ITPB1/415-1307/13/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli nieruchomość składającą się z działki nr 640 o powierzchni 584 m² (działka była zabudowana jednokondygnacyjnym drewnianym budynkiem niemieszkalnym) oraz z działki nr 641 o powierzchni 585 m² (działka była niezabudowana). Z tytułu przeprowadzonej transakcji notariusz pobrał należny podatek od czynności cywilnoprawnych.

Na nabytej nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką postanowili wybudować dla siebie oraz swoich dzieci budynki mieszkalne w zabudowie szeregowej. Działki te już przed nabyciem posiadały decyzję o warunkach zabudowy, były również uzbrojone (posiadały bezpośredni dostęp do sieci kanalizacyjnej, elektroenergetycznej itd.). Wnioskodawca nie wydzielał z działek dróg wewnętrznych. Budowa domu realizowana była w systemie gospodarczym. W trakcie realizacji budowy zgłosiła się osoba chętna do zakupu jednej z tzw. szeregówek, gdyż bardzo spodobał jej się projekt i lokalizacja tej nieruchomości. Osoba ta dowiedziała się o budowie nieruchomości przez Wnioskodawcę od ich wspólnego znajomego (Wnioskodawca oraz jego małżonka nie umieszczali oraz nie zlecali osobom trzecim umieszczania ofert sprzedaży tej nieruchomości w jakichkolwiek mediach). Wnioskodawca początkowo ignorował tę ofertę. Po licznych namowach i zachętach, Wnioskodawca wraz z żoną postanowili przyjąć ofertę sprzedaży jednego z budynków. Do decyzji tej przyczyniły się również względy finansowe, gdyż w pewnym momencie zabrakło środków na dokończenie budowy pozostałych budynków. W dniu 26 marca 2012 r. zatwierdzono podział działki o numerze 640 na działki o numerach: 640/1 o powierzchni 343 m² oraz działki o numerach 640/2 o powierzchni 241 m². Po ukończeniu prac budowlanych, Wnioskodawca oraz małżonka na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 grudnia 2013 r. sprzedali działkę o numerze 640/1 wraz z wybudowanym na niej murowanym budynkiem mieszkalnym. Z tytułu przeprowadzanej transakcji notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych. Dochody uzyskane z tej sprzedaży Wnioskodawca wraz z małżonką mają zamiar przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe, w tym na dokończenie budowy pozostałych obiektów na nieruchomości, które docelowo (po zakończeniu budowy) mają być przekazane w drodze darowizny na rzecz dzieci Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać pozostałych nieruchomości osobom trzecim.

Wnioskodawca od wielu lat jest zatrudniony na umowę o pracę (pełny wymiar czasu pracy) w firmie zajmującej się produkcją betonu oraz kostki brukowej. Umowa o pracę stanowi główne źródło dochodu Wnioskodawcy. Poza tym Wnioskodawca uzyskuje również dochody z renty chorobowej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi obecnie jakiejkolwiek działalności gospodarczej (nie jest również i nigdy nie był zarejestrowany jako podatnik VAT). Małżonka Wnioskodawcy jest zatrudniona na umowę o pracę (w pełnym wymiarze) w zakładzie mleczarskim. Małżonka Wnioskodawcy nigdy nie prowadziła i nie prowadzi obecnie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Środki na zakup ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę oraz małżonkę pochodziły głównie z dochodów z pracy najemnej.

Budową wspomnianych powyżej budynków mieszkalnych dla swoich dzieci zajmuje się Wnioskodawca w czasie wolnym od pracy. Wnioskodawca zamawia materiały budowlane poszukując dostawców oferujących najniższe ceny, dba o to, aby materiały trafiły na plac budowy na czas, zleca wykonanie prac ekipom budowlanym oraz dogląda efekty ich działań. Zdecydowana większość faktur za materiały była wystawiana na Wnioskodawcę, z tym że na wystawianych fakturach nie było ani numeru NIP ani numeru PESEL Wnioskodawcy (wyłącznie imię i nazwisko oraz adres zamieszkania), gdyż Wnioskodawca nabywał te materiały jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Małżonka Wnioskodawcy nie zajmuje się budową, gdyż nie posiada w tym zakresie doświadczenia oraz wiedzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy uzyskane przez Wnioskodawcę dochody z tytułu sprzedaży nieruchomości w dniu 9 grudnia 2013 r. podlegają opodatkowaniu według zasad przewidzianych w art. 30e ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przez Niego dochody z tytułu sprzedaży nieruchomości w dniu 9 grudnia 2013 r. podlegają opodatkowaniu według zasad przewidzianych w art. 30e ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z art. 30e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że sposób opodatkowania określony w przepisie art. 30e ust. 1 ustawy nie ma zastosowania, jeżeli:

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również "przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Jak stanowi art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje co do zasady opodatkowanie dochodów uzyskanych z tytułu sprzedaży nieruchomości mieszkalnych w sposób zdefiniowany w art. 30e ust. 1 tej ustawy, z wyłączeniem przypadku, gdy budowa i sprzedaż nieruchomości mieszkalnych jest przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W konsekwencji, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, to wówczas przychód z tytułu tej sprzedaży jest opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej, natomiast jeżeli sprzedaż nieruchomości nie następuje w wykonywaniu tej działalności, to należy ją rozpatrywać jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia "zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. I SA/Op18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu należało ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stan faktycznego wynika, że w dniu 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli nieruchomość składającą się z działki nr 640 o powierzchni 584 m² (działka była zabudowana jednokondygnacyjnym drewnianym budynkiem niemieszkalnym) oraz z działki nr 641 o powierzchni 585 m² (działka była niezabudowana). Na nabytej nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką postanowili wybudować dla siebie oraz swoich dzieci budynki mieszkalne w zabudowie szeregowej. W trakcie realizacji budowy zgłosiła się osoba chętna do zakupu jednej z tzw. szeregówek. Wnioskodawca wraz z żoną postanowili przyjąć ofertę sprzedaży jednego z budynków. Jednym z argumentów przemawiającym za sprzedażą był brak środków na dokończenie budowy pozostałych budynków. Wnioskodawca oraz jego małżonka na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 grudnia 2013 r. sprzedali działkę o numerze 640/1 wraz z wybudowanym na niej murowanym budynkiem mieszkalnym. Dochody uzyskane z tej sprzedaży Wnioskodawca wraz z małżonką mają zamiar przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe, w tym na dokończenie budowy pozostałych obiektów na nieruchomości, które docelowo (po zakończeniu budowy) mają być przekazane w drodze darowizny na rzecz dzieci Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać pozostałych nieruchomości osobom trzecim.

Wnioskodawca od wielu lat jest zatrudniony na umowę o pracę, ponadto uzyskuje również dochody z renty chorobowej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi obecnie jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Małżonka Wnioskodawcy jest zatrudniona na umowę o pracę. Małżonka Wnioskodawcy nigdy nie prowadziła i nie prowadzi obecnie jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie zaś do art. 47 § 1 ww. ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

W myśl art. 47 § 2 tej ustawy, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Z art. 47 § 3 ustawy - Kodeks Cywilny wynika natomiast, że przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu Cywilnego).

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Zatem własność nieruchomości gruntowej rozciąga się co do zasady na budynki.

Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. W związku z tym sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu jak i znajdującego się na nim budynku.

W sytuacji zaś, gdy najpierw dochodzi do nabycia gruntu, a dopiero później wybudowany zostanie budynek, istotnym z punktu widzenia ustalenia początku biegu terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest moment nabycia gruntu.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, iż w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy jest mowa tylko o sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Przepis ten nie rozdziela sprzedaży gruntu od sprzedaży jego części składowych. Nie wymienia ponadto sprzedaży jego części składowych jako odrębnego źródła przychodu.

Dla obliczenia terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wyżej powołanej ustawy, nie ma znaczenia moment wyodrębnienia poszczególnych lokali mieszkalnych z istniejącego budynku, gdyż czynność podziału nieruchomości na odrębne lokale nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zatem bieg terminu pięcioletniego, określonego w ww. przepisie należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia własności gruntu.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, iż nieruchomość nie została zakupiona dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w niej wykorzystywana. Na podstawie treści wniosku nie można również stwierdzić, by sprzedaż nieruchomości miała nastąpić w ramach działalności handlowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły. Treść wniosku przemawia więc za tym, że sprzedaż nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, a zatem nie powoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w związku z faktem, że sprzedaż gruntu z pobudowanym ma nim budynkiem mieszkalnym, nastąpiła przed upływem okresu pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu stanowi ona źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Do opodatkowania dochodu z tego tytułu należy zastosować zasady obowiązujące od 1 stycznia 2009 r. Albowiem ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) z dniem 1 stycznia 2009 r. zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Oznacza to zarazem, że nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy). Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy oraz zaprezentowany we wniosku opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że skoro sprzedaż nieruchomości dokonana została przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie to sprzedaż ta, stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą obliczenia podatku będzie dochód wyliczony zgodnie z ww. art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.