ITPB1/415-1341/12/AD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych składek na ubezpieczenie na życie, uiszczanych w związku z udzielonym kredytem na cele działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą i prowadzi księgi rachunkowe. Z podatku dochodowego rozlicza się Pan metodą określoną w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł Pan następujące umowy:

W ramach zawieranych umów z bankami, został Pan zobowiązany do zawarcia umów ubezpieczenia na życie ze wskazanymi towarzystwami ubezpieczeniowymi i przedłożenia tych umów Bankom przed wydaniem przez Banki decyzji o udzieleniu pożyczki/kredytu oraz uruchomieniem pożyczki/kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane w stanie faktycznym składki na ubezpieczenie na życie stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłacone składki na ubezpieczenie na życie stanowią koszt uzyskania przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zaciągnięty kredyt i pożyczka przeznaczone są w całości na potrzeby związane z bieżącym prowadzeniem działalności gospodarczej, są związane z osiągnięciem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, zatem koszty związane z uruchomieniem i obsługą kredytu/pożyczki stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zawarte umowy ubezpieczenia są nierozerwalnie związane z zaciągnięciem kredytu/pożyczki. Nie zawarłby Pan umowy ubezpieczenia na życie z towarzystwami wskazanymi przez banki, gdyby nie było to wymagane dla uzyskania środków pieniężnych. Rozwiązanie umów ubezpieczenia w okresie trwania umowy kredytowej/pożyczkowej faktycznie nie jest dobrowolne, niesie za sobą określone skutki w postaci zwiększenia marży banku, jest bardzo niekorzystne z punktu widzenia rachunku ekonomicznego. Racjonalnym jest więc kontynuowanie ubezpieczenia do czasu spłaty kredytu/pożyczki, jako zabezpieczenia spłaty zobowiązań wobec banków.

Do podobnych wniosków doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w........ wydając w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną z 4 czerwca 2012 r. sygnatura.......... i uznając w niej stanowisko podatnika w stanie faktycznym podobnym do Pana. Interpretacje indywidualne nie stanowią źródła prawa, ale biorąc pod uwagę cel wydawania interpretacji, mających zapewnić jednolite stosowanie przepisów prawa podatkowego, uwzględnia Pan ich treść za potwierdzenie swojego stanowiska.

Podsumowując, na podstawie przepisów prawa oraz przytoczonego stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w wydanej interpretacji podatkowej, uważa Pan, że składki na ubezpieczenie na życie opłacone w ramach zawartych umów: kredytowej i pożyczki, stanowią koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przy czym zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zauważyć przy tym należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych w związku z zaciągniętą pożyczką czy kredytem - przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy zawartej z bankiem.

Jak wynika z treści wniosku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawarł Pan umowy kredytu, w ramach których został zobowiązany przez banki do podpisania umowy ubezpieczenia na życie jako zabezpieczenia spłaty kredytu w sytuacji, gdy zdarzenia losowe uniemożliwią Panu osiąganie dochodu i spłatę zaciągniętego pożyczki. W przypadku jednego kredytu w dniu jego uruchomienia pobrano od Pana jednorazowo składkę na ubezpieczenie. Natomiast w przypadku drugiego koszty ubezpieczenia na życie są częścią raty pożyczki i doliczane są do miesięcznej raty spłaty pożyczki.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż koszty ubezpieczenia na życie związane z udzielonymi kredytami, przeznaczonymi na działalność mogą stanowić koszt uzyskania przychodu pozarolniczej działalności gospodarczej. Skoro bowiem, jak wynika z wniosku, wydatki te są nierozerwalnie związane z kredytem, przeznaczonym na cele działalności gospodarczej, to należy je uznać za pozostające w związku ze źródłem przychodu, jakim jest działalność gospodarcza. Zatem przedmiotowe wydatki spełniają przesłanki, o których mowa w cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym to na Wnioskodawcy, jako odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.