ITPB1/415-1155/12/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan polskim rezydentem podatkowym i prowadzi w Polsce działalność rolniczą w zakresie hodowli norek, którą to działalność należy uznać za prowadzoną w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten stanowi, iż działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Z kolei za postanowieniami załącznika 2 do ustawy należy przyjąć, iż na potrzeby ustawy zwierzętami futerkowymi są między innymi norki.

Ponieważ nie prowadzi Pan ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy, na podstawie przepisu art. 24 ust. 4 ustawy, dochód z działalności z działów specjalnych produkcji rolnej ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Jednocześnie istnieje taka ewentualność, iż łączna suma Pana przychodów netto ze sprzedaży z prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej w 2012 r. lub w przyszłych latach osiągnie lub przekroczy limit, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - to jest równowartość w złotych kwoty 1.200.000 Euro

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładają na osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego progu przychodów netto, określonego w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości w sytuacji, gdy nie zgłosiły one zamiaru prowadzenia powyższych ksiąg zgodnie z przepisem art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a także, że fakt przekroczenia progu obrotów, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości nie powoduje, że prowadząc dział specjalny produkcji rolnej, utraci Pan prawo wyboru formy opodatkowania wedle norm szacunkowych.

Uzasadniając powyższe stanowisko wskazuje Pan, iż w myśl przepisu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, jej przepisów nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, które to działy są wedle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy traktowane jako odrębne źródło przychodów. Z kolei jak wskazano opisie zdarzenia przyszłego, hodowla norek, jako zwierząt futerkowych, jest działem specjalnym produkcji rolnej, a zatem przepisy ustawy znajdują do Pana zastosowanie.

Jak wynika z przepisu art. 24 ust. 4 ustawy, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalony na dwa sposoby.

Po pierwsze - jako różnica między przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania przychodów, powiększonymi o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartości ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego - o ile podatnik prowadzi księgi, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy. Należy także dodać, iż w przypadku, gdy podatnik prowadzi księgi wykazujące przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, przychody te ustala się wedle zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej (tak: przepis art. 15 ustawy w związku z art. 14 ustawy w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Po drugie - przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2 do ustawy - o ile podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy.

Kwestią rozstrzygającą formę obliczania dochodu stanowi, jak wynika z powyższego, okoliczność, czy podatnik prowadzi, czy też nie prowadzi ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy. Należy zatem rozważyć znaczenie przepisu art. 24a ustawy, który tej kwestii dotyczy.

I tak, jego ustęp 1 zobowiązuje między innymi osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą, do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, albo ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami szczególnymi, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Regulację tę rozszerza przepis art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej "jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tychże ksiąg".

Przepis art. 24a ust. 4 ustawy dodaje, iż obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w Euro w przepisach o rachunkowości.

Przepisem tym jest art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 Euro.

Jednakże, przytoczony wyżej przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości powinien podlegać wykładni z uwzględnieniem przepisu art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ten ostatni zawiera normy szczególne, określające kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 24a ust. 4 ustawy), oraz których podatników ten obowiązek co do zasady nie dotyczy, chyba, że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy). Przepis art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy stanowi więc lex specialis w stosunku do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Zestawienie wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż to od decyzji osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej zależy, czy będą prowadziły podatkową księgę przychodów i rozchodów, o czym wprost stanowi przepis art. 24a ust. 2 ustawy (zwrot "jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tychże ksiąg").

Z kolei przywołanie w przepisie art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisu art. 14 ustawy prowadzi do wniosku, iż ust. 4 art. 24a ustawy dotyczy jedynie przychodów osiąganych z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przepis art. 14 ustawy odwołuje się bowiem wprost do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Powyższe zapatrywanie prezentuje także orzecznictwo. Wskazuje Pan, iż w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 kwietnia 2009 r. w sprawie III SA/Wa 1682/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podniósł, iż "przepisy ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładają na podatnika prowadzącego działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu progu przychodów netto, o którym mowa w art. 2 ustęp 1 pkt 2 ustawy z 1994 r. o rachunkowości", z kolei w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie I SA/Łd 1361/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, iż "przepis art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f. nie stanowi podstawy do przyjęcia, że prowadzący działy specjalne produkcji rolnej jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych w przypadku przekroczenia kwoty przychodów w wysokości 800.000 EURO. Takiej samodzielnej podstawy nie stanowi też przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1994 r. o rachunkowości".

Wskazane wyżej stanowisko potwierdza także wprost przepis art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku. Wykładnia literalna tego przepisu prowadzi do wniosku, iż to podatnik decyduje (zwrot "o zamiarze założenia ksiąg"), czy będzie prowadził księgi, czy też nie.

Co więcej, użycie w przepisie art. 24a ust. 2 wyrazu "również" prowadzi do wniosku, iż ustawodawca uregulował w nim odmienną sytuację niż ta, która podlega regulacji ustępu 1 tegoż przepisu. Mianowicie, o ile ustęp 1 dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, o tyle ust. 2 odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów, którzy prowadzą działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar powadzenia ksiąg (podatkowej księgi przychodów i rozchodów jak i innych ksiąg rachunkowych).

Wskazuje Pan, iż w co do zasady analogicznych stanach faktycznych, Minister Finansów wydawał już interpretacje zgodne ze stanowiskiem wnioskodawcy (dla przykładu interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lipca 2012 r. w sprawie ITPB1 (415-539/12/WM oraz z dnia 17 marca 2011 r. w sprawie ITPB1 /415-1162/10/MR, czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. w sprawie IPTPB1 /415-324/12-2) AG).

Mając na uwadze powyższą argumentację uznaje Pan, iż jeżeli podatnik, który uzyskuje przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg, ma on obowiązek ustalać dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych, co dodatkowo jest niezależne od wielkości uzyskanych przychodów, ponieważ przekroczenie limitu przychodów, o którym mowa w przepisie art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest dla takiej sytuacji okolicznością obojętną, bowiem po pierwsze - to od podatnika w myśl przepisu art. 15 ustawy zależy, czy zamierza on prowadzić księgi, a po drugie - obowiązek prowadzenia księgi przychodów i rozchodów jest w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych uregulowany swoiście i odmiennie niż w ustawie o rachunkowości. Biorąc to pod uwagę, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej takim przypadku podatnik może określać wyłącznie na podstawie norm szacunkowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, z kolei nawet osiągnięcie lub przekroczenie limitów, określonych w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, nie spowoduje utraty prawa wyboru formy opodatkowania przy zastosowaniu tychże norm szacunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym "załącznikiem nr 2".

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

W myśl art. 15 tej ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Jak stanowi art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin "również" wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w ust. 1 art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O ile zatem ust. 1 art. 24a cytowanej ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jako pozarolnicza działalność gospodarcza, o tyle ust. 2 art. 24a tej ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów - prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin "księgi" zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro przepisach o rachunkowości.

Określony w tym przepisie obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego limitu przychodów dotyczy, co do zasady, podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające - po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg, co do zasady, nie dotyczy, chyba, że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Wielkość wyrażoną zaś w euro - stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości - przelicza się na walutę polską po średnim kursie ustalonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy.

Z powołanych przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustalany jest przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg w trybie określonym w art. 24a ust. 2 pkt 2 i art. 15 zdanie drugie ustawy.

Z wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność rolniczą, którą to działalność należy uznać za prowadzoną w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ nie prowadzi Pan ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy, na podstawie przepisu art. 24 ust. 4 ustawy, dochód z działalności z działów specjalnych produkcji rolnej ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Jednocześnie istnieje taka ewentualność, iż łączna suma Pana przychodów netto ze sprzedaży z prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej w 2012 r. lub w przyszłych latach osiągnie lub przekroczy limit, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - to jest równowartość w złotych kwoty 1.200.000 Euro.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że jeżeli, jako podatnik uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, nie zgłosi Pan zamiaru prowadzenia ksiąg - to będzie ustalał dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych i to niezależnie od wielkości uzyskanych przychodów.

Przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, nie jest w tej sytuacji okolicznością ważącą, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i dla potrzeb tej ustawy, uregulowany jest swoiście, odmiennie, niż w ustawie o rachunkowości. Dlatego też dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w wypadku, gdy podatnik (Pan) zamiaru prowadzenia ksiąg nie zgłosi, określany będzie wyłącznie na podstawie norm szacunkowych dochodu określonych w załączniku nr 2 do ustawy, także wtedy, gdy przychód przekroczy limit z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Końcowo wskazuje się, że interpretacja odnosi się wyłącznie do zagadnień prawa podatkowego w kontekście zadanego pytania i zaprezentowanego przez Pana stanowiska. Nie rozstrzyga o zgodności opisanych we wniosku czynności z innymi przepisami, w tym przepisami ustawy o rachunkowości.

W odniesieniu do przytoczonego w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzecznictwa należy stwierdzić, iż interpretacja indywidualna zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Cytowane postanowienie oraz decyzja co do zasady wiążą w sprawie w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.