ITPB1/415-1071/11/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 13 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodu podatkiem liniowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodu podatkiem liniowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł w dniu 25 stycznia 2011 r. ze sportową spółką akcyjną umowę zatytułowaną "umowa o wspólne przedsięwzięcie". Strony postanowiły, że wspólnik przekazuje spółce akcyjnej środki pieniężne, które zostaną wydatkowane na określony cel tj. zakup wskazanego w umowie piłkarza. Cykl szkoleniowy piłkarza i związane z tym wydatki oraz ryzyko ponoszone będą przez spółkę akcyjną. Wszelkie prawa do zawodnika przysługują wyłącznie spółce akcyjnej. Świadczenie wspólnika ogranicza się do przekazania środków pieniężnych. W przypadku zbycia zawodnika wspólnik uprawniony będzie do uzyskania wynagrodzenia, którego wysokość określona procentowo uzależniona jest od kwoty uzyskanej przez sportową spółkę akcyjną z transferu zawodnika. Przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tego tytułu, lecz po zawarciu wskazanej wyżej umowy, Wnioskodawca zamierza zgłosić prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, której przychód stanowić będzie wskazane wyżej wynagrodzenie uzyskiwane od sportowej spółki akcyjnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarcza będzie swym zakresem obejmowała działalność będącą przedmiotem zawartej umowy ze spółką akcyjną. Planowana działalność nie będzie wykonywana wyłącznie dla celów otrzymania wynagrodzenia z zawartej umowy, choć w początkowym etapie jej prowadzenia może stanowić wyłączne źródło przychodu. Czynności wskazane we wniosku wykonywane będą w ramach zarobkowej działalności usługowej wykonywanej we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły. Zorganizowanie i ciągłość prowadzonej działalności polegać będzie na stałej analizie rynku i zawieraniu kolejnych tego rodzaju umów w przypadku pojawienia się na rynku oferty partycypacji w kosztach nabycia przez spółkę akcyjną lub inny klub sportowy zawodnika. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność względem osób trzecich za rezultat i wykonanie umowy ze spółką akcyjną, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Będzie ponosił ryzyko gospodarcze związane z umową. Strony nie wyłączyły odpowiedzialności Wnioskodawcy oraz osób trzecich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy, który zawarł opisaną powyżej umowę przed rejestracją działalności gospodarczej, a przychody z tego tytułu otrzyma po rejestracji działalności gospodarczej przysługuje prawo do opodatkowania uzyskanego z tego tytułu wynagrodzenia od sportowej spółki akcyjnej na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza zasadę, zgodnie z którą dochody osiągane przez podatników z działalności gospodarczej opodatkowane są według skali określonej w art. 27 ustawy. Jednocześnie ustawodawca daje podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą uprawnienie do wyboru formy opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ustawy tj. według stawki liniowej - 19%. Jedynym warunkiem jaki stawia ustawodawca przed podatnikiem który chciałby w ten sposób opodatkować uzyskiwany przez siebie dochód jest dokonanie odpowiedniego zgłoszenia co do wyboru formy i zachowanie ustawowego terminu. W ust. 2 art. 9 ustawy ustawodawca wskazuje, że tego rodzaju zgłoszenie powinno nastąpić w terminie do 20 stycznia roku podatkowego. Jednakże w przypadku podatników, którzy rozpoczynają w roku podatkowym prowadzenie działalności tego rodzaju zgłoszenie winno nastąpić w terminie do dnia poprzedzającego rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej. Mając na uwadze treść definicji działalności gospodarczej, do której zaliczony jest każdy przejaw aktywności gospodarczej podatnika, bez względu na rezultat, prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły, należy przyjąć, że zawarcie mowy ze sportową spółką akcyjną było już przejawem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pomimo, że nie uzyskał jeszcze przychodu. Mogłoby się więc wydawać, że zgłoszenie w zakresie wyboru formy opodatkowania dokonane po zawarciu umowy, lecz przed uzyskaniem przychodu jest spóźnione.

Jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, wykładnia niniejszego przepisu ust. 2 ustawy wskazuje, że ustawodawca prolonguje ustawowy termin złożenia oświadczenia. Mimo bowiem wskazania, że zgłoszenie ma nastąpić do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej, której przejawem jest każda aktywność gospodarcza podatnika, ustawodawca wskazuje, "nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu". Stąd też pomimo zwłoki podatnika w zakresie zgłoszenia wyboru formy opodatkowania przez dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej, dokonanie stosowanego zgłoszenia przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tego tytułu powoduje, że podatnik zachowuje prawo do skorzystania z liniowej stawki opodatkowania na zasadzie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłami przychodów są:

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o podatku dochodowego od osób fizycznych wylicza (pod literami a-c) różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe. W niniejszej sprawie rozważenia wymaga, czy działalność Wnioskodawcy jest działalnością handlową lub usługową.

Odnosząc się do słownikowych znaczeń tych pojęć, należy wskazać, że zgodnie ze Współczesnym słownikiem języka polskiego, pod redakcją Bogusława Dunaja, Warszawa 2007, str. 489, pod pojęciem handel, należy rozumieć rodzaj działalności polegającej na nabywaniu jakichś dóbr, usług, walorów w celu sprzedaży, wynajmowania, odstępowania ich za jakąś cenę, pośredniczenie między wytwórcami i nabywcami.

Natomiast zgodnie z zapisem tego słownika, przez usługi należy rozumieć, działalność mającą na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, prowadzoną przez ludzi mających odpowiednie kwalifikacje i dysponujących potrzebnym sprzętem, lokalem, itp.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), za działalność gospodarczą - rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Natomiast w myśl art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawodawca wskazał, że użyte w ustawie określenia oznaczają:

Posiłkując się również zapisami zasad metodycznych, które zostały zawarte w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 208, poz. 1293 z późn. zm.) wskazać należy, że pod pojęciem usług rozumie się:

* wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,

* wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Pojęcie usług nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności z materiałów własnych wykonawcy.

Z powyższych definicji wynika, że dotyczą one podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny, świadczy o tym użycie takich sformułowań jak np. handlowiec - osoba zajmująca się handlem, usługodawca - podmiot świadczący usługi, czyli definicje powyższe dotyczą działalności mających na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, a więc potrzeb innych osób, podmiotów.

O poprawności dokonanej interpretacji stanowi m.in. okoliczność, że wykładnia językowa, systemowa i funkcjonalna dają zgodny wynik, stąd konieczne było powołanie powyższych definicji zawartych w różnych aktach prawnych. W przedmiotowej sprawie nie można pominąć faktu, że przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym - jest częścią określonego aktu normatywnego, a w konsekwencji określonej gałęzi prawa. Dokonując zatem kwalifikacji osiągniętych przychodów z opisanej umowy, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego oraz do przepisów zawartych w innych ustawach. Innymi słowy należy sięgnąć tak do wykładni systemowej wewnętrznej jak i wykładni systemowej zewnętrznej.

Analiza powyższych definicji przemawia więc za przyjęciem stanowiska, że aby uznać daną aktywność zarobkową Wnioskodawcy za działalność gospodarczą w zakresie handlu, bądź usług, aktywność ta powinna przede wszystkim zaspokajać wielorakie potrzeby innych osób, podmiotów. Cech takich wskazana przez Wnioskodawcę aktywność zarobkowa nie posiada, gdyż skierowana jest na zaspokojenie potrzeb wyłącznie Wnioskodawcy. Nie mieszcząc się w żadnej z powyższych definicji, aktywność zarobkowa Wnioskodawcy wykracza poza wyliczenie zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy i jako taka, nie może być przedmiotem działalności gospodarczej.

Ponadto wskazać należy, że wykładnia językowa użytego w definicji pojęcia "działalność gospodarcza" zwrotu "z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1, 2, i 4-9", zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzić mogą do rozbieżnych rezultatów.

Można bowiem, odwołując się do reguł językowych (składni) języka potocznego stwierdzić tak że użyty w hipotezie zwrot "z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1, 2, i 4-9" oznacza, że dla oceny, z jakiego źródła pochodzi dany przychód należy najpierw ustalić, czy nie jest on skutkiem działalności zarobkowej, wykonywanej w sposób zorganizowany, ciągły, prowadzonej we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek i tylko wówczas, gdy nie można zaliczyć go do tego rodzaju przychodów, można uznać go za przychód z innego niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy źródła.

Można też wyciągnąć wniosek, że ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 powołanej ustawy, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej.

Brak jednoznacznego rezultatu wykładni językowej czyni koniecznym sięgnięcie do innych reguł wykładni. Pomocna w odkodowaniu treści normy prawnej może być w tym wypadku wykładnia systemowa wewnętrzna. Definiując przychody pochodzące z różnych źródeł ustawodawca, podkreślając tym samym ich rozłączność, zawarł reguły kolizyjne, wskazując, kiedy dany przychód może być uznany za przychód z określonego źródła, choć faktycznie odpowiada on ogólnej definicji przychodów z innego źródła. I tak w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, wyłącza z przychodów, których źródłem jest odpłatne zbycie nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa wieczystego użytkowania gruntów, innych rzeczy - zbycie następujące w wykonaniu działalności gospodarczej.

W art. 13 pkt 9 ustawy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście włączono przychody z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tym samym przychód z tego tytułu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Również w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ustawodawca nakazał - w art. 14 ust. 2 ustawy - zaliczenie do nich enumeratywnie wymienionych (nie użyto bowiem określenia "w szczególności") przychodów, które w braku stosownego uregulowania zaliczone byłyby do innych źródeł, bowiem odpowiadałyby ich definicji. O tym, iż są to przychody inne niż odpowiadające przychodom z działalności gospodarczej, wymienionym w art. 14 ust. 1 tej ustawy, świadczy użycie zwrotu: "przychodem z działalności gospodarczej są również". Użycie określenia "również" - sygnalizuje, że dany stan rzeczy jest pod jakimś względem podobny do innego stanu rzeczy, zwłaszcza tego, o którym była mowa wcześniej (por. Słownik współczesnego języka polskiego - Wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 979).

Przywołane wyżej przepisy wskazują więc na to, iż co do zasady przychody winny być przypisywane do tego ze źródeł, którego opis w sposób bardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa nakazuje expressis verbis zaliczenie ich do przychodów z innego źródła. W przeciwnym wypadku powołane wyżej regulacje byłyby zbędne.

Reasumując, zestawienie treści art. 5a pkt 6 i art. 14 ust. 2, art. 13 pkt 9, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na to, iż nawet jeżeli w ramach działalności wykonywanej zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek, podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z tej działalności, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła i podlegają opodatkowaniu według obowiązującej w danym roku podatkowym skali podatkowej.

Z przedstawionego wniosku o udzielenie interpretacji zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o wspólne przedsięwzięcie. Strony umowy postanowiły, że wspólnik przekazuje spółce akcyjnej środki pieniężne, które zostaną wydatkowane na określony cel tj. zakup wskazanego w umowie piłkarza. Cykl szkoleniowy piłkarza i związane z tym wydatki oraz ryzyko ponoszone będą przez spółkę akcyjną. Wszelkie prawa do zawodnika przysługują wyłącznie spółce akcyjnej. Świadczenie wspólnika ogranicza się do przekazania środków pieniężnych. W przypadku zbycia zawodnika wspólnik uprawniony będzie do uzyskania wynagrodzenia, którego wysokość określona procentowo uzależniona jest od kwoty uzyskanej przez sportową spółkę akcyjną z transferu zawodnika.

Mając na uwadze przeprowadzoną uprzednio wykładnię przepisów oraz przedstawione zdarzenie przyszłe przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę nie można zakwalifikować do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. działalności gospodarczej. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma prawa opodatkować uzyskanych dochodów na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tzw. podatkiem liniowy. Faktu tego nie zmienia nawet uznanie, że Wnioskodawca będzie dokonywał powyższych czynności w sposób zorganizowany i ciągły, bowiem osiągnięcie przychodów na podstawie zawartej umowy nie wykazuje cech aktywności zarobkowej w zakresie handlu, bądź usług. Osiągnięcie przychodu z tytułu wynagrodzenia, którego wysokość określona procentowo uzależniona jest od kwoty uzyskanej przez klub sportowy z transferu zawodnika w związku z zawartą "umową o wspólne przedsięwzięcie", nie stanowi działalności opisanej w nomenklaturze działalności gospodarczej, w związku z czym, czynności te nie mogą być klasyfikowane według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych jako działalność usługowa, gdyż jak wskazano powyżej istotą tejże działalności, jest wykonywanie czynności na rzecz innych osób, podmiotów. Nie sposób uznać, że czynności te polegają wyłącznie na przekazaniu spółce akcyjnej środków pieniężnych na zakup oznaczonego w umowie zawodnika. Nie zmienia także tego ustalenia fakt, że Wnioskodawca jak wskazał będzie prowadził działalność gospodarczą będącą przedmiotem zawartej umowy. Sam wpis do działalności gospodarczej nie przesądza i nie decyduje o zaliczeniu przedmiotowej aktywności Wnioskodawcy do działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli cech tej aktywności nie można zaliczyć do tego źródła przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Deklarując wybór 19% podatku liniowego podatnik musi uwzględnić przesłanki określone w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wyżej cytowanych przepisów wynika jednoznacznie, że opodatkowaniu podatkiem liniowym podlegają wyłącznie dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Reasumując, przychód osiągnięty z tytułu zawartej umowy nie będzie stanowił przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. działalności gospodarczej, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał prawa do opodatkowania tego przychodu na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy. Tym samym wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie każdy przejaw aktywności gospodarczej należy wiązać z prowadzeniem działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy. W przedmiotowej sprawie istotne więc było dokonanie interpretacji w zakresie możliwości zaliczenia uzyskiwanych przychodów do źródła z tytułu działalności gospodarczej. Skoro jak wywiedziono, na podstawie zanalizowanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, przychody z zawartej umowy nie mogą być zaliczone do tego źródła, dla przedmiotowej sprawy pozostaje bez znaczenia moment uzyskania pierwszego przychodu, bowiem osiągniętych przychodów Wnioskodawca nie będzie miał prawa opodatkować na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto ze względu na zakres - wyznaczony postawionym pytaniem i własnym stanowiskiem - tut. organ nie dokonał kwalifikacji osiągniętego przychodu do właściwego źródła.

Końcowo należy wskazać, że w dniu 5 stycznia 2012 r. została wydana dla Wnioskodawcy w tożsamym stanie faktycznym interpretacja indywidualna w zakresie podatku od towarów i usług znak ITPP2/443-1498/11/RS, w której oparto się m.in. na stwierdzeniu Wnioskodawcy, że: "nie dokonuje Pan na rzecz spółki żadnej usługi, a jedynie przenosi prawo własności środków finansowych, licząc na partycypację w przyszłych zyskach." Co więcej Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska przytoczył fragment interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 grudnia 2009 r. znak ITPP2/443-827/09/RS, gdzie wskazano, że: " (...) część kwoty odstępnego należnego Spółce od klubu piłkarskiego z tytułu transferu zawodników jest jedynie korzyścią wynikającą z posiadanych praw (...). Zatem nie stanowi ono wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług. (...) Spółka (...) nie jest podmiotem świadczącym usługi."

Tym samym dokonana interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług - zgodna ze stanowiskiem Wnioskodawcy - nie pozostawia wątpliwości, co do braku możliwości zakwalifikowania przedmiotowego przychodu do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, a tym samym możliwości jego opodatkowania tzw. podatkiem liniowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.