ITPB1/415-1270a/12/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansówz dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2012 r. (data wpływu: 29 listopada 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu: 14 stycznia 2013 r.), z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu: 24 stycznia 2013 r.) oraz z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu: 28 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składnika majątku na cele osobiste podatnika - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składnika majątku na cele osobiste podatnika.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - firmę handlowo-usługową w zakresie usług remontowo-budowlanych. Rozlicza się z podatku dochodowego prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, ponadto jest podatnikiem podatku VAT. Działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług we własnym zakresie. Wnioskodawca zatrudnia pracowników, a także korzysta z usług firm podwykonawczych. Wnioskodawca wyszukuje potencjalnych klientów na oferowane przez siebie usługi w całym kraju, składa oferty na świadczone usługi oraz przystępuje do przetargów. Ze względu na kryzys w kraju znajdowanie potencjalnych klientów jest coraz trudniejsze, przeprowadzanie negocjacji wymaga wielu kilkakrotnych wizyt w różnych częściach kraju. Obserwując co się dzieje na rynku i obawiając się o istnienie swojej firmy w kolejnym sezonie budowlanym - na 2012 rok, Wnioskodawca postanowił zatrudnić w swojej firmie pracownika na stanowisku dyrektora, który miał przejąć część obowiązków Wnioskodawcy w zakresie pozyskiwania klientów. Do tych celów niezbędny był samochód, co za tym idzie Wnioskodawca zdecydował się dokonać zakupu samochodu osobowego marki HONDA CIVIC w październiku 2011 r. za kwotę 60 600 zł (brutto). Wnioskodawca dokonał zgodnie z obowiązującymi przepisami odliczenia podatku VAT w kwocie 6 tyś zł, a kwotę 54 600 zł jednorazowo zaliczył w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu zakupu. Wnioskodawca po raz pierwszy postanowił spróbować takiego rozwiązania w celu zwiększenia obrotów swojej firmy oraz umocnienia pozycji na rynku, dlatego też postanowił ten eksperyment przeprowadzić w okresie nie dłuższym niż rok, ponadto stwierdził, że pogarszająca się koniunktura na rynku nie pozwala mu robić dalekosiężnych planów i zakupiony samochód służący głównie wyjazdom zatrudnionego pracownika postanowił używać w firmie przez okres nie dłuższy niż 1 rok (rodzaj prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności ma specyficzny charakter i sezon na pozyskanie potencjalnych klientów na wykonywane przez niego usługi trwa maksymalnie do sierpnia 2012 r., po tym okresie nie ma już szans podpisania kontraktów na bieżący rok, a plany firm na kolejny sezon zaczynają się dopiero w następnym roku). Zakup powyższego samochodu Wnioskodawca sfinansował kredytem zawartym na okres 1 roku. Powyższa decyzja nie pozwalała Wnioskodawcy uznać tego samochodu za środek trwały, gdyż przewidywany przez niego okres używania tego składnika majątku w firmie miał być krótszy niż 1 rok - zgodnie z art. 22a ust. 1, co za tym idzie nie została spełniona przesłanka uznania tego samochodu za środek trwały. W związku z powyższym samochód ten Wnioskodawca zaliczył w koszty podatkowe jednorazowo, przyjął go na stan wyposażenia firmy (gdyż koszt zakupu przekraczał 1 500 zł) a wszelkie koszty związane z używaniem i eksploatacją tego samochodu (łącznie z odsetkami od kredytu zaciągniętego na jego zakup) uznawał na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Zamierzony przez Wnioskodawcę skutek został osiągnięty, ale nie w takim rozmiarze jakiego oczekiwał. Wnioskodawca spodziewał się lepszych wyników, stąd umowa o pracę z zatrudnionym przez niego pracownikiem na stanowisku dyrektora nie została przedłużona, a samochód stał się zbyteczny w prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż tego samochodu okazała się bezskuteczna, nie było żadnego zainteresowania ze strony kupujących, stąd po ponad 10 miesiącach wykorzystywania go na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, na początku października Wnioskodawca postanowił przekazać ten samochód na cel prywatny i wykreślić go z ewidencji wyposażenia swojej firmy. Wnioskodawca uznał, iż samochód ten nie może nadal obciążać firmy kosztami.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca dodał, że przedmiotowy samochód nabył i przyjął do używania wprowadzając na stan wyposażenia firmy w dniu 28 października 2011 r. natomiast przekazanie na cel prywatny miało miejsce 5 października 2012 r. Ponadto Wnioskodawca oświadczył, iż przedmiotowy samochód nie będzie już wykorzystywany przez niego na cele działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania, we wniosku oznaczone nr 1 - 3:

Zdaniem Wnioskodawcy, w obowiązującym na dzień dzisiejszy stanie prawnym przyjęcie na stan składnika majątku, który nie może być uznany za środek trwały zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliguje Wnioskodawcę do wprowadzenia go do ewidencji wyposażenia z racji tego, że był to majątek firmy, a jego wartość początkowa przekraczała 1 500 zł oraz zaliczenia jednorazowo w koszty wartości samochodu w momencie jego zakupu, gdyż zakup ten miał ewidentny związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i przysłużył się do osiągnięcia przychodów z tej działalności. Zgodnie z obowiązującymi przepisami wszelkie koszty z tytułu używania samochodu niewprowadzonego na stan środków trwałych firmy można rozliczać na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu. Natomiast przekazanie samochodu wykorzystywanego do prowadzonej działalności gospodarczej przed upływem roku pozostaje neutralne podatkowo, dopiero jego sprzedaż przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, generuje przychód z działalności gospodarczej.

Na potwierdzenie stanowiska w tej sprawie Wnioskodawca powołuje interpretacje m.in. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy o sygnaturze: ITPB1/415-378b/11/AK z dn. 20 czerwca 2011 r., ITPB1/415-862b/10/AK z dn. 30 listopada 2011 r., jak również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygnaturze: IPPB1/415-1029/08-2/PJ.

Wnioskodawca uważa również, że podatek VAT podlegający korekcie w związku z używaniem składnika majątku poniżej 1 roku zgodnie z obowiązującymi przepisami może stanowić koszt podatkowy w miesiącu złożenia deklaracji podatkowej VAT-7, która będzie uwzględniać powyższą korektę podatku VAT tj. w miesiącu listopadzie 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, w wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 rzeczy ruchomych, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej - uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył w październiku 2011 r. samochód, który był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Przewidywany okres użytkowania tego składnika majątku nie przekraczał jednego roku, w związku z powyższym nie został on zaliczony do środków trwałych, a jego wartość obciążyła bezpośrednio koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności w dniu nabycia. Po ponad 10 miesiącach użytkowania na cele związane z prowadzoną działalnością składnik majątku został przekazany na cele osobiste. Ponadto Wnioskodawca oświadczył, iż przedmiotowy samochód nie będzie już wykorzystywany przez niego na cele działalności gospodarczej.

Zgodnie z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie nastąpiło więc odpłatne zbycie składnika majątku. Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika by w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste powstawał obowiązek podatkowy w tym podatku.

Wycofany samochód nie został zbyty i nadal stanowi własność Wnioskodawcy. Będzie jedynie wykorzystywany na jego potrzeby osobiste. Przychód podatkowy, zaliczany do źródła-pozarolnicza działalność gospodarcza, może natomiast powstać w sytuacji, gdy samochód ten zostanie zbyty. Będzie tak w przypadku, gdy przedmiotowy samochód sprzedany zostanie przed upływem 6 lat od wycofania go z działalności. Okres tych 6 lat liczony jest od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten składnik majątku został wycofany z działalności, do dnia jego odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, możliwe jest więc, jeżeli podatnik wykaże, iż składniki majątku (nie będące środkami trwałymi) były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Nie występuje więc konieczność korygowania kosztów uzyskania przychodów, skoro samochód ten był wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej, a jego zakup był racjonalnie uzasadniony.

Gdyby jednak dany składnik majątku nie przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż np. zakupiony został w celu zaspokojenia potrzeb osobistych, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów. W takich okolicznościach, wydatki na zakup samochodu należałoby wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże należy zauważyć, że ciężar udowodnienia, iż zakupu nie dokonano w celach osobistych, jak również wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku. Natomiast procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku. Mając powyższe na uwadze, tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę tego, czy zakupiony samochód osobowy był wykorzystywany w prowadzonej działalności.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od towarów i usług nie jest uznawany za koszt uzyskania przychodu. Ustawa przewiduje jednak pewne wyjątki, np. zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 lit. c jest kosztem uzyskania przychodu kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a -22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie więc z tym przepisem, niezależnie od tego, czy korekta dotyczy środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, czy innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa wyżej, kwota zmniejszenia podatku naliczonego do odliczenia podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Koszt podatkowy powstały w wyniku tej korekty co do zasady powinien zostać uwzględniony w momencie jego określenia, tzn. dokonania korekty.

Reasumując, przekazanie samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej na cele prywatne nie powoduje powstania przychodu podatkowego z tej działalności gdyż, nie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku. Sytuacja ta nie spowoduje również konieczności korekty kosztów uzyskania przychodu, gdyż zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym przedmiotowy samochód był wykorzystywany na cele związane z tą działalnością i miał wpływ na osiąganie przychodów oraz był wykorzystywany w tej działalności przez okres krótszy niż rok, a co za tym idzie, zasadne było uznanie wydatków na zakup tego składnika majątku do kosztów uzyskania przychodów w dniu nabycia. Ponadto wartość podatku VAT podlegająca korekcie w związku z zaistniałą sytuacją, będzie stanowiła koszt podatkowy w momencie dokonania korekty.

Interpretacja została oparta na oświadczeniu Wnioskodawcy przedstawionym we wniosku, z którego wynika przede wszystkim, że Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości wykorzystywać przedmiotowego samochodu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od stanu występującego w rzeczywistości (np. Wnioskodawca będzie wykorzystywał samochód w prowadzonej działalności), wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.