ITPB1/415-1270B/12/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2012 r. (data wpływu: 29 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu: 14 stycznia 2013 r.), z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu: 24 stycznia 2013 r.) oraz z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu: 28 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - firmę handlowo-usługową w zakresie usług remontowo-budowlanych. Rozlicza się z podatku dochodowego prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, ponadto jest podatnikiem podatku VAT. Działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług we własnym zakresie. Wnioskodawca zatrudnia pracowników, a także korzysta z usług firm podwykonawczych. Wnioskodawca wyszukuje potencjalnych klientów na oferowane przez siebie usługi w całym kraju, składa oferty na świadczone usługi oraz przystępuje do przetargów. Ze względu na kryzys w kraju znajdowanie potencjalnych klientów jest coraz trudniejsze, przeprowadzanie negocjacji wymaga wielu kilkakrotnych wizyt w różnych częściach kraju. Obserwując co się dzieje na rynku i obawiając się o istnienie swojej firmy w kolejnym sezonie budowlanym - na 2012 rok, Wnioskodawca postanowił zatrudnić w swojej firmie pracownika na stanowisku dyrektora, który miał przejąć część obowiązków Wnioskodawcy w zakresie pozyskiwania klientów. Do tych celów niezbędny był samochód, co za tym idzie Wnioskodawca zdecydował się dokonać zakupu samochodu osobowego marki HONDA CIVIC w październiku 2011 r. za kwotę 60 600 zł (brutto). Wnioskodawca dokonał zgodnie z obowiązującymi przepisami odliczenia podatku VAT w kwocie 6 tyś zł, a kwotę 54 600 zł jednorazowo zaliczył w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu zakupu. Wnioskodawca po raz pierwszy postanowił spróbować takiego rozwiązania w celu zwiększenia obrotów swojej firmy oraz umocnienia pozycji na rynku, dlatego też postanowił ten eksperyment przeprowadzić w okresie nie dłuższym niż rok, ponadto stwierdził, że pogarszająca się koniunktura na rynku nie pozwala mu robić dalekosiężnych planów i zakupiony samochód służący głównie wyjazdom zatrudnionego pracownika postanowił używać w firmie przez okres nie dłuższy niż 1 rok (rodzaj prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności ma specyficzny charakter i sezon na pozyskanie potencjalnych klientów na wykonywane przez niego usługi trwa maksymalnie do sierpnia 2012 r., po tym okresie nie ma już szans podpisania kontraktów na bieżący rok, a plany firm na kolejny sezon zaczynają się dopiero w następnym roku). Zakup powyższego samochodu Wnioskodawca sfinansował kredytem zawartym na okres 1 roku. Powyższa decyzja nie pozwalała Wnioskodawcy uznać tego samochodu za środek trwały, gdyż przewidywany przez niego okres używania tego składnika majątku w firmie miał być krótszy niż 1 rok - zgodnie z art. 22a ust. 1, co za tym idzie nie została spełniona przesłanka uznania tego samochodu za środek trwały. W związku z powyższym samochód ten Wnioskodawca zaliczył w koszty podatkowe jednorazowo, przyjął go na stan wyposażenia firmy (gdyż koszt zakupu przekraczał 1 500 zł) a wszelkie koszty związane z używaniem i eksploatacją tego samochodu (łącznie z odsetkami od kredytu zaciągniętego na jego zakup) uznawał na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Zamierzony przez Wnioskodawcę skutek został osiągnięty, ale nie w takim rozmiarze jakiego oczekiwał. Wnioskodawca spodziewał się lepszych wyników, stąd umowa o pracę z zatrudnionym przez niego pracownikiem na stanowisku dyrektora nie została przedłużona, a samochód stał się zbyteczny w prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż tego samochodu okazała się bezskuteczna, nie było żadnego zainteresowania ze strony kupujących, stąd po ponad 10 miesiącach wykorzystywania go na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, na początku października Wnioskodawca postanowił przekazać ten samochód na cel prywatny i wykreślić go z ewidencji wyposażenia swojej firmy. Wnioskodawca uznał, iż samochód ten nie może nadal obciążać firmy kosztami.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca dodał, że przedmiotowy samochód nabył i przyjął do używania wprowadzając na stan wyposażenia firmy w dniu 28 października 2011 r. natomiast przekazanie na cel prywatny miało miejsce 5 października 2012 r. Ponadto Wnioskodawca oświadczył, iż przedmiotowy samochód nie będzie już wykorzystywany przez niego na cele działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie, we wniosku oznaczone nr 4:

Czy prawidłowo odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup tego samochodu zostały rozliczane w koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie koszty z tytułu używania samochodu niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, zgodnie z art. 23 pkt 46 powinny być rozliczane w ramach tzw. "kilometrówki" prowadząc ewidencję przebiegu pojazdu, w związku z czym odsetki od kredytu na zakup tego samochodu powinny być rozliczane razem z innymi wydatkami związanymi z eksploatacją samochodu np. wydatkami na paliwo, części czy ubezpieczenie tego samochodu, w ramach prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zakupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy. Z uwagi na przewidywany okres użytkowania poniżej jednego roku Wnioskodawca nie wprowadził przedmiotowego samochodu do ewidencji środków trwałych, natomiast wprowadził go na stan wyposażenia prowadzonej przez Niego działalności.

Rozliczenie kosztów z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego następuje na zasadach określonych w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z powołanego powyżej przepisu wynika, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie wydatki związane z "używaniem" - na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - samochodu niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, do wysokości określonego limitu. Pod pojęciem "używanie" rozumieć należy wydatki związane z bieżącą eksploatacją samochodu np. paliwo, olej, części zamienne, konserwacje, drobne naprawy. Spłata odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu nie mieści się w tym pojęciu, gdyż nie wynika z bieżącego używania pojazdu, lecz z jego źródła finansowania.

Mając na uwadze ww. uregulowania prawne oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, iż zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu osobowego stanowiącego wyposażenie w prowadzonej działalności, nie stanowią wydatku związanego z bieżącym używaniem pojazdu, a co za tym idzie nie można ich rozliczać poprzez ewidencję przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawca błędnie uznał, że odsetki od kredytu na zakup samochodu powinny być rozliczone razem z innymi wydatkami związanymi z eksploatacją samochodu w ramach prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Jednakże odsetki od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na zakup samochodu nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w tej działalności, pod warunkiem, że zostały zapłacone oraz istnieje związek przyczynowo - skutkowy między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu. Zatem jeżeli wydatki zostały poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu wykorzystywanego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej oraz wprowadzonego na stan wyposażenia tej działalności - Wnioskodawca ma prawo zaliczenia odsetek zapłaconych w okresie wykorzystywania samochodu w działalności gospodarczej, bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Należy jednak pamiętać, iż obowiązek udowodnienia, że wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony oraz że pozostaje w związku z uzyskanymi przychodami spoczywa na podatniku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności dotyczy to obowiązku wykazania, że samochód osobowy, nie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, jest rzeczywiście w całości wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.