ITPB1/415-1015/11/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży w Internecie - za pośrednictwem sklepu internetowego on line muzyki (licencji do utworów muzycznych), które mogą być wykorzystywane do różnych celów, głównie komercyjnych. Muzyka do sklepu byłaby uzyskiwana na podstawie umów cywilnych zawartych z muzykami z różnych krajów świata, ale głównie z Niemiec. Byłyby to zarówno osoby prowadzące działalność gospodarczą, jak i nieprowadzące tej działalności (free lancerzy). W umowie z artystami znalazłoby się określenie, że artysta przekazuje Wnioskodawcy prawo do udzielania (sprzedaży) niewyłącznej licencji (sublicencji) do utworów muzycznych osobom trzecim (klientom). Przychód muzyka stanowiłby określony procentowo udział w cenie sprzedaży utworu. Przy czym cena utworu wahałaby się od kilkudziesięciu do kilkuset złotych. Należności wypłacane byłyby bezpośrednio na rachunek bankowy wskazany przez muzyka. Według zapisów umowy, muzyk ponosiłby osobistą odpowiedzialność za wszystkie zobowiązania podatkowe, wynikające z zawartej umowy. Z doświadczenia innych osób z tej branży Wnioskodawca uzyskał też informację, że muzycy zawierający umowy ze sklepami internetowymi on line albo nie prowadzą działalności gospodarczej w ogóle, albo prowadzą działalność gospodarczą na terenie swojego kraju zamieszkania, ale nie na terenie Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca byłby zobowiązany jako płatnik do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od przychodów osiąganych przez muzyków - obywateli niemieckich - z tytułu sprzedaży licencji za pośrednictwem swojego sklepu internetowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie spełniałby wymogów pełnienia funkcji płatnika obywateli zagranicznych pochodzących z Niemiec, z tytułu uzyskiwanych przychodów ze sprzedaży w swoim sklepie. Co prawda przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewiduje, że podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, z przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu; Przy czym art. 29 ustawy o p.d.o.f. nie odsyła do żadnych przepisów szczególnych dotyczących obowiązków płatnika. Przepis ten konstruuje hipotetyczny obowiązek podatnika, który nie wiadomo jak zrealizować. W ocenie Wnioskodawcy potencjalni kontrahenci - obywatele niemieccy nie spełniają definicji osób o ograniczonym obowiązku podatkowym na terenie RP z art. 3 ust. 2a i 2b ustawy o p.d.o.f. Zgodnie z art. 3 ust. 2a. powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Jednakże zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 2b przywołanej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Ponad wszelką wątpliwość, osoby będące potencjalnymi kontrahentami nie będą wykonywać na terenie RP żadnych czynności w rozumieniu działalności wykonywanej osobiście, ani stanowiących istoty żadnego innego ww. źródła przychodów.

W konsekwencji osoby te nie podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przede wszystkim jednak Wnioskodawca zauważa, że przepisy Rozdziału 7 ustawy o p.d.o.f., regulujące obowiązki płatników - nie przewidują takiej sytuacji faktycznej, aby osoba fizyczna potrącała zaliczki na p.d.o.f. od przychodów obywateli niemieckich podlegających w całości opodatkowaniu w swoim kraju od wypłat z tytułu sprzedaży licencji. Przepisy dotyczące unikania podwójnego opodatkowania są niejednoznaczne w tym zakresie. Zgodnie z treścią art. 12 (1) Umowy w spawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej między RFN a Polską w dniu 14 maja 2003 r. - należności licencyjne, powstające w umawiającym się państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Doświadczenie życiowe wskazuje, że osoby te (muzycy) nie prowadzą w Polsce działalności gospodarczej za pomocą zorganizowanego zakładu, więc nie ma zastosowania art. 12 (4) powyższej umowy. Zatem sformułowanie "mogą" użyte w umowie oznacza możliwość dokonania wyboru w kwestii opodatkowania dochodów z należności licencyjnych, uzyskiwanych przez nierezydentów. Skoro w zawartej umowie obie strony - firma Wnioskodawcy i muzyk - jednoznacznie wskażą, że muzycy sami odpowiadają za swoje zobowiązania podatkowe, to tym samym zgodną wolą obu stron będzie wybór opodatkowania uzyskiwanych przez nich dochodów w Niemczech. Zatem płatnikami są sami muzycy - zarówno osoby fizyczne, prowadzące działalność gospodarczą, jak i te nieprowadzące działalności, a nie Wnioskodawca - jako właściciel sklepu internetowego. Kolejną kwestią są niskie kwoty potencjalnych przychodów uzyskiwanych przez muzyków z tego typu działalności. Przykładowo, przy sprzedaży jednego utworu (licencji) muzyk z Niemiec mógłby uzyskać przychód w wysokości kilkunastu euro. Zgodnie z informacjami ze stron internetowych, kwota wolna od podatku dla osób fizycznych jest uzależniona od stanu cywilnego danej osoby. Przykładowo, u osób zamężnych wynosiła ona w 2009 r. 16.008,00 €; u osób stanu wolnego 8.004,00 €. Przypuszczać należy, że w 2011 r. wielkość kwoty wolnej od podatku nie uległa zmianie. Zatem kwota uzyskana z tyt. należności licencyjnych w wysokości kilku euro mieści się w wartości dochodu wolnego od opodatkowania. Istotne jest przy tym, że jak wynika z doświadczeń przedsiębiorców mających doświadczenie w tej branży, osoby zagraniczne dokonujące sprzedaży licencji za pośrednictwem Internetu generalnie nie wyrażają zgody na pobieranie zaliczek przez kontrahenta polskiego, m.in. ze względu na wysokość kwot przychodów oraz powoływane niemieckie regulacje podatkowe. Informacje o możliwości realizacji obowiązku płatnika w takim przypadku kończą się wówczas odstąpieniem osoby niemieckiej od zawarcia umowy, a tym samym polski przedsiębiorca traci zysk. Zatem nadinterpretacja przepisów regulujących obowiązki płatnika uniemożliwia faktyczne osiąganie przychodów z handlu on line.

Innym problemem dla Wnioskodawcy jako osoby fizycznej nie zatrudniającej pracowników ze względu na symboliczny charakter uzyskiwanych przychodów - byłoby faktyczne realizowanie obowiązków płatnika, tj. sporządzanie odpowiednich kilkudziesięciu deklaracji podatkowych odnoszących się do małych kwot oraz egzekwowanie i uzyskiwanie certyfikatów rezydencji od kontrahentów. Byłoby to dla Wnioskodawcy jako mikro przedsiębiorcy realnie obciążenie nieadekwatne do czasu prowadzenia działalności gospodarczej sensu stricto i uzyskiwanych z tego źródła przychodów. Z tego powodu Wnioskodawca prosi o wnikliwe rozpoznanie jego sytuacji faktycznej, gdyż potencjalne obowiązki płatnika wpłyną na jego decyzji o podjęciu opisanej wyżej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Za dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznać należy również dochody nie osiągnięte w wyniku czynności dokonywanych na terytorium Polski, a mające swoje źródło w Polsce, jak np. dochody z należności licencyjnych uzyskane przez osoby nie mające w Polsce miejsca zamieszkania, dochody z tytułu odsetek od zainwestowanego w Polsce kapitału, itp.

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów nie będących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Przytoczony przepis nakłada ograniczony obowiązek podatkowy na osoby fizyczne, które nie mają w Polsce miejsca zamieszkania.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca, na podstawie umów cywilnych zawartych z muzykami (głównie obywatelami Niemiec), będzie dokonywał wypłaty na ich rzecz należności z tytułu sprzedaży, za pośrednictwem swojego sklepu internetowego, niewyłącznej licencji do utworów muzycznych osobom trzecim (klientom). Należność muzyków obejmuje określony procentowo udział w cenie sprzedaży utworu i wypłacana byłaby bezpośrednio na rachunek bankowy wskazany przez muzyka. Wnioskodawca posiada też informację, że wskazani muzycy nie prowadzą działalności gospodarczej w ogóle, albo prowadzą ją na terenie swojego kraju zamieszkania, ale nie na terenie Polski.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadającej na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy), przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Mocą art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478) zmienione zostało brzmienie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadającej na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy), z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Zmiana dotycząca art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, dokonana ustawą z dnia 25 listopada 2010 r., ma zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2011 r., o czym stanowi art. 13 ustawy zmieniającej z dnia 25 listopada 2010 r.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż płatnicy mogą stosować preferencyjne stawki przewidziane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku, tylko pod warunkiem posiadania zaświadczenia o siedzibie lub miejscu zamieszkania osoby zagranicznej (certyfikat rezydencji), której te należności są wypłacane.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. Umowy).

W ust. 3 art. 12 cytowanej Umowy Strony nadały określeniu "należności licencyjne" następujące znaczenie - "wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów".

Według ust. 4 art. 12 umowy, postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Z kolei, w myśl ust. 5 tegoż artykułu, uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jednakże, jeżeli osoba płacąca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, a należności te są pokrywane przez ten zakład lub stałą placówkę, wówczas uważa się, iż należności licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że płatności dokonywane z tytułu udzielenia praw - licencji do utworów muzycznych przez podmiot uprawniony (muzyka z Niemiec) do udostępniania (odsprzedaży) przez Wnioskodawcę, stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy.

W rezultacie przychody uzyskanie przez muzyków z Niemiec nieposiadających na terenie Polski miejsca zamieszkania, a także nieprowadzących w Polsce - miejscu, z którego pochodzą należności licencyjne, działalności gospodarczej poprzez zakład, bądź niewykonujących wolnego zawodu w oparciu o stałą placówkę, z tytułu dostarczania licencji do utworów muzycznych do dalszej odsprzedaży w ramach sklepu internetowego, stanowią zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy przychód podlegający zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując, na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych na rzecz swoich zagranicznych kontrahentów wypłat, w wysokości określonej w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli więc osoba zagraniczna (muzyk z Niemiec) przedłoży Wnioskodawcy certyfikat rezydencji i tym samym udokumentuje dla celów podatkowych miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec, to - zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - będzie miał zastosowanie art. 12 ww. umowy polsko-niemieckiej. Tym samym Wnioskodawca zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości nieprzekraczajacej 5% kwoty brutto wypłaconych niemieckim muzykom należności licencyjnych.

W sytuacji natomiast gdy ta osoba zagraniczna nie przedstawi Wnioskodawcy na moment wypłaty należności certyfikatu rezydencji, to będzie on jako płatnik obowiązany do pobrania od wypłacanego wynagrodzenia 20% podatku (art. 41 ust. 1 i 4 w związku z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać, za nieprawidłowe.

Wyjaśnienia również wymaga, że postanowienie w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) nie oznacza - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - że podatnik może wybrać państwo, w którym opodatkuje swój dochód i zapłaci podatek. Postanowienie to wskazuje natomiast, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Zwrócić uwagę trzeba, że zapisy umów zawieranych pomiędzy kontrahentami co do kształtu i realizacji zobowiązań podatkowych nie mają charakteru prawotwórczego Jest to okoliczność, z punktu widzenia prawa podatkowego nieistotna, gdyż postanowienia umów zawieranych między podmiotami gospodarczymi nie determinują obowiązków podatkowych. Sfera ta kształtowana jest bowiem przez przepisy ustaw podatkowych.

Na wypełnienie stosownych obowiązków nałożonych na płatnika przez przepisy ustawy o podatku dochodowym, w sytuacji opisanej we wniosku, pozostaje bez wpływu kwestia "niskiej kwoty potencjalnych przychodów".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.