ITPB1/415-1014d/13/AD - Obowiązki płatnika w związku z wypłatą wynagrodzeń na rzecz profesorów wizytujących z Hiszpanii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 24 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzeń na rzecz profesorów wizytujących z Hiszpanii - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzeń na rzecz profesorów wizytujących z Hiszpanii.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 9 grudnia 2013 r. nr ITPB1/415-1014/13-2/AD wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 24 grudnia 2013 r.).

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zawarcie umów z profesorami, którzy będą pochodzili z Hiszpanii. Przedmiotowe umowy będą umowami o pracę oraz umowami zlecenia lub o dzieło. Umowy finansowane będą ze środków uczelni. Osoby te w związku z wykonywanymi czynnościami będą przebywały w Polsce mniej niż 183 dni w roku kalendarzowym oraz będą legitymowały się certyfikatami rezydencji, wystawionymi przez organy państw administracji podatkowej państwa, w którym znajdują się ich miejsca zamieszkania. Osoby wyżej wymienione będą przebywać w Polsce w celu nauczania i będą pracowały krócej niż dwa lata. Przed pobytem w Polsce stałe miejsce wykładowców znajdować się będzie w Hiszpanii.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego w uzupełnieniu wniosku sformułowano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenia wypłacane przez uczelnię będącą płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, w sposób opisany stanem faktycznym będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym na wstępie forma opodatkowania osiąganych dochodów przez obcokrajowców uzależniona jest od treści istniejącej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Niemcami. Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną która:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W świetle zaś art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Tym samym biorąc pod uwagę powyższe oraz treść art. 20 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Rządem Hiszpanii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, przedmiotowe wynagrodzenia, bez względu na formę ich wypłaty pozostają zwolnione z podatku dochodowego, pod warunkiem czasowego pobytu nie dłuższego niż dwa lata. Zatem nie będzie istniał obowiązek naliczenia, potrącenia oraz odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy, jako płatnika podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 umowy z dnia 18 czerwca 1982 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), profesor lub nauczyciel, który przebywa w Umawiającym się Państwie w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych na uniwersytecie, w szkole albo w innej placówce oświatowej w tym Umawiającym się Państwie przez okres nie przekraczający dwóch lat i który ma albo bezpośrednio przed powyższym okresie miał miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, będzie zwolniony od podatku w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie od jakiegokolwiek wynagrodzenia z tytułu takiego nauczania lub prowadzenia prac badawczych.

Postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodów uzyskiwanych z prac badawczych, jeżeli takie prace badawcze są podejmowane nie w interesie publicznym, ale głownie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób (art. 20 ust. 2 umowy).

Jak z powyższego wynika osoba fizyczna będąca rezydentem Hiszpanii, która przebywa w Polsce w celu nauczania w szkole wyższej przez okres nieprzekraczający dwóch lat i która miała przed tym okresem miejsce zamieszkania w Hiszpanii, będzie zwolniona w Polsce od podatku od wynagrodzenia otrzymanego z tytułu takiego nauczania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca - Uniwersytet - ma zamiar zatrudnić w celu nauczania na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia bądź umowy o dzieło wykładowców (profesorów wizytujących) z Hiszpanii. Wykładowcy będą pracowali w Polsce przez okres krótszy niż dwa lata i będą legitymować się certyfikatami rezydencji.

Na tle powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego należy zatem stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku spełnione zostaną warunki do zastosowania na podstawie art. 20 umowy polsko-hiszpańskiej, zwolnienia z opodatkowania wynagrodzeń wypłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz profesorów - rezydentów hiszpańskich, z tytułu nauczania w polskiej placówce oświatowej. W konsekwencji na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.