który będzie osiągał Wnioskodawca w związku z planowanym przystąpieniem do internetowego programu partnerskiego polegającego na udostępnieniu strony internetowej zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie przy tym rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* działalność wykonywana osobiście, np. umowa zlecenia, o dzieło (pkt 2)

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6);

* inne źródła (pkt 9).

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się w myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Natomiast stosownie do art. 734 § 1 ww. ustawy, przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa (art. 734 § 2 Kodeksu cywilnego).

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Odrębnym od działalności gospodarczej źródłem przychodu jest natomiast najem i dzierżawa składników majątkowych, które nie są związane z działalnością gospodarczą.

Umowa najmu jest jedną z umów nazwanych opisanych w ustawie - Kodeks cywilny. Zgodnie z przepisem art. 659 Kodeksu cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Umowa najmu musi być zatem umową o charakterze odpłatnym.

O podnajmie stanowi art. 668 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z powołanym przepisem, najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania.

Umowa dzierżawy również należy do kategorii cywilnych umów nazwanych prawa cywilnego. Zgodnie z przepisem art. 693 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków. Jak stanowi przepis art. 694 Kodeksu cywilnego, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem odrębności przewidzianych w kodeksie cywilnym.

Podobnie jak w przypadku najmu, także w przypadku dzierżawy możliwe jest oddanie rzeczy w poddzierżawę.

W przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tegoż przepisu.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze - nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, a po drugie - nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych. Zatem, w przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tego przepisu.

Zatem, w celu właściwego zakwalifikowania dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę do źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ocenić, czy ze względu na jego charakter i specyfikę posiada on elementy, które pozwoliłyby go zaliczyć do źródła przychodu innego niż określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest uczestnikiem internetowego programu w ramach którego udostępnia miejsca pod reklamę na własnej stronie internetowej. Do programu Wnioskodawca przystąpił poprzez akceptację ustalonego przez Firmę regulaminu co jest jednoznaczne z zawarciem przez Niego umowy z Firmą. Wnioskodawca zezwala Firmie na obsługę reklam oraz dostęp do swojej strony internetowej.

Wysokość wynagrodzenia zależy od liczby odwiedzin strony internetowej Wnioskodawcy a co za tym idzie od ilości wyświetleń reklamy w danym okresie rozliczeniowym.

Z wniosku wynika, że umowę stanowiącą podstawę do udostępnienia powierzchni reklamowej na stronie internetowej należy zaliczyć do umów nienazwanych - stosunki prawne regulowane umową kreowane są przez strony, w sposób dowolny oraz odpowiadający stronom, ponadto ww. umowie nie można jednoznacznie przypisać cech umowy zlecenia, umowy o dzieło, umowy najmu (dzierżawy) gdyż nie spełnia ona warunków istotnych i niezbędnych do kwalifikacji jej do takich umów.

Zatem, przenosząc przepisy ustawy na grunt opisanego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że przychód z tytułu udostępniania powierzchni reklamowej na stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej - jeżeli czynność ta nie wypełnia przesłanek działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Konsekwencją takiej klasyfikacji źródła przychodu, tj. - inne źródła, jest spoczywający na podatniku, który osiągnie omawiany przychód, obowiązek wykazania go, łącznie z innymi dochodami w zeznaniu podatkowym (PIT-36), składanym za dany rok podatkowy i obliczenia podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie roku podatkowego nie ciążą na nim obowiązki wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do kosztów uzyskania przychodów, należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei, w myśl art. 22 ust. 9 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

Z powyższego wynika, że 20% koszty uzyskania przychodu stosuje się wyłącznie w przypadkach określonych powyżej, a więc w związku z otrzymywaniem przychodu z tytułów wskazanych w cytowanym wyżej art. 22 ust. 9 pkt 4 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast Wnioskodawca - co wywiedziono uprzednio - uzyskuje przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie przysługuje prawo zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodu.

W przypadku Wnioskodawcy, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów, zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanymi przychodami. Z oceny związku z uzyskanym przychodem winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Koszty poniesione w celu uzyskania przychodów to te, które zostały poniesione z zamiarem uzyskania przychodu. Ten zamiar (cel) musi być, po pierwsze, obiektywnie realny, zaś po drugie, istniejące okoliczności faktyczne muszą wskazywać na to, że dany wydatek w istocie mógł podatnikowi pozwolić na przewidywanie osiągnięcia przychodu. Natomiast koszty ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, to wydatki mające na celu ochronę źródła przychodu, tak by źródło to istniało w stanie niepogorszonym.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Reasumując, stwierdzić należy, iż przedmiotowy przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 1 tejże ustawy.

Tenże przychód należy rozliczyć w zeznaniu podatkowym PIT-36, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym ten przychód uzyskano i od sumy uzyskanych dochodów dokonać obliczenia podatku należnego, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Należy w tym miejscu podkreślić, że dochodem podlegającym opodatkowaniu z ww. tytułu będzie różnica pomiędzy uzyskanym przychodem (sumy wpłat na konto bankowe Wnioskodawcy) a kosztami poniesionymi w celu uzyskania tegoż przychodu.

Jednocześnie wskazać należy, że w odniesieniu do tego rodzaju dochodów, w ciągu roku podatkowego nie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.