ITPB1/415-184/12/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący płatnikiem podatku VAT, prowadzący księgi rachunkowe oraz opodatkowany podatkiem liniowym, w roku 2010 dokonał sprzedaży towarów (materiałów budowlanych) na rzecz kontrahenta - jednoosobowej firmy zarejestrowanej w Polsce na łączną kwotę 61.577 zł 35 gr brutto. Kwota netto 50.473 zł 23 gr została uznana jako przychód należny, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota 11.104 zł 12 gr tj. podatek VA T należny odprowadzony zgodnie ustawą o podatku od towarów i usług.

Kontrahent nie reagował na wezwania do zapłaty i uchylał się od zapłacenia za ww. towary. Sprawę skierowano do sądu. Sąd wydał nakaz zapłaty i zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne przez komornika. W dniu 30 listopada 2011 r. komornik wydał postanowienie o bezskutecznej egzekucji i nieściągalności oraz umorzeniu postępowania i postanowienie to uznane zostało przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu.

Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowe wierzytelności, nie są wierzytelnościami przedawnionymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawcy przysługuje prawo zaliczenia opisanych wierzytelności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodów w roku 2011 w kwocie netto 50.473 zł 23 gr.

Czy jeżeli nabywcą towarów była osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczyć w koszty wierzytelność nieściągalną w kwocie netto.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytania jest twierdząca i przysługuje mu prawo zaliczenia wierzytelności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodów roku 2011.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, nieściągalnej wierzytelności jest łączne spełnienie następujących warunków:

* wierzytelność nie jest wierzytelnością przedawnioną,

* w momencie powstania wierzytelności była ona zarachowana jako przychód należny,

* nieściągalność tej wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

* nieściągalność tej wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć jednocześnie należy, iż w myśl art. 14 ust. 1, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W świetle treści ww. przepisu, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wierzytelność w kwocie netto tj. kwocie pomniejszonej o podatek od towarów i usług, niezależnie od tego, czy kontrahent (nabywca towarów) prowadzi działalność gospodarczą, czy też nie. Dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wierzytelności w kwocie netto, podstawowe znaczenie ma bowiem fakt, czy dokonujący sprzedaży, był opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, bowiem podatek od towarów i usług, u ww. podatników nie stanowi przychodu należnego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem, wierzytelności spełniają ww. warunki, mogą zostać zaliczone, w kwocie netto, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie wcześniej, niż zostanie spełniony ostatni z warunków. W sytuacji zatem, gdy nieściągalność wierzytelności została potwierdzona postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego - o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wierzytelność ta może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie uprawomocnienia się tego postanowienia.

Pamiętać przy tym należy, iż w ciężar kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone wyłącznie te wierzytelności nieściągalne, które zostały uprzednio zaliczone do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści wniosku w 2010 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży towarów (materiałów budowlanych) na rzecz kontrahenta - jednoosobowej firmy zarejestrowanej w Polsce na łączną kwotę 61.577 zł 35 gr brutto. Kwota netto 50.473 zł 23 gr została uznana jako przychód należny, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kontrahent nie reagował na wezwania do zapłaty i uchylał się od zapłacenia za ww. towary. Sprawę skierowano do sądu. Sąd wydał nakaz zapłaty i zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne przez komornika. W dniu 30 listopada 2011 r. komornik wydał postanowienie o bezskutecznej egzekucji i nieściągalności oraz umorzeniu postępowania i postanowienie to uznane zostało przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu. Przedmiotowe wierzytelności, nie są wierzytelnościami przedawnionymi.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że w momencie powstania wierzytelności były one zarachowane jako przychód należny, a ich nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wierzytelności te nie uległy również przedawnieniu.

Zatem wierzytelności te (w kwocie netto), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej roku 2011, tj. roku podatkowego w którym uprawomocniło się postanowienie organu egzekucyjnego o bezskuteczności egzekucji i nieściągalności oraz umorzeniu postępowania i postanowienie to uznane zostało przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu - potwierdzającym nieściągalność przedmiotowych wierzytelności.

Końcowo zważyć należy, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi odpowiedź na pytanie, zawarte w piśmie z dnia 7 maja 2012 r. w punkcie 12 - stanowiącym doprecyzowanie stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług, tj. czy w przypadku kiedy Wnioskodawca nie będzie mógł dokonać korekty podatku VAT, kwota ta będzie mogła być zaliczona na poczet straty z działalności gospodarczej. W tym zakresie uzupełnienie kreuje bowiem zasadniczo różny stan faktyczny od zaprezentowanego pierwotnie, zatem jego ocena prawna może stanowić, po spełnieniu pozostałych wymogów ustawowych, przedmiot odrębnego wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.