ITPB1/415-1147/11/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzowania samochodu osobowego metodą liniową, przy zastosowaniu podwyższonej stawki amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 17 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzowania samochodu osobowego metodą liniową, przy zastosowaniu podwyższonej stawki amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opracowywania projektów budowlanych sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, przydomowych oczyszczalni ścieków. Ponadto prowadzi usługi polegające na pełnieniu funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego reprezentując gminę na terenie budowy. W ubiegłym, bieżącym, jak i przyszłym roku ten zakres usług jest decydujący w dochodach Wnioskodawcy. Dnia 15 listopada 2010 r. zawarł umowę z gminą na pełnienie funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego nad budową przydomowych oczyszczalni ścieków w ilości 228 sztuk na trenie całej gminy. Termin zakończenia robót i nadzoru do 28 września 2012 r. Zgodnie z umową Wnioskodawca zobowiązany jest 1 dzień w tygodniu przeznaczyć na kontrolę zrealizowanych i w trakcie budowy oczyszczalni przydomowych. Dnia 21 kwietnia 2011 r. zawarł umowę z Zakładem Usług Komunalnych na pełnienie funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego nad budową sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Zakończenie robót zgodnie z umową do 15 października 2012 r. Kontrola jakości wykonanych robót i robót w toku realizacji - 1 dzień w tygodniu. Dnia 31 maja 2011 r. na okres do 31 sierpnia 2012 r. zawarł umowę z gminą na pełnienie funkcji inspektora nadzoru nad budową 700 sztuk oczyszczalni na terenie gminy. Kontrolę jakości wykonanych i zrealizowanych robót wykonuje 1 dzień w tygodniu. Inwestycja dofinansowana jest ze środków unijnych. Na terenie tej gminy Wnioskodawca szczególnie musi poruszać się po drogach polnych, leśnych, nieutwardzonych. Dnia 25 lipca 2011 r. na okres do 30 czerwca 2012 r. zawarł z gminą umowę na pełnienie funkcji inspektora robót nad budową sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej miejscowości na terenie gminy. Również na realizacji tej inwestycji jest 1 dzień w tygodniu w celu kontroli jakości robót. Dnia 3 sierpnia 2011 r. do końca 30 listopada 2012 r. zawarł umowę z gminą na pełnienie nadzoru autorskiego nad budową przydomowych oczyszczalni ścieków w ilości 476 sztuk. Oczyszczalnie te zostały zaprojektowane przez Wnioskodawcę. Wielokrotnie brał udział w wizjach lokalnych na terenie budowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższego samochód osobowy wprowadzony do ewidencji można amortyzować metodą liniową przy zastosowaniu stawek wyższych niż wynikające z wykazu (współczynnik 1,4), gdyż używany jest w warunkach terenowych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja zobowiązań wynikających z zawartych z gminami i innymi jednostkami umów na pełnienie nadzoru nad budową oczyszczalni przydomowych lub sieci wodociągowych i kanalizacyjnych wymaga dojazdu i pobytu w miejscach budowy. Ponadto fakt, iż w prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystuje samochód osobowy, którym przewozi przyrządy pomiarowe do kontroli realizacji prawidłowej inwestycji (są to statyw, niwelator, łata miernicza, taśma miernicza) oraz zmuszony jest poruszać się po polnych drogach, drogach leśnych oraz nieurządzonych dojazdach, powoduje szybsze zużycie samochodu. Średnio miesięcznie przebieg wynosi około 4.000 km Tak duże przebiegi w warunkach terenowych i konieczność dojazdu do miejsc, do których można dotrzeć tylko w korzystnych warunkach atmosferycznych powodują zupełnie inne warunki eksploatacji samochodu niż jest to przewidziane w homologacji. Dlatego Wnioskodawca jest zdania, że możliwe jest w tym przypadku podwyższenie stawki amortyzacyjnej z 20 do 28%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady dotyczącej kosztów uzyskania przychodów wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

* wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z treścią art. 22h ust. 2 cytowanej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jednakże w szczególnych, przewidzianych w ustawie przypadkach, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacji z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 22i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy określa, iż podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

W myśl art. 22i ust. 3 ww. ustawy, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa przesłanek, jakie winny być spełnione, by zasadnym stało się uznanie, że środki trwałe wskazane w art. 22i ust. 2 (w tym środki transportu) używane są bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.

W Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samochody osobowe zaliczone zostały do rodzaju 741 Klasyfikacji Środków Trwałych, a podstawowa stawka amortyzacyjna dla tych samochodów wynosi 20%.

W objaśnieniach nr 3 do powyższego załącznika nr 1 określono definicję środków trwałych, w tym środków transportu, wymagających szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy. Stosownie do tej definicji są to te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Z przedłożonego przez Wnioskodawcę wniosku wynika, iż samochód wykorzystywany jest w prowadzonej działalności projektowej oraz polegającej na pełnieniu nadzoru inwestorskiego, przez co porusza się po drogach polnych, leśnych, nieutwardzonych. Przewożone nim są przyrządy pomiarowe do kontroli realizacji inwestycji. W związku z tym, narażony jest na szybsze zużycie.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazuje, iż samochód używany jest w warunkach terenowych i leśnych.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może, od wartości tak używanego samochodu osobowego, dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynnika podwyższającego, o którym mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy. Dlatego też samochód amortyzowany może być przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w wysokości 28%, tj. 20% x 1,4.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.