ITPB1/415-1081/10/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2010 r. (data wpływu 17 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 7 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży maszyny - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży maszyny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych świadczonych koparkami i pojazdami ciężarowymi. W związku z możliwością uzyskania nowych zleceń podjął decyzję o zakupie dodatkowej koparki. Nie dysponował jednak wystarczającą ilością środków pieniężnych, więc postanowił wziąć ją w leasing. Maszynę spełniającą oczekiwania znalazł w Norwegii. Z uwagi na to, że planował leasingować używany sprzęt z zagranicy firma leasingowa poinformowała go, że sam ma załatwić wszystkie formalności związane z jej sprowadzeniem. W związku z tym dnia 12 września 2010 r. za kwotę 200.000,00 NOK czyli 99.666 zł plus Vat kupił używaną koparkę kołową firmy Volvo, model EW160, rok produkcji 2002. Koparkę sprowadził z Norwegii 24 września 2010 r. opłacając podatek VAT od importu (SAD). Należność sprzedawcy nie została uregulowana. W dniu 29 września 2010 r. Wnioskodawca wystawił fakturę Vat na kwotę 122.000 zł (100.000 zł netto) firmie leasingowej. Zgodnie z umową z dnia 4 października 2010 r. zawartą między Wnioskodawcą, a firmą leasingową sprzedał zakupioną maszynę. Zgodnie z postanowieniami umowy kupujący przelał na konto sprzedawcy z Norwegii należną mu od Wnioskodawcy kwotę należności. Regulując zobowiązanie Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami umowy, dokonał zapłaty za koparkę z tytułu zawartej z Wnioskodawcą umowy sprzedaży. Pozostałą część należności będącą zapłaconym podatkiem VAT od importu uregulował na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę firmie leasingowej faktury sprzedaży z dnia 29 września 2010 r., na kwotę 122.000,00 zł. Tym sposobem firma leasingowa stała się właścicielem koparki, a Wnioskodawca użytkuje ją na podstawie umowy leasingu. Przed przekazaniem koparki firmie leasingowej Wnioskodawca nie wykorzystywał jej w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności handlowej, a koparkę nabył na swoją firmę w celu przekazania firmie leasingowej, by móc wziąć ją w leasing. Koparka nie stanowiła środka trwałego (nie została ujęta w ewidencji środków trwałych firmy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja zawarta między Wnioskodawcą, a firmą leasingową generuje przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz czy w związku z tym zobowiązany jest zapłacić podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien zapłacić zryczałtowanego podatku dochodowego. Stosunek prawny powstały między nim i firmą leasingową nie zrodził bowiem przychodu zdefiniowanego w art. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Ponadto, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 5 przychody ze sprzedaży opodatkowane są stawką 3%. Wskazany powyżej stan faktyczny nie spełnia przesłanek powołanego przepisu. Przede wszystkim nie ma tu zastosowania przepis art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. e) oraz art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f). Drugi z powołanych przepisów dotyczy zbycia środków trwałych firmy oraz składników jej majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) Jak wskazano w opisie stanu faktycznego zakupiona maszyna nie stanowiła środka trwałego ani wyposażenia firmy. Zaznacza też, że przedmiotem jego działalności nie jest handel maszynami i innymi urządzeniami technicznymi, a więc nie może mieć tu zastosowanie również przepis art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Przepis wymienionego powyżej art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1., nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie zaś z brzmieniem przepisu art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz składników majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1.500 zł, nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Ustawodawca zobowiązuje podatników opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych do prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej "ewidencją", z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a. Zasady prowadzenia wykazu, o którym mowa zostały określone w § 14 i § 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 219, poz. 1836 z późn. zm.), które zostało wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 16 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy opodatkowani ryczałtem mają obowiązek ewidencjowania wykorzystywanych dla celów działalności gospodarczej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przez środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne należy rozumieć składniki majątkowe, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będą to zarówno składniki majątkowe podlegające amortyzacji, jak i te które amortyzacji nie podlegają. Natomiast przepis § 14 ust. 5 ww. rozporządzenia zawiera enumeratywnie wymienione składniki majątku podatnika, które nie są przedmiotowym wykazem objęte. W myśl tego przepisu, nie podlegają objęciu wykazem budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 12 września 2010 r. zakupił koparkę w celu odpłatnego przekazania jej firmie leasingowej. Przedmiotowa koparka miała być następnie udostępniona Wnioskodawcy dla potrzeb prowadzonej przez Niego działalności na podstawie umowy leasingu przez firmę leasingową. W dniu 4 października 2010 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży koparki na rzecz firmy leasingowej.

Jak wykazuje analiza przytoczonych powyżej uregulowań prawa podatkowego, rodzajowy katalog przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie jest ograniczony zasadą numerus clausus. Wymienione kategorie przychodów mają charakter przykładowy, otwarty. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Ustawodawca akcentuje więc, jako warunek konieczny ale i wystarczający, istnienie związku z działalnością gospodarczą.

W myśl powyższego zatem, przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku - maszyny budowlanej (koparki), nie ujętej w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Związek przychodu jaki uzyskał Wnioskodawca ze sprzedaży koparki z prowadzoną działalnością gospodarczą (usługi budowlane świadczone koparkami i pojazdami ciężarowymi) jest wyraźny i determinuje określone konsekwencje podatkowe w postaci przyporządkowania go do źródła, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisywanej we wniosku transakcji Wnioskodawca występował jako przedsiębiorca, sprzedaż koparki na rzecz firmy leasingowej udokumentował fakturą VAT. Poza tym, co jest ważącym dla prawidłowej kwalifikacji przychodu, sprzedaży maszyny dokonał w celu jej późniejszego wyleasingowania dla celów działalności gospodarczej. Tak więc całe przedsięwzięcie polegające na pozyskaniu przez Wnioskodawcę składnika majątku (koparki) w celu obsługi nowych zleceń, którego jednym z etapów było odpłatne zbycie tejże koparki późniejszemu leasingodawcy, od początku osadzone było w ramach indywidualnej działalności gospodarczej.

W związku z tym, właściwa kwalifikacja na gruncie podatkowym czynności odpłatnego zbycia koparki podmiotowi świadczącemu usługi leasingu nie może być dokonana w odseparowaniu od gospodarczego kontekstu całego zamierzenia.

Wobec tego, w zaprezentowanym stanie faktycznym, przychód ze sprzedaży koparki stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku, tj. w wysokości 3,0% przychodów.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Załączone do wniosku dokumenty nie mogą być brane pod uwagę przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy.

Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ,y, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.