ITPB1/415-197/11/GR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2011 r. (data wpływu 22 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 9 września 1998 r. Wnioskodawczyni otrzymała w darowiźnie od babci prawo do współwłasności działki. Współwłasność polegała na tym, iż Wnioskodawczyni razem z mężem, z którym pozostaje we wspólności małżeńskiej) miała prawo do 50% ww. działki o powierzchni całkowitej 0,8932 ha. Pozostałe 50% należało do rodziny siostry darczyńcy. W dniu 2 lutego 2011 r. w celu zbycia danej działki Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami wystąpili o podział fizyczny działki. Geodeta podzielił działkę na dwie równe części. Podział nastąpił poprzez sporządzenie aktu notarialnego - bez żadnych dopłat oraz sporów. Każda ze stron otrzymała dokładnie "ten sam procent udziału", który miała przed podziałem działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ewentualna sprzedaż działki należącej do Wnioskodawczyni będzie skutkowała obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, iż po zniesieniu współwłasności obdarowani nabyli prawo własności w takich samych częściach (udziałach) w jakich uczestniczyli w dotychczasowej współwłasności, bez obowiązku spłat i dopłat, przy sprzedaży działki nie powinna zapłacić podatku dochodowego. Wnioskodawczyni uważa, że odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od nabycia. Nabycie nieruchomości nastąpiło bowiem w 1998 r., a fizyczny podział działki nie spowodował zwiększenia stanu posiadania nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygające znaczenie dla ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie miał moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymała w 1998 r. w drodze darowizny udział (1/2) w działce gruntu. Następnie w 2005 r. doszło do zniesienia współwłasności, poprzez wyodrębnienie dwóch działek o równych powierzchniach, w wyniku czego Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła prawo własności jednej z nich.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy - w niniejszej sprawie nowa nieruchomość - stanowiące wyłączną własność poszczególnych współwłaścicieli. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazuje Wnioskodawczyni, wartość działki otrzymanej w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności odpowiada wartości udziału w działce, jaki przysługiwał Jej przed dokonaniem zniesienia współwłasności.

Jeżeli zatem w istocie wartość działki otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości odpowiada wartości udziału nabytego w darowiźnie w 1998 r., to należy uznać, iż w momencie zniesienia współwłasności w 2011 r. nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż nabycie przedmiotowej działki nastąpiło w 1998 r., co oznacza, iż pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 2003 r. Tym samym przyszła sprzedaż działki nie będzie stanowiła w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.