ITPB1/415-189a/07/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy partnerskiej podjęła Pani współpracę w zakresie organizacji sprzedaży w sieci sklepów jako kierownik sklepu. W tym zakresie prowadzi Pani działalność gospodarczą. Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów i jest czynnym podatnikiem VAT. Zatrudnia Pani pracowników na podstawie umów o pracę. Przez firmę partnerską została Pani zobowiązana do przekazania na rzecz pracowników odzieży marki R. pochodzącej z kolekcji sprzedawanej w salonie. Pracownicy w trakcie wykonywania obowiązków służbowych mają obowiązek jej noszenia. Nie wypłaca Pani ekwiwalentów za pranie odzieży. Z dniem rozwiązania umowy o pracę pracownik zobowiązany jest do rozliczenia się z pobranej odzieży, która podlega wywiezieniu na wysypisko śmieci lub sprzedaży "na szmaty", za pokwitowaniem. Firma zlecająca obowiązek noszenia odzieży obciążyła Pani firmę kosztami sprzedaży odzieży na podstawie faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Pani w zakresie pozostałych pytań pozostawiono bez rozpatrzenia odrębnymi postanowieniami.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup odzieży winien być kosztem uzyskania przychodów, ponieważ ubiór z kolekcji jest noszony przez pracowników, którzy przyczyniają się do uzyskiwania przychodów firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, że:

* istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami (wydatki poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów);

* nie jest to wydatek wskazany w zamkniętym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Przy czym, kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, została Pani zobowiązana przez firmę partnerską do przekazania pracownikom odzieży marki R. z kolekcji sprzedawanej w salonie, którą mają obowiązek noszenia w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Jednocześnie poniosła Pani koszty nabycia tej odzieży od firmy zlecającej. Po zakończeniu okresu, na który odzież zostaje wydana pracownikom, podlega ona wywiezieniu na wysypisko śmieci lub sprzedaży "na szmaty".

Jeżeli uwzględnić specyfikę podjętej przez Panią działalności gospodarczej - sprzedaż odzieży marki R., wspomniany wydatek, który niewątpliwie służy wykonaniu wszystkich obowiązujących Panią zasad współpracy z firmą partnerską, pozostaje z tą działalnością w związku przyczynowo - skutkowym, o którym stanowi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poza tym można uznać, że przedmiotowe wydatki mają charakter reklamowy. Noszenie tej odzieży przez pracowników sklepu zachęca bowiem potencjalnych klientów do jej nabywania. Działanie to promuje określoną firmę i towar, zachęcając do jego nabywania, a przez to przyczynia się do osiągania przez Panią przychodów z prowadzonej działalności. Tego rodzaju wydatki nie znajdują się natomiast w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji więc, kiedy zakupiona odzież marki R. z kolekcji sprzedawanej w sklepie została wydana pracownikom tego sklepu w celu jej noszenia w trakcie świadczenia przez nich pracy, a nie do celów osobistych, wydatki poniesione przez Panią na jej zakup stanowią koszty uzyskania przychodów z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń