ITPB1/415-1342/12/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wydatków związanych z uzyskaniem certyfikatu jakości zarządzania ISO - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wydatków związanych z uzyskaniem certyfikatu jakości zarządzania ISO.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest lekarzem stomatologiem i prowadzi działalność gospodarczą - prywatny gabinet stomatologiczny. Wnioskodawca ubiegał się o zawarcie umowy z NFZ, który wymaga posiadania certyfikatów jakości ISO przez gabinety stomatologiczne. W marcu 2012 r. zakończone zostały czynności i procedury certyfikacji z pomyślnym wynikiem, z okresem ważności na 3 lata. Za wdrożenie i certyfikację systemu zarządzania jakością wg ISO 9001:2008 opłacił faktury na łączną kwotę 10.344,30 zł. Wydatki na wdrożenie i certyfikację ISO zaliczył do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji przez okres 3 lat, począwszy od kwietnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskany certyfikat systemu zarządzania jakością wg ISO 9001:2008 należy zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych, a wydatki związane z jego uzyskaniem amortyzować w okresie 3 lat oraz zaliczyć miesięczne raty amortyzacji do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na certyfikację ISO należy traktować jako wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych. Uzyskany certyfikat ISO spełnia kryteria wymienione w art. 22b ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, tj. ma przewidywany okres używania dłuższy niż rok, wykorzystywany jest na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz wydatki na ISO 9001 stanowią równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie organizacyjnej. Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów po 1/36 wydatków na certyfikat ISO Wnioskodawca uważa za wynikające z okresu 3 lat ważności certyfikatu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - prywatny gabinet stomatologiczny. Wnioskodawca ubiegał się o zawarcie umowy z NFZ, który wymaga posiadania certyfikatów jakości ISO przez gabinety stomatologiczne. W marcu 2012 r. zakończone zostały czynności i procedury certyfikacji z pomyślnym wynikiem, z okresem ważności na 3 lata. Za wdrożenie i certyfikację systemu zarządzania jakością wg ISO 9001:2008 opłacił faktury na łączną kwotę 10.344,30 zł. Wydatki na wdrożenie i certyfikację ISO zaliczył do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Normy ISO określają minimum wymagań i stanowią konieczne składniki dobrze skonstruowanego systemu zarządzania jakością. Zawierają też wskazówki dotyczące doskonalenia jakości usług lub wyrobów.

Oceniając wydatki na nabycie certyfikatu ISO w aspekcie wartości niematerialnych i prawnych, należy stwierdzić, że tego rodzaju certyfikaty nie mają zbywczej wartości majątkowej, nie nabywa się ich w drodze umowy kupna i nie mogą być przedmiotem obrotu. Jest to dokument zaświadczający, że dana firma spełnia wymogi określone w międzynarodowych normach i umożliwia odbiorcy ocenę zdolności firmy do zaspokojenia jego wymagań, zaś w samej firmie pozwala na zajęcie korzystniejszej pozycji w negocjacjach z klientem. Certyfikat dotyczy wyłącznie firmy, a jego znak może być używany tylko na dokumentach handlowych, promocyjnych i reklamowych, nie może być umieszczany na wyrobach. Posiadanie certyfikatu związane jest z kontrolą spełniania przez jednostkę wymaganych norm zarządzania jakością; naruszenie tych norm powoduje utratę certyfikatu. Wszystkie te cechy świadczą o tym, że certyfikat jest dokumentem oficjalnym zaświadczającym (potwierdzającym), iż dana jednostka spełnia określone w normach ISO wymagania zarządzania jakością.

Językowe znaczenie wyrazu certyfikat według słownika wyrazów obcych oznacza zaświadczenie (świadectwo) na piśmie o charakterze oficjalnym, dowód na coś, a wyrazu certyfikować - stwierdzać, zaświadczać za pomocą certyfikatu ("Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem" Władysław Kopaliński, wydawnictwo RYTM, z 2007 r.).

Certyfikat ISO nie mieści się w żadnej z kategorii praw wymienionych w art. 22b ww. ustawy, wśród wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Zatem, w takiej sytuacji nie ma podstaw uznania certyfikatu ISO jako wartości niematerialnej i prawnej, która podlega odpisom amortyzacyjnym.

Nieuprawnionym jest przy tym utożsamianie certyfikatu potwierdzającego spełnienie wymaganych norm systemu zarządzania jakością z wartością uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie organizacji (know-how). Termin know-how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know-how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania oraz umów przenoszących know-how. Rozumiane jako pewien zakres wiedzy i doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jeżeli wydatki Wnioskodawcy poniesione na wdrożenie systemu zarządzania jakością ISO mają na celu podniesienie jakości oferowanych usług, są uzasadnione i mają na celu zwiększenie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie ma przeszkód prawnych aby zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w dacie ich poniesienia - jako koszty pośrednio związane z przychodami. Wydatki te mogą przy tym stanowić koszt uzyskania przychodu pod koniecznym warunkiem ich należytego udokumentowania.

Jednakże zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Jeśli podatnik nie wykaże ww. związku lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość wydatków poniesionych na wdrożenie systemu zarządzania jakością ISO z punktu widzenia zachowania lub zabezpieczenia ww. źródła przychodów, to wydatki te nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Przy tym podkreślić należy, że interpretację indywidualną wydaje się wyłącznie w oparciu o stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawione przez Wnioskodawcę, natomiast dopiero w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ podatkowy może dokonać ustalenia okoliczności stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), które rzeczywiście zaistniały.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.