ITPB1/415-1146/12/13-S/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 183/13 (data wpływu 5 września 2013 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania tym podatkiem kwoty z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania tym podatkiem kwoty z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, uzyskuje przychody z tytułu najmu lokalu użytkowego opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Działając jako jeden z sześciu współwłaścicieli lokalu użytkowego (wynajmujący) dnia 20 maja 2010 r. zawarł umowę najmu lokalu użytkowego ze spółką akcyjną (najemcą), na mocy której pobierała czynsz najmu, opodatkowany podatkiem VAT. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 30 maja 2015 r.

Przed upływem okresu obowiązywania umowy najmu najemca zwrócił się do Wnioskodawcy z wnioskiem o wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu z uwagi na nierentowność i nieopłacalność prowadzenia działalności w najmowanym lokalu. Dnia 25 września 2012 r. strony podpisały porozumienie w przedmiocie rozwiązania umowy najmu, ze skutkiem na dzień 30 września 2012 r. Zgodnie z ustaleniami porozumienia, w związku z rozwiązaniem umowy z przyczyn leżących po stronie najemcy przed upływem terminu na jaki została zawarta, najemca zapłacił na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 53.318 zł 16 gr netto (najemca został zobowiązany do zapłaty wskazanej kwoty na rzecz każdego ze współwłaścicieli lokalu, co w sumie wyniosło 319.908 zł 96 gr netto). Ponadto strony zastrzegły, że wypłacone odszkodowanie wyczerpuje wszelkie ewentualne roszczenia stron z tytułu zawartej umowy najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, kwotę uzyskaną, przez Wnioskodawcę od najemcy w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy najmu należy opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym jako przychód z najmu lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane od najemcy odszkodowanie będzie podlegało opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Otóż zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne "opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze". Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3 pkt a) ustawy ryczałt od powyższych przychodów wynosi 8,5%.

W omawianym stanie faktycznym najemca w związku z nierentownością i nieopłacalnością prowadzonej w lokalu działalności gospodarczej postanowił o jej zakończeniu. Jednakże w związku z chęcią zakończenia umowy najmu przed okresem na jaki została zawarta, chcąc uniknąć procesu sądowego i polubownie zakończyć spór wystąpił do Wnioskodawcy z wnioskiem o rozwiązanie umowy w drodze porozumienia stron za odszkodowaniem.

Mając na uwadze powyższe, kwota otrzymana przez Wnioskodawcę stanowi przychód z umowy najmu, gdyż jest ściśle z nim związana. Powyższe brzmienie przepisu nie ogranicza możliwości opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wyłącznie dochodu z czynszu najmu, ale wskazuje, że mogą być nim opodatkowane wszelkie otrzymane przez podatnika pieniądze z tytułu umowy najmu. Bez wątpienia odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu z przyczyn leżących po stronie najemcy jest kwotą pieniędzy otrzymaną z tytułu umowy najmu, gdyż to właśnie umowa najmu stała się źródłem tego przychodu.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca kwotę uzyskaną od najemcy w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy najmu winien opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym jako przychód z najmu lokalu.

W dniu 3 stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB1/415-1146/12/WM, w której uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdził, iż przychód uzyskany z tytułu przedmiotowego odszkodowania należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca wniósł w dniu 8 kwietnia 2013 r. skargę na ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.

Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 183/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że nie może być wykonana oraz zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony Skarżącej kwotę zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 5 września 2013 r. wpłynął do tutejszego organu odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 183/13.

Mając na uwadze treść ww. orzeczenia, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej,

* inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Do przychodów z innych źródeł zaliczyć można jedynie te przychody, które nie pochodzą ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a jednocześnie stanowią przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do źródła tego należą wszelkie pozostałe przychody niemieszczące się w innych źródłach przychodów.

Ponieważ w art. 10 ust. 1 ustawy, jako odrębne źródło przychodów wskazano najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawę, poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6), przychodów uzyskanych z tego tytułu nie można kwalifikować do przychodów z innych źródeł (pkt 9).

Umowa najmu należy do umów nazwanych, uregulowanych w przepisach kodeksu cywilnego (art. 659 k.c. i następne), w myśl których wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Przychody (dochody) osiągane przez osoby fizyczne z tytułu najmu mogą być opodatkowane zarówno na zasadach ogólnych tj. na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak w formach ryczałtowych z uwagi na brzmienie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), który wskazuje, że wspomniana ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne: osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z uwagi na odpłatny charakter umów najmu przychodem z tego źródła przychodów będzie przede wszystkim czynsz stanowiący wynagrodzenie wynajmującego z najmu, chociaż oczywiście nie tylko.

W art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ustawodawca wskazał bowiem, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Wskazując jednocześnie, że do ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Według Słownika języka polskiego PWN (CD 2000) pojęcie "tytułem" należy rozumieć jako: podstawa czegoś, powód, racja. Powyższe pozwala uznać, że przychodem z tytułu najmu będzie oprócz wynagrodzenia wynajmującego wynikającego bezpośrednio z tej umowy (czynsz) także wszystko to, co uzyskuje najemca na jej podstawie. Tym samym świadczenie pieniężne (odszkodowanie) uzyskane na mocy porozumienia z uwagi na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu zawartej na czas oznaczony stanowi przychód z tytułu umowy najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając zatem w przedmiotowej sprawie stanowisko Sądu oraz mając na uwadze zaistniały stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że Wnioskodawca otrzymane odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu może opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne na podstawie art. 6 ust. 1a ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.