IS.IX/3-0050/483/04 - Opodatkowanie VAT czynności pobierania opłat w transporcie drogowym, czyli rozprowadzania winiet; możliwość zniszczenia rolek kasowych za 2003 r.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 28 lutego 2005 r. Izba Skarbowa w Rzeszowie Ośrodek Zamiejscowy w Krośnie IS.IX/3-0050/483/04 Opodatkowanie VAT czynności pobierania opłat w transporcie drogowym, czyli rozprowadzania winiet; możliwość zniszczenia rolek kasowych za 2003 r.

Pytanie podatnika dotyczy opodatkowania czynności pobierania opłat w transporcie drogowym, czyli rozprowadzania winiet oraz możliwości zniszczenia rolek kasowych za 2003 r.

Działając na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zmienia (uzupełnia) udzieloną przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w piśmie z dnia 20.12.2004 r. (znak: PUS.II./443/237/2004), udzieloną w odpowiedzi na zapytanie spółki z o.o. "G." w S. z dnia 29.09.2004 r. Zapytanie dotyczy opodatkowania czynności pobierania opłat w transporcie drogowym, czyli rozprowadzania winiet oraz możliwości zniszczenia rolek kasowych za 2003 r.

Ustosunkowując się do powyższych zagadnień Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie wyjaśnia:

I. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami w myśl ustawy o podatku od towarów i usług są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 ustawy. Karta drogowa w swej istocie jest dokumentem potwierdzającym wywiązanie się z obowiązków wynikających z ustawy z dnia 6.09.2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088), nie wypełnia zatem definicji towaru określonej w cytowanym przepisie art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. Również w świetle tych regulacji między nabywcą karty drogowej a spółką nie istnieje więź prawna, którą należałoby potraktować jako świadczenie usług. Zatem sprzedaż karty drogowej jako dokumentu potwierdzającego uiszczenie opłaty drogowej stosownie do przepisów ustawy o transporcie drogowym nie powoduje powstania obowiązków podatkowych w podatku od towarów i usług.

Z pisma spółki wynika, że spółka jest podmiotem uprawnionym do pobierania opłat w transporcie drogowym, czyli do rozprowadzania winiet. Jak wynika z art. 44 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, jednostki, do których zgodnie z przepisami tej ustawy może być wnoszona opłata za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych otrzymują prowizje od pobranych opłat. Dystrybucja kart opłaty drogowej nosi zatem znamiona działalności usługowej. Zatem czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dystrybucja kart opłaty drogowej.

Dla celów poboru podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług. W świetle stanowiska organu statystycznego, uprawnionego do klasyfikowania towarów i usług, tj. Urzędu Statystycznego w Łodzi - Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, działalność polegającą na dystrybucji kart opłaty drogowej (tzw. winiet) pobieranej na podstawie ustawy o transporcie drogowej mieści się w podklasie PKD 74.84B - pozostała działalność komercyjna, gdzie indziej nie skalsyfikowana.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnieniem przedmiotowym z podatku VAT jest świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 4. Ze zwolnienia korzystają również czynności wymienione w przepisach § 8, 9, 10 i 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Usługi komercyjne pozostałe nie zostały wymienione w załączniku nr 4, ani też przepisach cytowanego rozporządzenia, co oznacza, że nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym z podatku VAT. Otrzymana prowizja z tytułu sprzedaży kart opłaty drogowej podlega zatem opodatkowaniu zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług według stawki 22-procentowej.

II. Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 7 i 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4.07.2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.) podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do:

dokonywaniu wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i ich kopii na taśmie papierowej rolki,

przechowywania kopii dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694), z zastrzeżeniem § 6.

Zgodnie z brzmieniem § 6 wyżej cytowanego rozporządzenia kopie dokumentów kasowych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 mogą być sporządzane i przechowywane również na informatycznych nośnikach jednokrotnego trwałego zapisu, jeżeli:

- zostały zapisane w określonym formacie, przy zastosowaniu urządzeń zewnętrznych, w czasie rzeczywistym równoległym z czasem ich wydruku przez kasę na taśmie papierowej, z tym że dla kas o zastosowaniu specjalnym sposób zapisywania przez te urządzenia zewnętrzne może zawierać inne rozwiązania dotyczące czasu zapisu, jeżeli zastosowane rozwiązania programowe zabezpieczą kontrolę kompletności tych zapisów, oraz

- zawierają pełne dane zawarte w tych dokumentach, oraz

- zawierają numer kontrolny.

Dokumenty kasowe, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 wymienionego rozporządzenia to:

- wydruki oryginałów i kopii paragonów dla każdej sprzedaży,

- wydruki raportów fiskalnych dobowych,

- wydruki raportów fiskalnych okresowych,

- faktury VAT i ich kopie.

System sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych, o których mowa w ust. 1 może być zastosowany do podatników, którzy:

- posiadają sprawne urządzenia do odtwarzania treści zawartych na tych nośnikach w postaci wydruków oraz

- zgłoszą do naczelnika urzędu skarbowego numery ewidencyjne kas rejestrujących i datę rozpoczęcia stosowania systemu sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych, o których mowa w ust. 1, oraz

- w roku ubiegłym wydali więcej niż 100 tys. paragonów fiskalnych dokumentujących dokonaną przez nich sprzedaż.

Podatnicy stosujący system sporządzania kopii i przechowywania dokumentów kasowych określony w ust. 1, są obowiązani do:

- przechowywania wydruków przez kasę rejestrującą papierowych kopii dokumentów przez okres co najmniej 6 miesięcy od dnia ich wydruku, nie krócej jednak niż do dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, dotyczącego okresu, w którym wydrukowano dane dokumenty kasowe, oraz

- stosowania do ewidencjonowania wyłącznie kas rejestrujących wyposażonych w funkcje programowe umożliwiające wydruk na paragonie numeru kontrolnego, oraz

- powiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o czasie i miejscu niszczenia kopii papierowych dokumentów kasowych na co najmniej 30 dni przed zamierzonym jego dokonaniem, a jeżeli naczelnik urzędu skarbowego zgłosi zastrzeżenia do podanego w zawiadomieniu terminu - wyznaczenia nowego terminu, z uwzględnieniem tych samych zasad.

Przepisów ust. 3 pkt 1 i 3 nie stosuje się do papierowych dowodów kasowych uznanych za dowody księgowe zgodnie z przepisami o rachunkowości. Przepisy o rachunkowości nie podają definicji dowodów księgowych, jednakże można stwierdzić, iż dowodem księgowym są wszelkie dokumenty, które były podstawą zapisów w księgach.

Stosownie do postanowień art. 86 ustawy - Ordynacja podatkowa podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W razie likwidacji lub rozwiązania osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej podmiot dokonujący jej likwidacji lub rozwiązania zawiadamia pisemnie właściwy organ podatkowy, nie później niż w ostatnim dniu istnienia tej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, o miejscu przechowywania ksiąg podatkowych oraz dokumentów związanych z ich prowadzeniem. Kwestia przedawnienia zobowiązań podatkowych jest uregulowana w postanowieniach przepisów art. 70 ustawy - Ordynacja podatkowa; co do zasady zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Przepisy te zatem jednoznacznie wskazują, że kopie wszystkich emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów należy przechowywać przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jeżeli dowody kasowe nie zostały przez podatnika uznane za dowody księgowe zgodnie z przepisami o rachunkowości i spełnione są warunki i zasady wskazane w przepisach § 6 cytowanego rozporządzenia, to mogą one ulec zniszczeniu wcześniej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zwraca również uwagę na przepis art. 74 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości, który stanowi, że dowody księgowe dotyczące wpływów ze sprzedaży detalicznej przechowuje się co najmniej do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, nie krócej jednak niż do dnia rozliczenia osób, którym powierzono składniki aktywów objęte sprzedażą detaliczną.

Powyższej informacji udzielono w oparciu stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu i w oparciu o stan prawny aktualny na dzień wydania interpretacji.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl